Εξτρέμ που άλλαξε τους κανόνες - Από συμπαίκτης Μέσι-Νεϊμάρ... Ολυμπιακό!

Πάντα έλεγε ότι αν δεν γινόταν ποδοσφαιριστής, θα ήταν αστυνομικός. Η μοίρα του Μουνίρ Ελ Χανταντί δεν ήταν να γίνει όργανο της τάξης, αλλά ποδοσφαιριστής. Φέτος, δε, είναι η τρίτη χρονιά που ακούγεται καλοκαίρι στο μεταγραφικό ρεπορτάζ του Ολυμπιακού.

Ο πατέρας του γεννήθηκε στο Καστιγέχος του Μαρόκου και η μητέρα του είναι Ισπανίδα, από τη Μελίγια. Ο Χαντάντι γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Σαν Λορέντζο Εσκοριάλ, ένα από τα εμβληματικότερα μέρη της Μαδρίτης. Ο πατέρας, Μοχάμεντ, είχε περίπλοκα παιδικά χρόνια, όπως είχε παραδεχτεί το 2014 στην εφημερίδα «El Mundo». Διέσχισε το Στενό του Γιβραλτάρ με μια βάρκα και κέρδιζε τα προς το ζην με διάφορες δουλειές, συμπεριλαμβανομένου του βοηθού κουζίνας σε ένα αριστοκρατικό εστιατόριο στη Χώρα των Βάσκων. Ο πατέρας του ενστάλαξε την αγάπη για το ποδόσφαιρο. Του μιλούσε για μαροκινούς συλλόγους και παίκτες, εκτός από τους ισπανικούς.

Μόνο η Μπάρτσα έδωσε... ση-Μασία

Παρότι ο Χαντάντι άρχισε να παίζει ποδόσφαιρο στα βουνά της Μαδρίτης, στη Γαλαπαγάερ, στη Σάντα Άνα και στη συνέχεια στη Ράγιο Μαγιανταχόντα. Ωστόσο, ούτε η Ρεάλ, αλλά ούτε και η Ατλέτικο κατάφεραν να τον αποκτήσουν, αν και η τελευταία τον είχε δοκιμάσει ως δανεικό, ενώ η Βασίλισσα δεν ενέδωσε στις οικογενειακές απαιτήσεις! Και ποιος τον άρπαξε τον Ιούλιο του 2011;

Η Μπαρτσελόνα του άνοιξε τη την πόρτα της Μασία. Η προσθήκη αποδείχτηκε λίρα εκατό για τους «μπλαουγκράνα», οι οποίοι τον Απρίλιο του 2014 με μεγάλο πρωταγωνιστή τον Χαντάντι που σκόραρε δύο γκολ, κέρδισε 3-0 τη Μπενφίκα και σήκωσε το τρόπαιο στην πρώτη διοργάνωση ου UEFA Youth League, έναν τίτλο που κατέκτησαν πέρσι οι νέοι του Ολυμπιακού. O τίτλος στην επίσημη ιστοσελίδα της UEFA τα έλεγε όλα: «Ο Χαντάντι ενέπνευσε τη Μπαρτσελόνα για τον τίτλο» σε μια διοργάνωση, στην οποία αναδείχτηκε πρώτος σε γκολ και ασίστ, ενώ σκόραρε και από το κέντρο του γηπέδου.

Στη σκιά των Μέσι-Νεϊμάρ-Σουάρες

Τα επόμενα χρόνια, από αποκάλυψη της Μπαρτσελόνα ο Μουνίρ εξελίχθηκε σε έναν ελάχιστα χρησιμοποιημένο παίκτη στον καταλανικό σύλλογο, ο οποίος βίωνε την κορύφωση της τριάδας Μέσι-Νεϊμάρ-Σουάρες. Βέβαια πήρε τις ευκαιρίες του από τον Λουίς Ενρίκε την περίοδο 2015-2016. Διαβάζοντας ανάλυση του Bleacher Report εκείνη την εποχή καταλαβαίνει κανείς, ότι η περίπτωσή του ξεσφούσκωσε, επειδή δεν είχε στατιστικά. Και ο επιθετικός πρέπει να βάζει τη μπάλα στο πλεκτό και να αποδεικνύει ότι είναι χρήσιμος, ειδικά όταν υπάρχει ανταγωνισμός με άλλα... ιερά τέρατα.

Αφού δεν μπορούσε να βρει χώρο, δόθηκε δανεικός σε Βαλένθια και Αλαβές, ενώ το 2019 η Σεβίλλη τον απέκτησε έναντι 1,05 εκατ.Ευρώ. Με τη Μπαρτσελόνα μέτρησε 56 συμμετοχές με 12 γκολ, έχοντας στο βιογραφικό του δύο πρωταθλήματα, δύο Κύπελλα, ένα Champions League, ένα Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων, ένα ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ και δύο Σούπερ Καπ Ισπανίας.

Στην Ανδαλουσία παρέμεινε μέχρι το καλοκαίρι του 2022, όταν τον πήρε ως ελεύθερο η Χετάφε, ενώ έναν χρόνο αργότερα πήρε μεταγραφή για τη Λας Πάλμας, με την οποία τη σεζόν 2023-2024 μέτρησε 39 συμμετοχές με 4 γκολ και 2 ασίστ.

Το πολιτικό μήνυμα για τους Βερβερίνους

Με τη Σεβίλλη πάντως κατέκτησε το Europa League στον τελικό του 2020 με την Ίντερ, στην Κολωνία. Τότε είχε προκαλέσει αίσθηση το γεγονός, ότι πανηγύρισε έχοντας στην πλάτη του μια σημαία που δεν ανήκε σε κανένα κράτος, αλλά σε μια πόλη. Ήταν η σημαία των Βερβερίνων. Βλέπετε ο πατέρας του είχε γεννηθεί σε μία περιοχή, που ανήκε στους Βερβερίνους και ήταν το επίκεντρο της βραχύβιας Δημοκρατίας του Ριφ, τη δεκαετία του 1920 η οποία αποτελούσε μέρος του ισπανικού προτεκτοράτου μέχρι το 1956.

Σύμφωνα με τον Αλγερινό συγγραφέα Κατέμπ Γιατζίνε,οι Αλγερινοί, όπως και οι υπόλοιποι Βορειοαφρικανοί, από το Μαρόκο μέχρι την Αίγυπτο, δεν ήταν Άραβες αλλά Βέρβεροι, οι οποίοι εξισλαμίστηκαν μετά τον 7ο αιώνα μ.Χ. Οι βερβερικές γλώσσες, ωστόσο, δεν εξαφανίστηκαν ποτέ ούτε από την Αλγερία ούτε από το Μαρόκο. Γύρω από την ταυτότητα των Βερβερίνων υπάρχει έντονη διαμάχη και αποτελεί ακανθώδες ζήτημα.

Για χάρη του η FIFA άλλαξε τον κανονισμό

To 2014 Έχοντας ξεχωρίσει στην ομάδα νέων της Μπάρτσα, κλήθηκε στην Κ-21 της Ισπανίας. Ωστόσο ο Ντιέγκο Κόστα τραυματίστηκε στην προπόνηση και ο Βιθέντε ντελ Μπόσκε τον ανέβασε στην ανδρική ομάδα. Όχι μόνο αυτό, αλλά τον χρησιμοποίησε στον αγώνα με τα Σκόπια. Αυτά τα 13 λεπτά ήταν αρκετά για να δημιουργήσουν πρόβλημα στη συνέχεια. Γιατί ο κανονισμός είναι ξεκάθαρος και έλεγε, ότι οι παίκτες δεν μπορούν να εκπροσωπήσουν μια χώρα εάν έχουν ήδη παίξει για άλλη χώρα σε επίσημο παιχνίδι.

Εκείνη την εποχή όμως επιθυμία του Χαντάντι ήταν να παίξει με τους “ροχιμπλάνκος”. Έλα όμως που λόγω της εξέλιξης της καριέρας του, δεν κλήθηκε ποτέ ξανά από την Εθνική Ισπανίας, ενώ το Μαρόκο ήθελε προηγουμένως διακαώς να τον εντάξει στο ομοσπονδιακό του συγκρότημα. Η μαροκινή ομοσπονδία ποδοσφαίρου υπέβαλε αίτημα στη FIFA το 2017 για να τον έχει διαθέσιμο στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2018. Φευ, δεν τα κατάφερε.

Η μάχη που έδωσαν οι Μαροκινοί συνεχίστηκε και τα επόμενα χρόνια. Το 2020, το Μαρόκο επέμεινε ξανά και μάλιστα κάλεσε τον Μουνίρ, αλλά το αίτημα απορρίφθηκε ξανά. Το 2021, αντιμέτωπη με την επιμονή των Μαροκινών και την εμφάνιση άλλων παρόμοιων περιπτώσεων, η FIFA άλλαξε τον κανόνα επιλεξιμότητας για τις εθνικές ομάδες, δημιουργώντας ένα όριο τριών αγώνων. Τότε, η αλλαγή ονομάστηκε «τροπολογία Μουνίρ» προς τιμήν του Χαντάντι. Τον Μάρτιο του ίδιου έτους έκανε λοιπόν το ντεμπούτο του με την Εθνική Μαρόκο, με την οποία μετρά 11 συμμετοχές και 2 γκολ.

Ο Χαντάντι παίζει κυρίως εξτρέμ, δευτερευόντως μπορούμε να τον δούμε να αγωνίζεται και στην κορυφή. Είναι σε καλή ηλικία, με εξαιρετικό βιογραφικό. Αυτό το καλοκαίρι είναι το τρίτο σερί που ακούγεται στον Ολυμπιακό.