Μεταμελισσανίδειοι τριγμοί! Στον... αέρα ο Ριμπάλτα, απίθανο για Μαντσίνι

Επιστροφή στην εσωστρέφεια! Λες και είναι της μοίρας γραφτό για την ΑΕΚ να κάνει φαύλους κύκλους εγκλωβισμένη σε ένα πρόβλημα που αποτελεί πλέον στοιχείο του dna της. Εξαιτίας του ρομαντισμού του ο μέσος Ενωσίτης δεν μπορεί να απεμπλακεί διαχρονικά από την προσωπολατρεία. Στον πλανήτη ΑΕΚ δεν ισχύει «το μοναστήρι να είναι καλά και από καλόγερους γεμάτο». Δεν το αναφέρουμε αυτό σαν καρφί για τον Ματίας Αλμέιδα που άνοιξε από μόνος του την πόρτα της εξόδου μετά την ήττα από έναν κατώτερο Παναθηναϊκό, στο ματς του ΟΑΚΑ για τη 19η αγωνιστική της Super League, αλλά σαν μια γενική διαπίστωση.

Ο ΑΕΚτζής δένεται με τα ονόματα. Παλιότερα ήταν ο Νεστορίδης, ο Παπαϊωάννου, ο Μπάρλος, ο Μαύρος, ο Μπάγεβιτς, ο Χιμένεθ, ο Μελισσανίδης. Τώρα είναι ο Αλμέιδα. Όχι άδικα. Είναι ο άνθρωπος που έφερε ξανά ενθουσιασμό στον κόσμο με στυλ παιχνιδιού της ομάδας. Είχε προηγηθεί μια καταστροφική τετραετία μετά την κατάκτηση του τίτλου του 2018 που ο Ενωσίτης βίωσε βίαιες απώλειες. Είδε ακόμα και τον Ολυμπιακό να κάνει παρέλαση στο ΟΑΚΑ βάζοντας 5 γκολ. Και φυσικά ο ένας προπονητής εκείνη την περίοδο διαδεχόταν τον άλλον.

Τώρα που η ΑΕΚ έχει βρει την Ιθάκη της με την επιστροφή της στη Νέα Φιλαδέλφεια, έχει κατακτήσει ένα νταμπλ, έχασε έναν τίτλο στην κόψη του ξυραφιού την περασμένη σεζόν και είναι μέσα στους στόχους της ακόμα και τώρα παρά την ήττα απ'τον Παναθηναϊκό, έχει ξαναέρθει η... καταστροφή εξαιτίας των τοποθετήσεων του Αλμέιδα. Κάποιοι που ξέρουν τον οργανισμό σαν το σπίτι τους λένε, ότι ζούμε τους τριγμούς μεταμελασσανίδειας εποχής.

Ο Αλμέιδα βέβαια από πέρσι είχε αυτές τις τάσεις που είδαμε στη συνέντευξη Τύπου στο ΟΑΚΑ. Δεξιά και αριστερά θα διαβάσετε αναλύσεις επί αναλύσεων ότι ο Αργεντινός έχει πειραχτεί λόγω Ηλιόπουλο. Η ουσία όμως είναι μία και έχει ξαναγραφτεί σε αυτόν εδώ τον τόπο. Ο Αργεντινός δεν ανέχεται την κριτική. Όσον αφορά τα περί στεγανών είναι δικαιολογία.

Από την άλλη πλευρά και ο Ηλιόπουλος είναι άπειρος και αυτό επιβεβαιώθηκε για μια ακόμα φορά μετά την ηττα απ'τον Παναθηναϊκό με τη δήλωση που έκανε εξερχόμενος από το ΟΑΚΑ. Μίλησε κάπως απότομα και κατάφερε να σταυρώσει τον τερματοφύλακα της ομάδας για ένα πέναλτι που στο κάτω κάτω δεν έφταιγε μόνο αυτός, αλλά με τη δήλωσή του προέδρου δημιουργείται εσωτερικό θέμα.

Επίσης η υπερέκθεση του ιδιοκτήτη στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης έχει και ένα κόστος. Όταν η ομάδα πάει καλά τότε επικροτεί ο κόσμος και ο πρόεδρος φαίνεται large και έξω καρδιά. Όταν δεν πάει καλά όμως τότε αυτά όχι μόνο τα απορρίπτει, αλλά και τα διακωμωδεί. Από τα «λεβαντάντε» και τα «βένγκα-βένγκα» στις τούμπες μέσα σε λόφους λουλουδιών στον Αργυρό, ο ΑΕΚτζής έχει πολλές αφορμές για να αποδοκιμάσει τον τρόπο που η νέα τάξη πραγμάτων χειρίζεται την εικόνα της και να πάρει το μέρος του Αλμέιδα και όχι του ανθρώπου που ματώνει η τσέπη του. Έχει συμβεί και στο παρελθόν με άλλες προσωπικότητες, όπως ο Μιχάλης Τροχανάς και ο Ανδρέας Ζαφειρόπουλος (οι οποίοι μιλούσαν πολλοί και είχαν τη φήμη ότι δεν μπορούν να συνεννοηθούν) και όσοι έχουν ζήσει αυτές τις εποχές ξέρουν πολύ καλά, ότι η ομάδα τους δεν είχε αγωνιστική σταθερότητα και πέρασε άσχημα χρόνια. Δεν βάζω στην εξίσωση το δούλεμα και το τρολάρισμα από τους αντιπάλους, γιατί έτσι και αλλιώς αυτοί κάτι θα βρούνε για να κοροϊδέψουν και να μειώσουν.

Ο ΑΕΚτζής όμως βρίσκεται μπροστά σε μια πολύ δύσκολη συγκυρία. Όλο αυτό το σκηνικό του φέρνει στο μυαλό ζοφερές περιόδους που δεν θέλει να τις βιώσει ξανά σαν ένα επικίνδυνο deja vu.

Tο μαχαίρι και το καρπούζι το έχει ο Ηλιόπουλος. Αυτός έχει τα κλειδιά της ομάδας. Ναι είναι άπειρος, αλλά δεν είναι άνθρωπος που θέλει να καταστρέψει την επένδυση που έκανε. Σε τέτοιες στιγμές το να επικρατήσει η ψυχραιμία είναι το δυσκολότερο ζήτημα αλλά όχι και ακατόρθωτο. Αν επικρατήσει ο εγωισμός μεταξύ των δύο πλευρών (ο Αλμέιδα μίλησε για αξιοπρέπεια) τότε κλάφτα Χαράλαμπε... Είναι απορίας αξίον για τον νέο ιδιοκτήτη πως ο Μελισσανίδης κατάφερε να χειριστεί τον Αλμέιδα και την προσωπικότητά του. Εγώ, αν ήμουν Ηλιόπουλος, θα έπαιρνα ένα τηλ τον Τίγρη να πάρω μια γνώμη.

ΥΓ: Ακούγονται και πολλά ανέκδοτα, ότι ο Ριμπάλτα θα φέρει μεγάλο όνομα από Ιταλία, ενώ κάπου πήρε το μάτι μου κάτι για Μαντσίνι. Κατ'αρχάς αν φύγει ο Αλμέιδα, ίσως να ακολουθήσει και ο Sports Director, ο οποίος άκουσε τις προάλλες από τον ίδιο τον ιδιοκτήτη της ομάδας, ότι ο ρόλος του στην Ελλάδα δεν είναι απαραίτητος και πως πρέπει να συγχρονιστεί.