Σε θεωρητικό επίπεδο η αναζήτηση μακροχρόνιων στοιχημάτων είναι μια πραγματική πρόκληση για τον εκάστοτε παίκτη. Η ευχαρίστηση του να βρίσκεις ποια ομάδα θα κατακτήσει το Μουντιάλ, ή ποιος παίκτης θα πάρει το χρυσό παπούτσι εκτός από οικονομικά οφέλη δίνει ψυχολογία και αυτοπεποίθηση. Πρακτικά πάντως παραμένει ένα στοίχημα εις βάρος αυτού που ποντάρει. Δεν είναι τυχαίο πως αρκετές εταιρείες του εξωτερικού έχουν προσφορές διπλασιασμού απόδοσης για τις συγκεκριμένες επιλογές. Αυτό σημαίνει πως έχουν περιθώριο, τους συμφέρει. Προσωπικά θα ποντάρω λίγα πριν την έναρξη, κρατώντας το μεγαλύτερο ποσοστό της κάβας μου για την πορεία της διοργάνωσης όπου θα έχω περισσότερα δεδομένα.

Φαβορί είναι δικαίως η Βραζιλία. Μπορεί να μην θυμίζει το σύνολο του παρελθόντος που απέδιδε θεαματικό ποδόσφαιρο, βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στην αμυντική λειτουργία, όμως αυτό είναι θετικό. Το ποδόσφαιρο αλλάζει με την πάροδο του χρόνου και η προσαρμογή της Σελεσάο στη σύγχρονη εποχή ελαχιστοποιεί τον αστάθμητο παράγοντα. Το κλειδί είναι να ξεπεραστεί η πίεση που θα έχουν οι παίκτες και η ενδεχόμενη γκρίνια που θα υπάρξει στις εξέδρες στα διαστήματα που δεν θα προσφέρουν το επιθυμητό θέαμα. Αρκετοί από αυτούς έχουν λιγότερα παιχνίδια στα πόδια τους σε σχέση με τους ανταγωνιστές τους, των ευρωπαϊκών ομάδων. Παίκτες όπως οι Χουλκ, Φρεντ ακόμα και ο Νεϊμάρ δεν έχουν ταλαιπωρηθεί όσο οι αντίπαλοί τους σε Ισπανία, Γερμανία, Αργεντινή. Πλήρης σχεδόν σε όλες τις θέσεις είναι, με τον προπονητή Σκολάρι να έχει κατακτήσει το Μουντιάλ (2002), συνεπώς συγκεντρώνει ορθά τις περισσότερες πιθανότητες για να κατακτήσει το τρόπαιο, επιλογή που προσφέρεται στο 3.75.

Πάμε στην αναζήτηση σκόρερ. Εδώ το λάθος που κάνουμε οι περισσότεροι οφείλεται στην προσπάθεια να επιβραβεύσουμε αυτόν που εκτιμούμε περισσότερο. Αν το δούμε ρεαλιστικά, δεν ψάχνουμε τον πληρέστερο ποδοσφαιριστή, τον καλύτερο γκολτζή. Χρειάζεται να αγωνιστεί όσο το δυνατόν περισσότερο στη διοργάνωση. Αν κάνουμε μια αναδρομή στα Μουντιάλ των 20 τελευταίων ετών, από το 1994 και μετά, θα δούμε πως πλην του Σαλένκο (πέτυχε όσα και ο Στόιτσκοφ στα γήπεδα των ΗΠΑ) που αποτελεί εξαίρεση καθώς τα 5 από τα 6 γκολ που σημείωσε ήταν σε ένα ματς, οι υπόλοιποι σκόρερ προήλθαν από ομάδες που τερμάτισαν στην πρώτη τετράδα. Δεινοί σκόρερ είναι για παράδειγμα οι Σουάρες (Ουρουγουάη), Μπαλοτέλι (Ιταλία), Τζέκο (Βοσνία), Φαν Πέρσι (Ολλανδία), αλλά τι να το κάνεις αν οι ομάδες τους δεν προκριθούν από τους ομίλους.

Αν λοιπόν κάποιος θεωρεί πως η Βραζιλία θα τα καταφέρει, τότε είναι λογικό ο πρώτος σκόρερ της διοργάνωσης να προέλθει από αυτή. Πιστεύω πως η απόδοση του Νεϊμάρ (10.00) είναι υπερβολικά χαμηλή. Δεν ενθουσιάστηκα από τις φετινές του εμφανίσεις στην Μπαρτσελόνα. Ο Χουλκ είναι ταχύτατος, δυνατός, αξιόλογος όμως ούτε στην Πόρτο ούτε στη Ζενίτ έδειξε πως μπορεί να πάρει την ομάδα στις πλάτες του και να έχει πρωταγωνιστικό ρόλο.

Αρα ποιος μας έμεινε; Ο Φρεντ (18.00 στον ΟΠΑΠ). Πελέ ή Ρονάλντο δεν είναι, ούτε καν Ρομάριο ή Λουίς Φαμπιάνο, όμως παραμένει ο βασικός επιθετικός της διοργανώτριας-επικρατέστερης ομάδας για κατάκτηση του Μουντιάλ και μην ξεχνάμε πως ήταν ο πρώτος σκόρερ με 5 γκολ (μαζί με τον Τόρες), στα πιο δυνατά τεστ που έχει δώσει η Σελεσάο την τελευταία διετία, τα παιχνίδια του Confederations Cup.

Κώστας Φίλιος

Πηγή: gazzetta.gr