Επιτέλους ο ΠΑΟ έχει λύσεις και ο Σπόραρ χαμογέλαει - Δεν υπάρχουν... συμμαχίες στη μάχη του τίτλου

Έκανε ξανά νίκη ο Παναθηναϊκός, πήρε πάλι τρεις βαθμούς και αυτό είναι το σημαντικότερο από το παιχνίδι με την Λαμία.
Αν μπορέσει να δει και ξεκάθαρα το αγωνιστικό μέρος του παιχνιδιού πέρα από το αποτέλεσμα και να βγάλει τα αντίστοιχα συμπεράσματα, το κέρδος θα είναι ακόμα μεγαλύτερο.

Κι αυτό γιατι ο κύριος λόγος που πήρε την συγκεκριμένη νίκη και σχετικά άνετα ο Παναθηναϊκός, δεν ήταν η δική του διαφορετική σε σχέση με τα προηγούμενα ατυχή παιχνίδια του, ούτε κάποια εντυπωσιακή μεταστροφή από πλευράς ενέργειας, φρεσκάδας και απόδοσης.
Αυτό που έκρινε το τελικό αποτέλεσμα ήταν κατά κύριο λόγο ο... αντίπαλος του Παναθηναϊκού και συγκεκριμένα η δυναμικότητα και οι δυνατότητες της Λαμίας, που ήταν εμφανώς κατώτερη από τις ομάδες που αντιμετώπισε πρόσφατα ο Παναθηναϊκός.

Όχι πως αυτό είναι κακό, αντίθετα προφανώς και ήταν σημαντικότατο με ένα τέτοιο αντίπαλο να φτάσει στην νίκη ο Παναθηναϊκός και να μην είχε και με αντίπαλο σαν την Λαμία απώλειες και παρατράγουδα.
Απλά και πάλι η ομάδα του Γιοβάνοβιτς, δεν έφτασε σε υψηλά στάνταρ απόδοσης και δεν έπιασε κάποια απόδοση που να επιτρέπει την αισιόδοξη διαπίστωση ότι τα προβλήματα έμειναν πίσω, το... κακό πέρασε και τώρα πια ο δρόμος ανοίγεται διάπλατα μπροστά της.
Και πάλι υπήρχε δυσκολία στην δημιουργία φάσεων και πάλι το κέντρο ειδικά του Παναθηναϊκού ήταν σε μέτρια σε γενικές γραμμές κατάσταση και πάλι ο ρυθμός και η ένταση με την οποία διεκδίκησε το παιχνίδι ο Παναθηναϊκός δεν ήταν η απαιτούμενη ή έστω εντυπωσιακά διαφορετική από τα πρόσφατα παιχνίδια του.

Προφανώς εξακολουθούν τα περισσότερα ατού του, οι λεγόμενοι βασικοί στο ξεκίνημα της σεζόν να είναι ντεφορμέ, ενώ οι ενέσεις φρεσκάδας που έκανε ο Γιοβάνοβιτς με την χρησιμοποίηση στην αρχική ενδεκάδα των Μαντσίνι και Κλεϊνσχεϊσλερ δεν έκαναν την διαφορά.
Κι αυτά όλα είναι λογικά επίσης, ήταν αναμενόμενα καθώς δεν αλλάζει με το πάτημα ενός κουμπιού η εικόνα μιας ομάδας από την μια μέρα στην άλλη, αλλά παρ' όλα αυτά δεν παύουν να είναι ανησυχητικά σαν ενδείξεις και συμπεράσματα.
Κι αυτό είναι που πρέπει να δει ο Παναθηναϊκός, μόλις περάσει η πρώτη εντύπωση από την νίκη και τους τρεις βαθμούς που πήρε από το συγκεκριμένο παιχνίδι.

Στα καλά νέα της ιστορίας πάντως, είναι ότι πλέον αριθμητικά ο Παναθηναϊκός δείχνει να έχει επιτέλους εναλλακτικές λύσεις, απομένει να δούμε την ποιότητα και την προσφορά αυτών των προσθηκών και το πόσο θα βοηθήσουν συνολικότερα την προσπάθεια της ομάδας στο κυνήγι του τίτλου.
Στα ευχάριστα επίσης και η για πρώτη φορά τόσο... χαμογελαστή φάτσα του Σπόραρ που συνήθως τον βλέπαμε το τελευταίο διάστημα κατσούφιασμένο και μέσα στα νεύρα, εικόνες που έφυγαν με την μία όταν βρήκε επιτέλους ξανά δίχτυα σε κανονική ροή αγώνα και όχι από το σημείο του πέναλτι.
Και τα δυο θα τα χρειαστεί στην συνέχεια ο Παναθηναϊκός, όπως θα χρειαστεί κάθε βήμα όσο μικρό και αν είναι βελτίωσης των βασικών του στελεχών και κάθε βαθμό σε ανέβασμα ρυθμού, έντασης και αποτελεσματικότητας στο παιχνίδι του.
Κατά τα άλλα κάτι σημαντικό και άξιο αναφοράς από το συγκεκριμένο παιχνίδι, δεν υπήρχε.

Τέλος, γι' αυτή την περίεργη και κωμικοτραγική ιστορία με τα δοκάρια στο Περιστέρι και όλα τα σχετικά.
Ανεξάρτητα από τις λεπτομέρειες, το τι θα γίνει και το πως τοποθετήθηκε ή τοποθετείται ο καθένας πάνω στο θέμα.
Ο Παναθηναϊκός θα πρέπει να καταλάβει, πως η ιστορία και γενικότερα η μάχη για την τίτλο, έχει φτάσει σε ένα σημείο που πια πολυτέλειες για... δημόσιες σχέσεις και... συμμαχίες άνευ λόγου και ουσίας αλλά μόνο προς προσωπικό όφελος των... συμμαχούντων, δεν υπάρχουν πια.

Και να σταθμίσει ανάλογα την στάση του, την... επαγρύπνηση του, αλλά και το προσανατολισμό των επιτελείων -επίσημων και... ανεπίσημων- προς μια κατεύθυνση που θα εξυπηρετεί αποκλειστικά και μόνο το στόχο και το συμφέρον του.

Όχι φυσικά με μέσα και τρόπους που έχουν χρησιμοποιηθεί σε βάρος του κατά καιρούς, αλλά με καθαρή και κρυστάλλινη άποψη και δημόσια έκφραση των απόψεών του και της συνολικής επίδρασής του στα τεκταινόμενα του τόσο ταλαιπωρημένου και εντελώς αναξιόπιστου ελληνικού ποδοσφαίρου.