Ο Παναθηναϊκός ήταν απογοητευτικός για ένα ακόμη παιχνίδι. Και αν στο Περιστέρι την γλύτωσε στο τέλος, στην Πόλη ήταν πολύ δύσκολο να τα καταφέρει, καθώς είχε απέναντί του μία καλύτερη ομάδα, όπως είναι η Φενέρ. Καλύτερη ομάδα από αυτόν, όπως βέβαια και πολύ καλύτερη από το Περιστέρι.
Στην ουσία τα πάντα κρίθηκαν στο πρώτο δεκάλεπτο, εκεί, όπου η Φενέρ προηγήθηκε με 18 πόντους και ουσιαστικά πήρε προβάδισμα νίκης. Και αν στο σύγχρονο μπάσκετ τέτοιες διαφορές ανατρέπονται, σήμερα ήταν αδύνατο για τους «πράσινους» να κάνουν κάτι τέτοιο.
Ολα ξεκινάνε από το ότι η Φενέρ είναι μία ομάδα, που έχει χημεία και τον ίδιο προπονητή εδώ και χρόνια. Και ο Παναθηναϊκός είναι περίπου στην άλλη άκρη. Για να καμφθεί, λοιπόν, ή να μετριαστεί αυτή η διαφορά των δύο ομάδων, έπρεπε ο εξάστερος να πιάσει περίπου το μάξιμουμ των δυνατότητων του ή κοντά σε αυτό. Κάτι τέτοιο, όμως, δεν έγινε. Το αντίθετο θα μπορούσε να πει κάποιος ότι συνέβη.
Δεν μπορεί κανείς να κατηγορήσει τον έναν ή τον άλλο παίκτη ότι έφταιξε για αυτή την εικόνα. Είναι συνολικό το θέμα. Ο Παναθηναϊκός χρειάζεται χρόνο και χρειάζεται να παίξει πλήρης. Σήμερα ούτε ο Παπαπέτρου αγωνίστηκε ούτε ο Μήτογλου. Οχι ότι θα κέρδιζε αν τους είχε (αν και δεν το ξέρει κανείς αυτό), αλλά συμπεράσματα βγαίνουν μόνο όταν μία ομάδα παίζει πλήρης ή σχεδόν πλήρης.
Συν τοις άλλοις ο Παναθηναϊκός σε λίγες μέρες αναμένεται να έχει έναν ακόμη πολύ δυνατό παίκτη στο ρόστερ του. Παίκτη, που θα του δώσει σκορ και οντότητα και θα προέρχεται λογικά από την αγορά του ΝΒΑ. Τα «κοψίματα» στο κορυφαίο πρωτάθλημα του πλανήτη κορυφώνονται τις επόμενες μέρες και ο Εργκίν Αταμάν περιμένει για να βρει το λαχείο. Εναν παίκτη, που θα δώσει το κάτι παραπάνω στον Παναθηναϊκό. Αν και αυτός ο Παναθηναϊκός, ο νέος Παναθηναϊκός χρειάζεται πολύ περισσότερα πράγματα από έναν Κορκμάζ ή έναν Φοντέκιο.
Αλλωστε δεν είναι λίγοι εκείνοι, που λένε ότι πρέπει να αποκτηθεί και ψηλός καθώς ο Μπαλτσερόφσκι κρίνεται ανέτοιμος. Κάτι, πάντως, για το οποίο δεν υπάρχει πιθανότητα αυτή τη στιγμή.