Premier League: Την πρώτη της μεταγραφή μετά την αποχώρηση του Ρόμαν Αμπράμοβιτς από τη διοίκηση της και την έλευση του Τοντ Μπόελι πραγματοποίησε η Τσέλσι, με τον Ραχίμ Στέρλινγκ να αφήνει το Μάντσεστερ και την πρωταθλήτρια Σίτι και να γίνεται κάτοικος Λονδίνου. Είναι μία μεταγραφή που δεδομένα βγαίνει κερδισμένος ο νέος ιδιοκτήτης των Λονδρέζων, μιας και δείχνει το δρόμο που θα ακολουθήσει η ομάδα, ο οποίος θα είναι συνέχεια του προηγούμενου.

 Επιμέλεια: Μάριος Μπούλης

Είναι ένα δύσκολο καλοκαίρι για τον Μπόελι, μιας και οι φίλοι της Τσέλσι είχαν… καλομάθει με τον Ρόμαν Αμπράμοβιτς, δεδομένης της ισχυροποίησης του συλλόγου στην σχεδόν 20ετη παρουσία του στα διοικητικά δρώμενα του συλλόγου. Ο Μπόελι μέχρι στιγμής, όχι μόνο δεν λοξοδρόμησε, αλλά ακολούθησε πιστά το ίδιο πλάνο, αποκτώντας έναν ικανότατο παίκτη, ο οποίος μάλιστα είναι και Άγγλος και δη από αντίπαλο σύλλογο, πόσω δε μάλλον από την Μάντσεστερ Σίτι που κατέκτησε πέρυσι το πρωτάθλημα.

Η αστάθεια της Τσέλσι στην επίθεση

Η Τσέλσι τελείωσε την περσινή σεζόν στην 3η θέση του βαθμολογικού πίνακα, συγκεντρώνοντας 74 βαθμούς, 18 λιγότερους από την 2η Λίβερπουλ και η συζήτηση φυσικά που έχει ανοίξει όλο αυτό το διάστημα στους «μπλε» είναι κατά πόσο ήταν επιτυχημένη αυτή η σεζόν. Η ομάδα του Τόμας Τούχελ συγκέντρωσε τους περισσότερους βαθμούς που έχουν συλλεχθεί από τη σεζόν 2016-17, όταν και η Τσέλσι έφτασε στην κορυφή της Αγγλίας. Δεδομένα το «πρόβλημα» για τους Λονδρέζους, όπως και για τις περισσότερες ομάδες, δηλαδή, της Premier League, είναι πως έχει ξεφύγει για τα καλά η απόσταση των Μάντσεστερ Σίτι και Λίβερπουλ από τις υπόλοιπες ομάδες. Παίρνοντας, λοιπόν, αυτό ως δεδομένο, η πρώτη θητεία του Τούχελ, έχοντας από την αρχή της χρονιάς τον πλήρη έλεγχο και έχοντας αναλάβει το μεταγραφικό σχεδιασμό, κρίνεται ως επιτυχημένη.

Αυτό που κρίνεται ως ανεπιτυχές και πιθανώς να είναι και ο λόγος των 74 πόντων, είναι η αστάθεια της Τσέλσι στο επιθετικό τρίτο. Όχι τόσο ως προς τις ευκαιρίες ή τα γκολ που πέτυχε, αλλά ως προς τα πρόσωπα. Ο Τόμας Τούχελ χρησιμοποίησε στους 38 αγώνες της Premier League 21 διαφορετικές τριάδες και σε δύο παιχνίδια η Τσέλσι αγωνίστηκε αποκλειστικά με δίδυμο επίθεσης. Την ώρα, δηλαδή, που η Λίβερπουλ και η Σίτι, οι ομάδες που βρίσκονταν σταθερά από πάνω της, είχαν κάποιες «σταθερές» στην επίθεση τους, ο Τούχελ προσπαθούσε να βρει τα κατάλληλα πρόσωπα προκειμένου να βρεθεί η χημεία και το απαιτούμενο αποτέλεσμα.

Η Τσέλσι τελείωσε τη σεζόν με πρώτο σκόρερ στην Premier League τον Μέισον Μάουντ με 11 γκολ, για να ακολουθήσουν με 8 γκολ ο Κάι Χάβερτς και ο Ρομέλου Λουκάκου, με τον Βέλγο επιθετικό βέβαια να αγωνίζεται μόλις σε 16 παιχνίδια ως βασικός, έχοντας πρόβλημα τραυματισμού, αλλά και χωρίς να είναι στις άμεσες επιλογές του Τούχελ. Παράλληλα, η Λίβερπουλ είχε τον Μο Σαλάχ σε οργιώδη κατάσταση με 23 γκολ και 13 ασίστ 35 ματς, τον Μανέ να πετυχαίνει άλλα 16 γκολ σε 34 αγώνες και τον Ζότα 15 γκολ σε 35 αγώνες. Μικρότερο rotation, μεγαλύτερο αποτέλεσμα. Όσο για τη Σίτι: μπορεί να είχε και αυτή μεγάλο rotation, πήρε όμως περισσότερα από 8 γκολ από 7 παίκτες.

Καλύτερος εκτελεστής ο Στέρλινγκ

Η μεταγραφή του Στέρλινγκ έρχεται να προσφέρει στην Τσέλσι αυτό που έλειπε με την παρουσία όλων των επιθετικογενών παικτών της ομάδας την περασμένη σεζόν: το εύκολο γκολ στη μεγάλη περιοχή και την ασίστ. Είναι χαρακτηριστικό πως ο διεθνής Άγγλος εξτρέμ είναι μπροστά, όχι σε μία, αλλά σε τρεις στατιστικές κατηγορίες σε σχέση με όλους τους παίκτες της Τσέλσι που αγωνίστηκαν στην τριάδα της επίθεσης την περασμένη σεζόν. Έχει περισσότερα γκολ ανά αγώνα, περισσότερα xgoals, και περισσότερες επαφές με τη μπάλα στη μεγάλη περιοχή, παρά το γεγονός ότι αγωνίζεται ως εξτρέμ.
Παράλληλα, έχει πολύ καλά ποσοστά στις ασίστ ανά αγώνα και τον ξεπερνούν μόνο ο Μέισον Μάουντ που αυτός, άλλωστε, είναι και ο ρόλος του και ο Χακίμ Ζιγιές, ενώ ανάλογη είναι και η εικόνα στις ευκαιρίες που δημιουργήθηκαν.

Ο παρακάτω πίνακας λέει του λόγου το αληθές:

«Κλειδί» η μεγάλη περιοχή

Ο Τόμας Τούχελ από την εποχή της Ντόρτμουντ, όταν και μας σύστησε το σχηματισμό του 3-4-2-1 ή πιο άτυπα το 3-4-3, ήθελε κάποια πολύ συγκεκριμένα χαρακτηριστικά για την επιθετική τριάδα. Ο παίκτης που θα ήταν στην κορυφή της επίθεσης θα έπρεπε να είναι ένας πιο γρήγορος παίκτης, με τον στόχο του να είναι η πίεση προς την αντίπαλη άμυνα, να έχει καλή επαφή με τη μπάλα, να μπορεί να πάρει μέτρα με αυτή και να παίζει με την ίδια άνεση εντός αλλά και εκτός του «κουτιού». Οι έτεροι δύο παίκτες που πλαισιώνουν τα εξτρέμ, θα έπρεπε ο ένας να είναι πιο κοντά στην περιοχή και ο άλλος να είναι πιο πολύ εξτρέμ.

Στην Τσέλσι, ενώ ο Γερμανός προσπάθησε να εντάξει τον Λουκάκου σε αυτή τη νοοτροπία, δεν τα κατάφερε ποτέ, γι’ αυτό και ο Χάβερτς ήταν αυτός που αγωνίστηκε τις περισσότερες φορές στη λογική του «false 9». Το ζήτημα, όμως είναι για τις θέσεις των εξτρέμ, μιας και όπως είπαμε, μόνο ο Μάουντ πρόσφερε σε παραγωγή (11 γκολ, 10 ασίστ) και κανείς δεν πατούσε με μεγάλη συχνότητα στην μεγάλη περιοχή. Χαρακτηριστικό του παραπάνω πίνακα είναι πως οι επαφές του Ζιγιές στη μεγάλη περιοχή ήταν μόλις 3,90 ανά αγώνα, όταν ο Στέρλινγκ είχε 8,93 την περσινή σεζόν.
Το πλέον σημαντικό, όμως, στην περίπτωση του Στέρλινγκ είναι πως αγωνίζεται ακριβώς στα μέτρα που θέλει ο Τούχελ. Τα παρακάτω δύο γραφήματα απεικονίζουν τα μέτρα που αγωνίστηκε ο Στέρλινγκ στον καλύτερο του αγώνα την περσινή σεζόν κόντρα στη Νόριτς, όταν και πέτυχε χατ τρικ και στο χειρότερο του παιχνίδι, αναλογικά και με το χρόνο συμμετοχής του, κόντρα στην Έβερτον.

Στέρλινγκ vs Νόριτς
 



Αυτό που παρατηρούμε και στον καλό και στον κακό του αγώνα είναι ότι είναι ένας παίκτης που πατά περιοχή ή είναι αρκετά κοντά σε αυτή, αυτό δηλαδή που θέλει από τους παίκτες του ο Τούχελ.

Επιθετική τριάδα που θα πιέζει

Το έτερο κριτήριο επιλογής του Στέρλινγκ για να γίνει κάτοικος Λονδίνου ήταν η πίεση που μπορεί να ασκήσει στην αντίπαλη άμυνα. Η πίεση έχει μετατραπεί σε ένα από τα πλέον σημαντικά ζητήματα στο ποδόσφαιρο, εξ ου και πλέον έχουμε μεταβεί στο ποδόσφαιρο κατοχής και δημιουργίας από την άμυνα.
Την περασμένη σεζόν η Τσέλσι είχε τον Μέισον Μάουντ να έχει 528 προσπάθειες πίεσης στην Premier League, όντας στην 37η θέση και ο αμέσως επόμενος επιθετικογενής παίκτης των «μπλε» στην ίδια λίστα ήταν ο Κάι Χάβερτς με 352 και στην 115η θέση.

Ο Στέρλινγκ ναι μεν ήταν πιο χαμηλά, έχει όμως το δεύτερο καλύτερο ποσοστό επιτυχημένων προσπαθειών πίεσης, δηλαδή η μπάλα είτε κατέληξε στην ομάδα που πίεζε είτε βγήκε εκτός με 29,3%, έχοντας μπροστά του μόνο τον Μέισον Μάουντ με 30,5%. Για να καταλάβουμε την αξία των ποσοστών, στην πρώτη θέση της συγκεκριμένης κατηγορίας βρίσκεται ο Μοχάμεντ Σαλισού της Σαουθάμπτον με 40,7% και στη δεύτερη ο Τζακ Γκρίλις της Μάντσεστερ Σίτι με 39%.

Παράλληλα, από τις προσπάθειες πίεσης του Στέρλινγκ, οι 132 είναι στο αμυντικό τρίτο της αντίπαλης άμυνας, κοινώς προσπαθεί να κλέψει τη μπάλα, με τους μοναδικούς παίκτες της Τσέλσι που τον παιρνούν να είναι, ξανά, ο Μέισον Μάουντ με 234 και ο Κάι Χάβερτς με 188. Για την ιστορία, την πρώτη θέση σε αυτή τη στατιστική έχει ο Τεέμου Πούκι της Νόριτς με 373, έχοντας όμως μικρό ποσοστό επιτυχίας σε σχέση με τους προαναφερθέντες (24,9%).
Πρακτικά, λοιπόν, ο Τόμας Τούχελ θέλει να δημιουργήσει μία επιθετική τριάδα με τους Χάβερτς-Στέρλινγκ-Μάουντ που θα πιέζει ασφυκτικά τις αντίπαλες άμυνες για να τις οδηγήσει στο εύκολο λάθος και παράλληλα να πατά με μεγάλη ευκολία στην αντίπαλη περιοχή, προκειμένου να φτάσει στο γκολ. Το αν θα τα το καταφέρει θα το μάθουμε σε λίγες εβδομάδες από σήμερα.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Διπλό μεγάλο deal με Αγγλία για Ολυμπιακό - 10 plus εκατομμύρια - Μάχη με Μάρκο Σίλβα για... χαφάρα!

Ραχίμ Στέρλινγκ Μάντσεστερ Σίτι Τσέλσι Premier League