Ο Άκης Γεωργίου γράφει στο aek365.com, για τη στενάχωρη εικόνα του σχηματισμένου League Phase του Conference χωρίς την ΑΕΚ και για τη μακροχρόνια αποτυχία σε ότι αφορά την παρουσία της «Ένωσης» στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις  

Η θέα του σχηματισμένου League Phase του Conference στο οποίο η ΑΕΚ δεν κατάφερε να μπει προκαλεί από μόνη της θλίψη. Είμαστε σε ένα timing που κάθε μικροεπιτυχία των άλλων και κάθε μικροαποτυχία δική της, θα είναι η συνέχεια της προηγούμενης αποτυχίας που ήταν παταγώδης και σοκαριστική.

Μόνο αυτές οι λέξεις μπορούν να χαρακτηρίσουν τον αποκλεισμό από αρμένικη ομάδα (με κάθε σεβασμό στη συμπαθέστατη και φιλική Αρμενία) τον Δεκαπενταύγουστο. Και δε μιλάμε για μια αποτυχία (στην Ευρώπη) αλλά για κάτι αρνητικά συνεπές. H ΑΕΚ τα τελευταία 4 χρόνια πέρασε μόλις μια φορά σε φάση ομίλων, σε μια σεζόν που είχε εξασφαλισμένο ευρωπαϊκό εισιτήριο. Τις άλλες δυο αποκλείστηκε από Βελέζ και Νόα πριν καλά-καλά προλάβει να παίξει, ενώ την άλλη (21-22) δεν πήρε καν ευρωπαϊκό εισιτήριο. Δεν το λες και success story, παρότι μεσολάβησε μια μεγάλη εγχώρια επιτυχία 50ετίας για τον σύλλογο όπως ήταν η κατάκτηση του νταμπλ του 22-23. 

Για να τα βάλουμε σε μια βάση και να ξέρουμε τι λέμε, αξίζει να σκεφτούμε ότι στην 5ετία (στην οποία η UEFA μετράει την εκάστοτε δυναμική των συλλόγων) η ΑΕΚ έχει να επιδείξει στο ranking μόλις δυο παρουσίες σε φάση ομίλων, μετρώντας όλες κι όλες δυο νίκες. Δυο νίκες σε ομίλους σε 5 χρόνια… Ακραία τραγικό. Δε μετράω τις νίκες των προκριματικών γιατί οι βαθμοί πηγαίνουν στον συντελεστή της χώρας, όχι του συλλόγου. 

Ούτε με τον εύκολο τρόπο μπόρεσε, ούτε με τον δύσκολο

Προσωπικά, σε ότι αφορά τη μεγάλη εικόνα δε δίνω κανένα ελαφρυντικό στην ομάδα για τις όποιες δυσκολίες ή ατυχίες συνάντησε. Π.χ. την κακή κλήρωση στον περσινό όμιλο. Ούτως ή άλλως η ίδια η ομάδα στα καλά της διαστήματα κατάφερε να αντεπεξέλθει στις δυσκολίες κάνοντας διπλό μέσα στο Μπράιτον. Αυτός είναι ο δρόμος στην Ευρώπη, χρειάζονται και υπερβατικές βραδιές αλλιώς δεν έχεις θέση σε αυτή. Ακόμα κι όταν η τύχη τα έφερε ευνοϊκά στην ΑΕΚ με τις φετινές κληρώσεις με Ίντερ Ντ’ Εσκάλντες, Νόα και Ρουζεμπόροκ η ομάδα πάλι δεν κατάφερε να σταθεί και δεν έφτασε καν μέχρι τη Ρουζεμπόροκ. Δυστυχώς η ομάδα δεν τα κατάφερε να βρεθεί στο Conference ούτε μέσω της περσινής υπερβατικής συνθήκης, ούτε μέσω της φετινής ευνοϊκής, με αποτέλεσμα να γίνει αυτό ένα κουβάρι το οποίο θα το βρούμε μπροστά μας. 

Η φωτεινή εξαίρεση η σεζόν 2017-18 και το δυσοίωνο μέλλον

Η ΑΕΚ της σύγχρονης εποχής με εξαίρεση τη σεζόν 2017-18 και τα προκριματικά Champions League παίρνει δυστυχώς πολύ χαμηλό βαθμό, σχεδόν μηδέν, σε ότι αφορά την ευρωπαϊκή της υπόσταση. Και όλο αυτό το δυσάρεστο που συμβαίνει κουτουλάει με τη δυναμική της και δεν ταιριάζει με τίποτα από όσα η ΑΕΚ είναι αυτή την εποχή. Μια ομάδα με 45-50 εκατ ευρώ μπάτζετ, μια ομάδα με 23-24 χιλιάδες εισιτήρια διαρκείας, μια ομάδα αυτών των κυβικών. Κάτι πάει εντελώς λάθος και πρέπει να διορθωθεί. Επιβάλλεται να διορθωθεί δηλαδή. Γιατί αν δεν διορθωθεί και συνεχιστεί αυτό το τέμπο με την Ευρώπη η ΑΕΚ θα μικρύνει χωρίς καν να το καταλάβουμε. Θα το διαπιστώνουμε απλά τα καλοκαίρια με τα ονόματα των αντιπάλων, η επόμενες ομάδες της ΑΕΚ θα έχουν ελαφρυντικά γιατί θα έχουν να παίξουν με τα θηρία και θα φλερτάρουμε συχνά-πυκνά με το «ας επικεντρωθούμε στο πρωτάθλημα» που είναι παρηγοριά στον άρρωστο.