Ο αγώνας της Ρεάλ με την Σίτυ δεν είναι ο πρώτος , ούτε φυσικά και ο τελευταίος, που κρίνεται εξαιτίας λάθους ή ολιγωρίας ενός παίκτη την κρίσιμη στιγμή. Πιθανότατα ο παίκτης αυτός δεν πρόκειται να κάνει το ίδιο λάθος ξανά, στην καριέρα του.
Το λάθος είναι απρόβλεπτος παράγοντας για έναν προπονητή, δεν μπορεί να το προλάβει. Έτσι μία πολύ δύσκολη προσπάθεια, που χτιζόταν επί ενενήντα λεπτά στον αγωνιστικό χώρο του Σαντιάγο Μπερναμπέου, τελείωσε χωρίς οφέλη για τον Μαντσίνι και την ομάδα του. Δικαίως θα θεωρούν ότι η πίεση της έδρας αλλά και η τύχη έπαιξαν τον δικό τους ρόλο για το τελικό αποτέλεσμα.
Ο Μουρίνιο βρέθηκε από την κόλαση στον παράδεισο μόνο σε ότι αφορά την νίκη. Η απόδοση της ομάδας του και η εικόνα της παραπέμπει στις ήττες της Primera Division,εκεί που οι αντίπαλοι είναι περισσότερο προετοιμασμένοι να αντιμετωπίσουν την Ρεάλ.
Κατοχή μπάλας , πίεση σε όλο το γήπεδο, πολλά σουτ, άνοιγμα της άμυνας με ορθολογικό τρόπο δημιουργία ευκαιριών ,αλλά όλα αυτά φαίνονται λίγα γιατί δεν γίνονται μετουσιώνονται σε τέρματα.
Η αδυναμία να τελειώσουν οι φάσεις δημιουργεί άγχος και στερεί από τους παίκτες την σωστή αντίδραση. Όταν έμειναν πίσω στο σκορ είδαμε και την προσπάθεια μεταφοράς της μπάλας στην περιοχή με σέντρες χωρίς να υπάρχει αποδέκτης. Η ψυχολογική φόρτιση είναι κακός οιωνός για την συνέχεια της ομάδας και είναι δουλειά όλων να βρούνε τις απαραίτητες ισορροπίες.
Ο σκοπός του Μουρίνιο
Ξεκινώντας με τον Εσιέν στην ενδεκάδα, ο Μουρίνιο έδειξε ότι υπολόγιζε πολύ την δύναμη που έχει η Σίτυ στον άξονα. Επιστράτευσε ένα παίκτη που γνωρίζει τον τρόπο παιχνιδιού του Τουρέ, του Μπάρι, του Σίλβα ώστε να κόψει τις μεταξύ τους συνεργασίες. Οργανωτικά γνώριζε ότι χάνει σε ποιότητα , κάτι όμως που δεν του ήταν απαραίτητο στον βαθμό που θα ανταπεξέρχονταν των συνθηκών ο Τσάβι Αλόνσο. Η κάλυψη του χώρου ανάμεσα στην άμυνα και το κέντρο της Σίτυ με ένα παίκτη με τα χαρακτηριστικά του Εσιέν, έδινε την δυνατότητα για μεγαλύτερη πίεση, όταν χανόταν η κατοχή, απέτρεπε τις γρήγορες κοντινές πάσες ώστε να δεχτεί αντεπίθεση και κατέβαζε την άμυνα της ομάδας του στο κέντρο του γηπέδου με αποτέλεσμα να μην υπάρχουν χώροι εύκολης οργάνωσης και εκδήλωσης επίθεσης από τους αντιπάλους. Ο σκοπός επετεύχθη στο πρώτο ημίχρονο με κατοχή 61% έναντι 39% και καμία απειλή στην εστία του. Στ δεύτερο ημίχρονο άλλαξαν όλα και αυτό οφείλεται στο ρίσκο του Μαντσίνι και λιγότερο στην καλή διαχείριση του παιχνιδιού από τον Μουρίνιο.
-
Σχηματισμός 4-2-3-1.
- Πίεση πολύ ψηλά στους αμυντικούς, έξω από την περιοχή τους.
- Πολύ κοντινές αποστάσεις μεταξύ των γραμμών για συνεχή αλληλοκάλυψη και επανάκτηση της μπάλας ανάμεσα στο κέντρο και την περιοχή ώστε να μην απειλείται η εστία του Κασίγιας.
- Δημιουργία από τον άξονα και αποφυγή ανοίγματος του παιχνιδιού στα πλάγια.
- Κάθετες πάσες με τοποθετήσεις παικτών ανάμεσα στα κενά της ζώνης των αντιπάλων.
- Οι πλάγιοι αμυντικοί έχουν έναν ρόλο διαφορετικό σε σχέση με άλλες ομάδες. Παίζουν ως εσωτερικοί μέσοι και πατάνε περιοχή σαν να είναι πλάγιοι επιθετικοί δημιουργώντας χώρους για τον Ντι Μαρία και τον Ρονάλντο στα πλάγια, είτε να παίξουν «1-2» και να βγούνε σε τετ-α-τετ, είτε να σουτάρουν αμαρκάριστοι γιατί η άμυνα έχει ακολουθήσει τους επιθετικούς.
- Έναν ιδιαίτερο ρόλο παίζει και ο Κεντίρα στην επιθετική λειτουργία της ομάδας. Ως αμυντικό χαφ ο χώρος ευθύνης του είναι να κόψει στο κέντρο και να περιορίσει την προσπάθεια επίθεσης των αντιπάλων. Από την στιγμή που η ομάδα του έχει την κατοχή κάνει κίνηση δεύτερου σέντερ φορ και παίζει μέσα στην περιοχή ως «φουνταριστός».
- Η υπερβολική επιθετικότητα έχει παρενέργειες στην άμυνα. Στο πρώτο τέρμα της Σίτυ ο Πέπε βρίσκεται κάτω από το κέντρο και χάνει όλη την φάση. Το περίεργο είναι ότι έχει γίνει αλλαγή από τον Μαντσίνι, έχει μπει δεύτερος επιθετικός , ο Τζέκο και δεν υπάρχει μαρκάρισμα. Δεν μας έχει συνηθίσει ο Μουρίνιο σε τέτοιες «απροσεξίες».
H φετινή Ρεάλ δεν έχει ξεκινήσει καλά και προκύπτουν ζητήματα από αγώνα σε αγώνα. Αν θεωρούν ότι μόνο με μια νίκη επί της Μπαρτσελόνα πιστοποιούν την ανωτερότητα τους ως ομάδα θα εκπλαγούν πολύ σύντομα.
Ο Μαντσίνι πέτυχε
Ο προπονητής της Σίτυ μπορεί να έφυγε με ήττα από την Μαδρίτη , η παρουσία της ομάδας του ήταν για κάτι καλύτερο. Δούλεψε το παιχνίδι, είχε απαντήσεις και λύσεις , ρίσκαρε, εφάρμοσε συγκεκριμένη τακτική , χωρίς αναζητήσεις της στιγμής αλλά ατύχησε στο τέλος. Μέσα από αυτές τις ήττες η ομάδα έχει να μάθει πολλά και να αποκτήσει ταυτότητα που θα του χρειαστεί στην συνέχεια.
-
Σχηματισμός 4-2-3-1 με πολύ κοντά τους παίκτες μεταξύ τους αλλά και οι γραμμές.
- Απομόνωση του επιθετικού για να παίξει ως «target man».
- Άμυνα με τον Τουρέ μόνο μπροστά από την πρώτη ζώνη, τρεις παίκτες έκαναν την δεύτερη ζώνη λίγα μέτρα μακριά από την περιοχή και πέντε παίκτες την ζώνη στην γραμμή της περιοχής.
- Μαρκάρισμα στον χώρο χωρίς να ακολουθούν τον παίκτη στις κινήσεις του.
- Επίκεντρο του παιχνιδιού ο Γιάγια Τουρέ. Στην άμυνα μάρκαρε πρώτος και για την επίθεση ήταν ο αποδέκτης της μπάλας για να βρει τον επιθετικό που θα κινούνταν προς την περιοχή.
- Η προσπάθεια ελέγχου του passing game της Ρεάλ έφερε πολλούς παίκτες στον άξονα με αποτέλεσμα να παίζεται το παιχνίδι σε μικρό πλάτος. Οι αλλαγές του Μαντσίνι προδίδουν την επιθυμία του για άνοιγμα του παιχνιδιού κάτι όμως που δεν μπόρεσαν να εφαρμόσουν οι παίκτες του.
Συμπέρασμα
Στον πιο αμφίρροπο όμιλο του φετινού Champions League πήραμε την πρώτη γεύση από τις δύο θεωρητικά καλύτερες ομάδες. Η Ρεάλ πρέπει να συνέλθει σύντομα γιατί η εμφάνισή της δεν έπεισε και η συνέχεια προμηνύεται ακόμα πιο δύσκολη.
Η Σίτυ έχει την ευκαιρία να αποδείξει , την δεύτερη χρονιά της στην κορυφαία συλλογική διοργάνωση του ποδοσφαίρου, ότι μπορεί να είναι ένας πάρα πολύ υπολογίσιμός αντίπαλος. Έχει πληθώρα ποιοτικών παικτών και λύσεις σε όλες τις θέσεις. Έκανε μία πολύ καλή χρονιά και στέφθηκε πρωταθλήτρια , συνεχίζει για να ανεβεί και άλλο ποδοσφαιρικό επίπεδο.
Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις