Ματίας Αλμέιδα: Χείμαρρος ήταν στη συνέντευξη που έδωσε στο Coaches Voice ο Αργεντίνος τεχνικός της ΑΕΚ, όπου αναφέρθηκε τόσο σε όλες τις ομάδες που έχει περάσει, το πως πήρε την απόφαση να γίνει προπονητής, αλλά και για το γιατί επέλεξε να κάτσει στον πάγκο της Ένωσης.

«Μου ήταν πολύ δύσκολο να κοιμηθώ, έτσι κάλεσα τον Ντανιέλ Πασαρέλα, τον πρόεδρο της Ρίβερ και του είπα ότι θέλω να γίνω προπονητής. "Είσαι τρελός; Αν είσαι προπονητής και τα πράγματα πάνε καλά δεν πρόκειται να αναλάβεις ποτέ ξανά ομάδα στη ζωή σου", μου είπε. "Δεν με ενδιαφέρει, θα μου πάει καλά" του απάντησε.

Και ένα δεκαπενθήμερο μετά από αυτό, ξεκινήσαμε την προετοιμασία. Στα αποδυτήρια, ήμουν ο προπονητής των πρώην συμπαικτών μου. Αυτό ήταν δύσκολο. Επίσης, αυτό που ανέλαβα ήταν πολύ βαρύ. Ειλικρινά, κανείς δεν το ήθελε. Κανείς δεν ήθελε να προπονήσει την Ρίβερ σε μια τέτοια κατάσταση. Αλλά ήθελα αυτή την πρόκληση. Πραγματικά, όπως λέω πάντα, έκανα επτά χρόνια σε ένα, εξαιτίας όλης της φθοράς και όλου του πάθους με το οποίο το ζήσαμε», σχολίασε.

Στη συνέχεια ο 49χρονος Αργεντινός τεχνικός τόνισε για την ιδιότητά του ως προπονητής: «Όσο ήμουν προπονητής έκανα και μαθήματα προπονητικής. Μου δόθηκε η άδεια να το κάνω με αυτόν τον τρόπο. Ώρες εργασίας με την ομάδα και πολλή μελέτη. Στην πραγματικότητα, ήμουν πάντα αρκετά εμμονικός σχετικά με το τι μου αρέσει. Συνέχισα να σχεδιάζω συστήματα, να κάνω υπολογισμούς, να δημιουργώ φανταστικές πιέσεις στο μυαλό μου… Δεν σταμάτησα ποτέ να εργάζομαι πνευματικά. Ξέρω ότι δεν είχα την προπονητική εμπειρία όπως οι περισσότεροι, αλλά θα ότι έχω μάθει από το ποδόσφαιρο. Τι μου άρεσε. Και ό,τι δεν μου άρεσε, δεν το έκανα ποτέ.

Δεν ξεχνώ ποτέ ότι ήμουν παίκτης, γιατί ξέρω ότι υπάρχουν πράγματα που δεν αρέσουν στους ποδοσφαιριστές. Πάνω απ’ όλα, δεν θέλουν να τους λένε ψέματα. Δεν λέω ψέματα στο ποδόσφαιρο. Προσπαθώ να είμαι τίμιος, ειλικρινής και ευθύς με τους παίκτες. Από εκεί και πέρα, νομίζω ότι η καριέρα προπονητή για μένα βασίζεται σε μεγάλο βαθμό σε ένα ψυχικό ζήτημα. Υπάρχει ένα μέρος της ψυχολογίας, το οποίο είναι θεμελιώδες. Επειδή στο ποδόσφαιρο όλα είναι κατασκευασμένα».

«Φτάνω στα όρια γιατί μου αρέσει η αδρεναλίνη»

Στη συνέχεια αναφέρθηκε ξανά στον ψυχολογικό τομέα την εποχή που βρισκόταν στη Ρίβερ. «Το ψυχολογικό ζήτημα, φυσικά, ήταν πολύ σημαντικό για να επιβιώσουμε σε μια τόσο δύσκολη περίοδο όπως αυτή που περάσαμε στη Ρίβερ εκείνη τη σεζόν στη δεύτερη κατηγορία. Δεν μπορούσαμε καν να βγούμε έξω για φαγητό με τις οικογένειές μας. Ούτε μπορούσαμε να βγούμε έξω την Κυριακή που είχαμε ρεπό. Ήταν η προπόνηση και το σπίτι. Ήταν έτσι για σχεδόν ένα χρόνο για να αποφευχθούν προβλήματα. Κρυβόμασταν γνωρίζοντας ότι εξαρτιόμασταν από ένα αποτέλεσμα για να ζήσουμε ειρηνικά.

Αυτός ο τρόπος ζωής για τους οπαδούς ήταν υπερβολικός για μένα, διότι, στο τέλος της ημέρας, το θέμα είναι το ποδόσφαιρο. Αλλά δεν μπορώ να αναλάβω την ευθύνη για το πώς αισθάνονται οι άλλοι γι’ αυτό. Ακόμη και αν δεν το μοιράζομαι, πρέπει να το σέβομαι. Και αυτό κάναμε. Πολλοί μου είπαν, “μη συνεχίζεις έτσι Ματίας”. Σε όλη εκείνη την πρώτη χρονιά στη Ρίβερ, και δεδομένης της πίεσης που δεχόμασταν, υπήρχαν πολλοί άνθρωποι που μου είπαν να τα παρατήσω. «Μη συνεχίζεις με αυτό, Ματίας», μου είπαν. Ωστόσο, ήταν άνθρωποι που δεν με ξέρουν πραγματικά», σημείωσε και πρόσθεσε:

«Σχεδόν όλη μου η ζωή ήταν μια πρόκληση. Από την ηλικία των 15 ετών. Ζω προκλήσεις. Φτάνω στα όρια γιατί μου αρέσει η αδρεναλίνη που μου προκαλεί όλο αυτό. Και παρόλο που τώρα είναι ένα καλύτερο σενάριο για μένα ως προπονητής – έχω την εμπειρία που προέρχεται από χρόνια στον πάγκο και έχω δουλέψει σε συλλόγους χωρίς το επείγον της προαγωγής – κάθε δουλειά που κάνω δεν θα πάψει ποτέ να είναι πρόκληση. Η αίσθηση όταν ήρθε το τελευταίο σφύριγμα για την άνοδο ήταν σοκ. Το συναίσθημα να ξεκολλάς κάτι με τρομερό συναίσθημα.

Μάλιστα με έπιασαν τα κλάματα. Δεν έχω κλάψει για το ποδόσφαιρο, αλλά το έκανα εκείνη τη φορά. Ωστόσο, δεν ντρέπομαι για αυτό. Έδειχνε αυτή την ανικανότητα, αυτόν τον θυμό για όλα όσα είχαμε ακούσει από εκείνους που έλεγαν ότι δεν θα μπορούσαμε και ότι δεν ήμουν προετοιμασμένος. Πολλοί δεν θέλουν να θυμούνται τη στιγμή της ανόδου στην Πρώτη κατηγορία. Αλλά εμείς, το προπονητικό μου επιτελείο και εγώ, όσοι από εμάς το ζήσαμε, θέλουμε να το θυμόμαστε, γιατί όλοι οι συγγενείς μας υπέφεραν. Σύζυγοι, παιδιά, πατέρες, μητέρες…», είπε ο προπονητής της Ένωσης.

Τι είπε για Μπάνφιλντ, Τσίβας και Σαν Χοσέ Έρθκουεϊκς

Έπειτα μιλώντας για τις επόμενες δουλειές του σε Μπάνφιλντ, Τσίβας και Σαν Χοσέ Ερθκουεϊκς, σχολίασε:

«Όταν έφθασα το 2013 στην ομάδα, άλλαξα το 4-4-2 με το οποίο έπαιζαν μέχρι τότε για ένα 3-3-1-3. Ξέρω ότι ήταν ένα πολύ περίεργο και ριψοκίνδυνο σύστημα, αλλά επειδή είχα μελετήσει όλους τους αντιπάλους -οι περισσότεροι έπαιζαν με δύο εξτρέμ- έπαιξα με έναν λίμπερο και δύο στόπερ για να βγάλω τη μπάλα και να δημιουργήσω κινητικότητα από εκεί. Χρειάστηκε χρόνος για να πείσουμε τους παίκτες, αλλά τα καταφέραμε. Καταφέραμε να είμαστε πρωταγωνιστές με τον έλεγχο του παιχνιδιού.

Η ομάδα έπαιξε πολύ καλό ποδόσφαιρο και έκανε ρεκόρ βαθμών στη Β’ κατηγορία, κάτι που θα μπορούσαμε να μεταφέρουμε και στην Αργεντινή Πριμέρα. Το κάναμε και στην Τσίβας στο Μεξικό. Μια ανταγωνιστική ομάδα, που, όπως και ο Μπάνφιλντ, επιδίωκε να έχει την κατοχή της μπάλας. Όλα αυτά και η τεράστια δουλειά των παικτών μας οδήγησαν να παίξουμε επτά τελικούς από το 2015 έως το 2018. Τελικούς από τους οποίους κερδίσαμε τους πέντε», είπε ο Αλμέιδα για να αναφερθεί και στην παρουσία του στο Σαν Χοσέ και το MLS.

«Αυτό είναι που ψάχνω στην ΑΕΚ»

Τέλος αναφέρθηκε στη νυν ομάδα του, την ΑΕΚ: «Αυτό είναι που ψάχνω και στην ΑΕΚ. Ο πρώτος μου σύλλογος ως προπονητής στην Ευρώπη. Ένα μέρος όπου ήθελα πραγματικά να προπονήσω και να δοκιμάσω τον εαυτό μου. Σίγουρα ο Πασαρέλα είχε δίκιο όταν μου είπε ότι ήμουν τρελός που αποφάσισα να αναλάβω την Ρίβερ στην πρώτη μου δουλειά, χωρίς τίποτα ακόμα ως προπονητής και αντιμέτωπος με μια κατάσταση τόσο δραματική όσο αυτή που σας είπα. Αλλά αυτή η απόφαση ήταν που με έκανε να ξεκινήσω και να γίνω αυτό που είμαι τώρα. Αν έπρεπε λοιπόν να επιστρέψω και να διαλέξω μια νέα αρχή, δεν θα άλλαζα τίποτα. Θα το έκανα πάλι το ίδιο», είπε ο Ματίας Αλμέιδα.