Το ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό ήταν το πρώτο αθηναϊκό ντέρμπι στη Νέα Φιλαδέλφεια μετά από 20 χρόνια. Οπότε η νίκη της ΑΕΚ με το γκολ του Πινέδα σε μία «Αγιά Σοφιά» που θύμισε... ηφαίστειο, εκτός από βαθμολογική, είχε και συμβολική σημασία.
Αγωνιστικά όμως δεν μπορούμε να πούμε, ότι η Ένωση ικανοποίησε. Για να εξηγούμαστε. Η ΑΕΚ ήταν καλύτερη, η νίκη της ήταν δίκαιη και πεντακάθαρη. Ωστόσο προβλημάτισε ξανά με την εικόνα της. Όπως στα Γιάννινα που έβγαλε μία ανεξήγητη νευρικότητα και έχανε τη μία ευκαιρία μετά την άλλη, έτσι και κόντρα στο «Τριφύλλι» η ομάδα του «Δικέφαλου» αετού πλημμύρισε από άγχος. Μόνο που αυτήν τη φορά δυσκολεύτηκε να φτιάξει ευκαιρία.
Ο Παναθηναϊκός μπήκε στο γήπεδο με διάθεση να καταστρέψει το παιχνίδι των «κιτρινόμαυρων» και να κλέψει κάτι από το ματς. Η ΑΕΚ έμοιαζε να πέφτει στην παγίδα του Γιοβάνοβιτς και σπατάλησε ένα ημίχρονο, χωρίς να έχει δημιουργήσει ούτε μία κλασσική ευκαιρία.
Γύριζε συνεχώς πίσω τη μπάλα, για να ανοίξει τον αντίπαλο. Πολλές φορές η εικόνα της θύμιζε ομάδα που δεν ήξερε τί να κάνει τη μπάλα. Από τα άκρα μόνο Άμραμπατ με τις γνωστές του ενέργειες προσπάθησε να «φτιάξει» επικίνδυνες καταστάσεις. Οι προσπάθειες του Μαροκινού ήταν χωρίς αντίκρισμα.
Δεν ξέρω πως μπορεί να δικαιολογηθεί αυτό. Η ΑΕΚ ήταν κυρίαρχη, ταυτόχρονα όμως και τόσο... απογοητευτική. Και όταν μία ομάδα παλεύει να χτίσει, τότε μπορεί να την πάρει από κάτω και να γίνει η ζημία. Τη 17η αγωνιστική όμως δεν είδαμε αυτό το έργο. Μπορεί να έλειπε στην ΑΕΚ η ψυχραιμία, τουλάχιστον της έμειναν κάποια αποθέματα υπομονής.
Το ματς φαινόταν, ότι θα κρινόταν στο γκολ, το οποίο επετεύχθη από τον Πινέδα. Ήταν η πρώτη φορά που ο Μεξικανός πήρε πάνω του μία φάση και την τελείωσε μόνος του. Και όλα δείχνουν, ότι μόνο έτσι θα έμπαινε... Γιατί ούτε με πέναλτι δεν βρήκε άλλο τέρμα η Ένωση, με τον Γκαρσία να νικιέται από τον Μπρινιόλι και να προβληματίζει με την παρουσία του.
Η νίκη μετράει πολύ για να “φτιάξει” η ομάδα την ψυχολογία της και να συνεχίσει την πορεία της στον δεύτερο γύρο, με την κατάλληλη ενίσχυση φυσικά, γιατί υπάρχουν και οι ελλείψεις που δημιούργησαν οι τραυματισμοί.
Για να δούμε όμως τί καταγράψαμε στο σημειωματάριο για τους παίκτες της ΑΕΚ:
Αθανασιάδης: Στα Γιάννινα είχε ευθύνη στο δεύτερο γκολ που δέχτηκε η ΑΕΚ. Στο ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό είχε καθοριστική εμφάνιση. Στο 29' βγήκε έγκαιρα και μάζεψε τη μπάλα σε επικίνδυνη αντεπίθεση του Παναθηναϊκού. Στο 39' βγήκε και καθάρισε προωθημένη μπαλιά, διορθώνοντας το λάθος του Πινέδα... Στο 55' έκανε μεγάλη επέμβαση σε σουτ του Μπερνάρ που επωφελήθηκε από τις κόντρες και βρέθηκε σε πεδίο βολής εντός περιοχής. Στις καθυστερήσεις του ματς όμως η έξοδός του παραλίγο να στοιχίσει. Ο Ιωαννίδης τον πέρασε αλλά σημάδεψε το δοκάρι. Εκεί βγαίνεις και καθαρίζεις με αποφασιστικότητα. Βγήκε χαλαρός.
Σιντιμπέ: Στα Γιάννινα ήταν ο αδύναμος κρίκος. Ο Αλμέιδα πάραυτα τον διατήρησε στο σχήμα, γιατί ο Ρότα είχε μόνο μία προπόνηση. Είχε κάποια θεματάκια αμυντικά, δεν είναι παίκτης γρήγορος άλλωστε και ο αντίπαλος το γνώριζε. Πήγε να συνεργαστεί με τον Άμραμπατ κάποιες φορές, χωρίς να συμβάλλει τόσο πολύ επιθετικά, όσο στο προηγούμενο ματς.
Βίντα: Στα Γιάννινα είχε και αυτός ευθύνη. Με τον Παναθηναϊκό είχε δυνατές μονομαχίες, δεν στερήθηκε όμως λαθών που απλά δεν γίνονται να τα κάνει παίκτης με την εμπειρία του. Για παράδειγμα στο πρώτο μέρος, έκανε λάθος και παραλίγο να βγάλει τον Σπόραρ απέναντι από τονΑθανασιάδη, αλλά το διόρθωσε με φάουλ.
Μουκουντί: Ήταν σοβαρός και σταθερός, με εξαίρεση την ασυνεννοησία με Αθανασιάδη στο δοκάρι του Παναθηναϊκού στις καθυστερήσεις.
Χατζισαφί: Ήταν συγκλονιστικός. Στο 13' τραυματίστηκε στο χέρι, έσφιξε δόντια όμως και συνέχισε. Έτρεχε, πίεζε, μάρκαρε. Ήταν από τους διακριθέντες του ντέρμπι. Ένας Ιρανός γίγαντας.
Σιμάνσκι: Στα Γιάννινα η απουσία του ήταν πέρα από αισθητή. Με τον Παναθηναϊκό βοήθησε στο να μη βγαίνουν μπαλιές στον άξονα και στα άκρα.
Γιόνσον: Ούτε κρύο, ούτε ζέστη. Έχουμε δει σε άλλα παιχνίδια τον Δανό να φαίνεται περισσότερα στα παιχνίδια. Με τον Παναθηναϊκό δεν μας ενθουσίασε.
Πινέδα: Όπως και στα Γιάννινα αντιμετώπισε προβλήματα. Δεν ήταν ο Πινέδα που ξέραμε, που έπαιρνε επιθέσεις πάνω του και με το που είχε τη μπάλα στα πόδια του ήταν κίνδυνος-θάνατος. Έκανε και λάθη που παραλίγο να στοιχίσουν. Στο 39', για παράδειγμα, έκανε κάκιστη εκτίμηση σε άνοιγμα της μπάλας (από φάουλ) για τον Άμραμπατ και έδωσε το δικαίωμα στον Παναθηναϊκό να αντεπιτεθεί. Στο 68' όμως, στη μοναδική φορά που πήρε ατομική ενέργεια και την ολοκλήρωσε, σκόραρε και άνοιξε τον δρόμο προς τη νίκη. Το ματς φαινόταν ότι θα κρινόταν από μία ατομική προσπάθεια. Ήταν ο μόνος που μπορούσε να την κάνει.
Άμραμπατ: Στα Γιάννινα ήταν ο καλύτερος παίκτης της ΑΕΚ. Με τον Παναθηναϊκό έδειξε ξανά διάθεση, αλλά αυτήν την φορά δεν του έβγαιναν οι προσπάθειες. Δεν είχε και πολλά στηρίγματα, ενώ Γκαρσία και Αραούχο ήταν μπλοκαρισμένοι.
Αραούχο: Αντιμετώπισε πρόβλημα σε ένα ακόμα παιχνίδι. Ήταν όμως και πάλι φιλότιμος και έτρεχε παντού, πάνω κάτω και βοηθούσε την ομάδα σε όλους τους τομείς. Έδωσε και την ασίστ στον Πινέδα. Δεν παίζει στη θέση του και κάποια στιγμή η ομάδα πρέπει να δει τί πρέπει να γίνει, για να τον ξεμπλοκάρει.
Γκαρσία: Δεν μπορούσε το παιδί! Ήταν εκτός τόπου και χρόνου. Εκτός ότι χρειάζεται τροφοδότηση, δεν μπορούσε να περάσει ούτε μία φορά κάποιον αμυντικό του Παναθηναϊκού. Και όταν έβγαινε στην αντεπίθεση, πήγαινε να τους περάσει μόνος του, ενώ είχε στήριγμα να δώσει μπάλα (πχ με Άμραμπατ στο 63'). Έχασε και το πέναλτι. Μπορεί να λέγεται, ότι έχει πιάσει το τρικ του Αλμέιδα με τη χρησιμοποίησή του στην κορυφή της επίθεσης, αλλά αν δεν μπορεί να σκοράρει ούτε από τα 11 βήματα τότε δεν μπορεί παρά να προβληματίζει... Εντάξει και ο Αραούχο έχει κάποια ψυχολογικά, όσον αφορά το σκοράρισμα και το έχει παραδεχτεί. Αλλά μέσα στο γήπεδο το παιδί είναι συγκινητικά φιλότιμος. Αυτοθυσιάζεται. Δεν μπορεί να πει κανείς τίποτα για αυτόν. Ο Γκαρσία όμως δείχνει σαν να τα παρατά...
Αλλαγές
Τσούμπερ: Είχε μία στραβοκλωτσιά στις καθυστερήσεις. Θέλει παιχνίδια στα πόδια του. Με την εικόνα του όμως δεν παύει να προβληματίζει.
Φερνάντες: Στα Γιάννινα ξεκίνησε βασικός και έδειχνε εκτός κλίματος. Με τον Παναθηναϊκό μπήκε στο τέλος και κέρδισε το πέναλτι που... έχασε ο Γκαρσία.
Μήτογλου: Μπήκε στις καθυστερήσεις όταν το ματς είχε κριθεί. Δεν είχε πολύ χρόνο για να βγάλουμε ασφαλή συμπεράσματα για την παρουσία του.