Κάθε μεγάλη επιτυχία της ΑΕΚ κουβαλά πολλές ιστορίες. Είναι αλήθεια, πως κάθε πρωτάθλημα, κάθε κύπελλο, έχει μέσα του πολλές καταστάσεις που το κάνουν μοναδικό. Για κάθε έναν, ανάλογα με τη χρονική συγκυρία που βρίσκει τον καθένα και όσα κρύβει από πίσω, υπάρχει εκείνο που είναι το πιο αγαπημένο. Οι παλιοί θα πουν για τον τίτλο του ΄63, τον πρώτο της ΑΕΚ στα χρόνια της Α’ Εθνικής, με τη μυθική ατάκα του συγχωρεμένου Παπαϊωάννου, πως τους έβλεπε να πέφτουν… κάτω από τη συγκίνηση και δεν μπορούσε να κατανοήσει όσα συνέβαιναν.

Άλλος θα πει για το νταμπλ του ΄78, με τη μυθική υπερομάδα του Μπάρλου που σάρωνε τα πάντα στο διάβα της και άφησε μνήμες που μένουν ακόμα ζωντανές. Κάποιοι εκείνης της γενιάς, λένε και για το πρωτάθλημα της επόμενης σεζόν (1979), τότε που ο Ολυμπιακός επέλεξε να μην κατέβει στο μπαράζ της Λεωφόρου Αλεξάνδρας, υπό τον κίνδυνο να υποστεί αγωνιστικό διασυρμό. Σίγουρα, για την επόμενη γενιά υπήρχε ο σταθμός του 1989, με το πρωτάθλημα που κρίθηκε στον «τελικό» του ΟΑΚΑ με το γκολ του Καραγκιοζόπουλου.

Η συνέχεια ΕΔΩ