Απόλυτα συνεπής με τα αρχικά του πιστεύω, πριν ακόμη ξεκινήσει η γερμανική διοργάνωση («εάν χάσω κι αυτό το Euro, θα φύγω»), ο Σαουθγκέιτ ευχαρίστησε όσους τον στήριξαν στα οκτώ τελευταία χρόνια δηλώνοντας πως «η εμπειρία, να παίξω, αλλά και να προπονήσω τα Τρία Λιοντάρια ήταν και θα είναι η μεγαλύτερη τιμή της καριέρας μου».

 Ανεξάρτητα από το εάν άρεσε ή δεν άρεσε (μάλλον, το δεύτερο), το ποδοσφαιρικό θέαμα που πρόσφερε η Αγγλία σε αυτό το Euro, με το ακριβότερο ρόστερ της διοργάνωσης, αλλά χωρίς καμία, απολύτως ομοιογένεια δεν μπορούμε, σε καμία περίπτωση να παραβλέψουμε ή να μην επαναλάβουμε ό,τι εξάλλου έχουμε ήδη υποστηρίξει και σε άλλα άρθρα. Πως με βάσει, τουλάχιστον τα αποτελέσματα ο Σαουθγκέιτ υπήρξε ο πλέον πετυχημένος προπονητής στην Ιστορία της εθνικής Αγγλίας.

 Ο άνθρωπος που, το ’18 την οδήγησε στα πρώτα ημιτελικά Μουντιάλ ύστερα από απουσία 28 χρόνων (ήττα από την Κροατία), στον πρώτο της τελικό Euro σε 55 χρόνια (ήττα στα πέναλτι από την Ιταλία), και φέτος στον 2ο συνεχόμενό της τελικό όπου ηττήθηκε, πάλι στις λεπτομέρειες από την «Furias Rojas». Είναι δεδομένο, ότι με το ισπανικό ποδόσφαιρο παθαίνει ένα είδος αλλεργίας: και το 2006, στον τελικό του τότε Uefa στο Αϊντχόφεν, ως σέντερ-  μπακ της Μίντλεσμπρο είχε πάρει την πρώτη του πίκρα γνωρίζοντας τη συντριβή (0-4) από τη Σεβίλλη με δύο γκολ του Έντσο Μαρέσκα, φρέσκου προπονητή της Τσέλσι.

 Η διαδικασία εύρεσης αντικαταστάτη, για την μετά Σαουθγκέιτ εποχή θα έχει ολοκληρωθεί, το αργότερο έως τα τέλη Αυγούστου γιατί στις 7 Σεπτεμβρίου τα «Τρία Λιοντάρια» θα ξαναμπούν στα γήπεδα για τα παιχνίδια του Nations League σ’ έναν όμιλο με Ιρλανδία, Φινλανδία, αλλά και την Ελλάδα την οποία θ’ αντιμετωπίσουν στις 10 Οκτωβρίου και στις 14 Νοεμβρίου.

 Παρόλα αυτά, ήδη διέρρευσαν στον βρετανικό Τύπο πέντε πιθανά ονόματα, από τα οποία, τα δύο εκπλήξεις «μεγατόνων», ανά πάσα στιγμή έτοιμα να καθίσουν σ’ έναν από τους πλέον τιμητικούς πάγκους όλων των εποχών.

 

 Το πρώτο είναι του Σαμ Αλαρντάις, που ο Σαουθγκέιτ είχε αντικαταστήσει το ’16 όταν ο «Big Sam» κατηγορήθηκε πως χρηματιζόταν από όποιον ήθελε να παίξει στην εθνική. Το δεύτερο του προπονητή της Νιουκάσλ, Έντι Χάου, το τρίτο του πρώην τεχνικού των Μπράιτον και Τσέλσι, Γκρέιαμ Πότερ. Το τέταρτο του πρώην προπονητή της Λίβερπουλ, Γιούργκεν Κλοπ, ναι μεν αγαπητού απ’ όλους, ο οποίος όμως δήλωσε ότι θέλει να βγάλει την πρίζα για ένα χρόνο και ν’ ασχοληθεί με τη μαγειρική. Και το πέμπτο, κρατηθείτε (!) της Ολλανδής, Σαρίνα Βίγκμαν που το ’22 οδήγησε την εθνική Αγγλίας γυναικών στην κατάκτηση του Euro, ενώ το ’23 σ’ έναν χαμένο τελικό Μουντιάλ. Δεν ξέρουμε, κατά πόσο η αγγλική ομοσπονδία είναι έτοιμη ν’ αναθέσει τον πάγκο της εθνικής ανδρών σε μία γυναίκα: μόνο που το σκέφτηκαν όμως, είναι ένα σημαντικό άλμα προς το μέλλον και την κατάργηση του συντηρητισμού. Ό,τι, ακριβώς, δηλαδή είχε στον τρόπο παιχνιδιού του ο Σαουθγκέιτ, άσχετα εάν ήρθε και έφυγε σαν Κύριος.           

Γκάρεθ Σάουθγκεϊτ Αγγλία