Η αλήθεια είναι ότι όποιος βρέθηκε στη Λεωφόρο, θα διαπίστωσε μετά την απώλεια βαθμών με τον ΠΑΟΚ να υπάρχει κάποια γκρίνια. Είναι τόσο μεγάλη η δίψα του κόσμου να βαφτεί Πράσινο αυτό το πρωτάθλημα, που θολώνεται η κρίση και ξεχνιέται το τι έχει πετύχει αυτή η ομάδα του Ιβάν Γιοβάνοβιτς φέτος. Δηλαδή την απόλυτη υπέρβαση, παίζοντας κόντρα σε όλους και σε όλα. Κυριολεκτικά.

Θα μας επιτρέψετε, να χαρακτηρίσουμε αυτή τη γκρίνια και άκαιρη και άδικη. Δεν μπορεί η ΑΕΚ του νέου γηπέδου και του κατά πολύ μεγαλύτερου μπάτζετ, να χάνει βαθμούς με τον Ολυμπιακό στην OPAP Arena και να υπάρχει χειροκρότημα, ενώ στο "Απ. Νικολαΐδης" μουρμούρα. Είναι τεράστιο το διακύβευμα και το άγχος πια έχει καταλύσεις τους ποδοσφαιριστές τόσο της Ένωσης, όσο και του Τριφυλλιού.

Το πρόβλημα αυτή τη στιγμή του Παναθηναϊκού δεν είναι αγωνιστικό. Είναι καθαρά πνευματικό. Είναι καθαρά θέμα πίεσης και μάλιστα αφόρητης. Δεν μπορεί να εξηγηθεί αλλιώς, το γιατί οι Πράσινοι με το που ξεκίνησε το δεύτερο ημίχρονο με τον ΠΑΟΚ, πήγαιναν για το δεύτερο γκολ... μαινόμενοι. Οι Θεσσαλονικείς το εκμεταλλεύτηκαν και παίζοντας αντίστοιχα δίχως ίχνος άγχους, έκαναν τη ζημία. Όμως δεν πρέπει να ξεχνάμε το σημαντικότερο. Ο Παναθηναϊκός συνεχίζει να κρατά την τύχη στα χέρια του. Κερδίζει Ολυμπιακό - Άρη και στέφεται πρωταθλητής Ελλάδας μετά από 13 χρόνια!

Συμπερασματικά, λοιπόν, τούτη τη στιγμή δεν υπάρχει χώρος ούτε για γκρίνια ούτε για εσωστρέφεια. Μοναδικός χώρος που υπάρχει είναι για συσπείρωση γύρω από την ομάδα, τον Ιβάν και τους παίκτες, προκειμένου να φέρουν στη Λεωφόρο τον τίτλο. Να φέρουν στο "Απ. Νικολαΐδης" την κούπα που ονειρεύεται κάθε φίλος του συλλόγου.

Super League Ιβάν Γιοβάνοβιτς Παναθηναϊκός Ολυμπιακός