Δεν βλέπεται με τίποτα. Χαρίζει γκολ, πηγή γκέλας ανά πάσα στιγμή. Επιβάλλεται πλέον να καθίσει πάγκο.
Μόνο ευνοημένο δεν τον λες τον Ολυμπιακό σ’ αυτές τις πρώτες αγωνιστικές, εάν πραγματικά προσεγγίσεις τα παιχνίδια τα δικά του, αλλά και των δύο Δικεφάλων -τον Παναθηναϊκό δεν τον βάζω στην «εξίσωση» γιατί εκτός του ότι δεν έχει… χαϊδευτεί στα αυτιά, δεν λογίζεται για Χ, Ψ λόγους, που τους αποδέχονται και οι φίλοι του, ως διεκδικητής του τίτλου, έτσι;- υπό το αντικειμενικό πρίσμα της νέας «εξυγιαντικής» τάξης πραγμάτων στην ΕΠΟ, τη διαιτησία και το πρωτάθλημα.
Αν οι σφυρίχτρες «έπαιζαν» τους ερυθρόλευκους, ο Λισγάρας θα είχε αποβληθεί τότε στην Ξάνθη, στον Σεμπά θα είχε καταλογιστεί το πέναλτι στο χαμένο ματς με τον Ατρόμητο στο Καραϊσκάκη, ο Ευαγγέλου δεν θα έβαζε τον Πανιώνιο στο παιχνίδι στο τελευταίο δεκάλεπτο, με την άσπρη βούλα που έδειξε στην υψηλής δυσκολίας φάση της επέμβασης του Προτό, για την οποία είδαμε... 200 ριπλέι και ασφαλή θέση δεν διαμορφώσαμε!
Το πέναλτι του Φορτούνη είναι «μαρς» και τη φάση του Φιγκέιρας λίγο πριν τη λήξη, όσο πέναλτι τη δίνεις τόσο ύποπτη για επιθετικό χέρι είναι ελάχιστα πριν και κατά συνέπεια μη γενόμενη ως εξέλιξη για να υποστηρίζεται ότι ευνοήθηκε ο πρωταθλητής, αν είναι δυνατό!
Επομένως, η κάθαρση πάει καλά, η διαιτησία είναι εντάξει όσο αδικείται ο Ολυμπιακός. Στην αμφισβήτηση πάλι… ζητούν τις «Κυριακές τους» πίσω! Άκρη ποτέ δεν θα βγει. Δεν είναι να ασχολείσαι.
Όσκαρ και βατόμουρα
Οπότε περνάω στα καλά, τα υγιή του ποδοσφαίρου. Τέτοιου είδους παιχνίδια, για να τα έχεις να τα θυμάσαι, πρέπει να συμβάλλουν δύο τινά:
1) Οι επιθετικές γραμμές να κάνουν τη δουλειά τους διεκδικώντας βραβεία
2) Και οι αμυντικές να είναι… για τα πανηγύρια κερδίζοντας «βατόμουρα», σαν τις… φόλα κινηματογραφικές ταινίες που αναδεικνύονται μακράν οι χειρότερες στα ετήσια «αντί-Όσκαρ»!
Δεν έχει μέση οδό προσέγγισης σε ανάλογες περιπτώσεις. Ο Ολυμπιακός κάποτε στη Ριζούπολη, ήταν τόσο εντυπωσιακός εκείνο το βράδυ που έβαζε 6 στη Λεβερκούζεν, συνεπικουρούμενης όμως και της απαράδεκτης, αστείας αμυντικής συμπεριφοράς των Γερμανών.
Δεν βγαίνουν έτσι τέτοια σκορ. Ειδικά σε μας, στον τόπο μας, που δεν συνηθίζουμε να απολαμβάνουμε εγγλέζικα σκορ.
Και καλά ο Πανιώνιος. Δεν το λέω υποτιμητικά, αντιθέτως, τον έχω σε ιδιαίτερη εκτίμηση το νεοσμυρνιώτικο σύλλογο.
Όμως δεν είναι αυτός ο πρωταθλητής, δεν είναι αυτός ο «πρέσβης» στο C.L., δεν είναι αυτός που ταξιδεύει στη Βαρκελώνη για να κλειστεί στο… λαβύρινθο του «Καμπ Νου» και να πρέπει υποδυθεί το Θησέα για να παλέψει με τον Μινώταυρο της Μπάρτσα στην «Κνωσσό» της, την Τετάρτη!
«Θα πρέπει να προβληματιστούμε για το τελευταίο 20λεπτο» είπε ο προπονητής του Ολυμπιακού για την άμυνά του, που ήταν για πολλοστή φορά φέτος… μπάτε σκύλοι αλέστε, μόνο που από ότι φαίνεται, ο προβληματισμός δεν είναι αρκετός.
Σίγουρα δεν έχει προλάβει να (και δεν θα, δεν γίνεται) κάνει θαύματα ο Τάκης Λεμονής. Ας μην ξαναγυρίζουμε στα παλιά, ο άνθρωπος πήρε στα χέρια του μια παντελώς αδούλευτη ομάδα από τον προηγούμενο. Τα έχουμε πει, τα έχουμε καυτηριάσει, δει, αντιληφθεί και κατανοήσει… ένα εκατομμύριο τοις εκατό.
Με τον Χάσι οι ερυθρόλευκοι κέρδισαν μια πρόκριση, αλλά… έχασαν όλα τα άλλα. Μέχρι και τα αυτονόητα σε ζητήματα τακτικής, αγωνιστικής συμπεριφοράς, πειθαρχίας, κατεύθυνσης και λειτουργίας στον αγωνιστικό χώρο.
Το αν έκανε καλά η διοίκηση στην επιλογή του Αλβανού, που είχε τη «μυστική συνταγή» για να μπάσει την ομάδα στους Ομίλους per terra per mare, δεν το εξετάζω, γιατί ό,τι έγινε, έγινε. Ένας μεγάλος στόχος της χρονιάς χωρίς αμφιβολία, κατακτήθηκε.
Θα πω όμως ότι ευτυχώς που ο Μαρινάκης τον «τέλειωσε» εκεί, στο χρονικό σημείο και όπως, με συνοπτικές διαδικασίες, τον έστειλε σπίτι του, γιατί το καταστροφικό του έργο λίγο ακόμα και θα είχε ολοκληρωθεί.
Είχε τόσο απαίδευτους τους παίκτες, όπως αποδείχθηκε, ακόμα και σε στοιχειώδη κεφάλαια της προετοιμασίας σε βάθος χρόνου – και όχι της…fast food, του ενός μήνα, ψεκάστε, σκουπίστε, τελειώσατε δηλαδή την πρόκριση στα play off του Champions League – που η βλάβη θα ήταν ανήκεστος, όπως ορίζουν και τα κιτάπια στην επιστήμη της ιατρικής!
Δεν ήθελε και πολύ, όπως προκύπτει, να χάσει το τρένο του πρωταθλήματος λίγο μετά την αφετηρία ο Ολυμπιακός, όσο ο Χάσι θα έμενε στη θέση του, ολοκληρώνοντας το καταστροφικό έργο του. Τη συντέλεια θα την επιτύγχανε στο τέλος και δεν έχω την παραμικρή αμφιβολία.
Εδώ τώρα και έχουν πνιγεί ο Λεμονής και οι συνεργάτες του για να επιδιορθώσουν τα κακώς κείμενα!
Εγωισμός και διπροσωπία
Τουλάχιστον ξαναείδαμε μετά τη διακοπή του πρωταθλήματος έναν Ολυμπιακό που κάνει φάσεις. Πιο φρέσκο και με δημιουργική όρεξη να «φτιάχνει» διψήφιο αριθμό τελικών. Όχι κιόλας μπροστά στο κοινό του, εκτός Καραϊσκάκη και με μια ομάδα που δεν είναι παίξε γέλασε. Ο Πανιώνιος είναι μετά τους «ισχυρούς», ο πλέον ισχυρός!
Έναν Ολυμπιακό να βγάζει εγωισμό και πνεύμα νικητή στο γήπεδο. Χαρακτήρα και νοοτροπία πρωταθλητή. Πώς αλλιώς η ψυχρολουσία του 0-1 θα μετατρεπόταν σε 3-1 σε χρόνο «de te» ενός ημιχρόνου!
Είδαμε όμως πάλι και έναν Ολυμπιακό απρόβλεπτο, ασταθή, αφερέγγυο. Σκιά του εαυτού του. Διπρόσωπο, δόκτορ Τζέκιλ, μίστερ Χάιντ. Και αυτή η ιστορία δεν μπορεί να συνεχιστεί. Δεν θα του βγει. Δεν θα πάρει πρωτάθλημα όσο τα δίχτυα του εξακολουθούν να είναι τρύπια στο 2ο ημίχρονο.
Όσο οι μισές πάνω κάτω φάσεις που δέχεται μετουσιώνονται σε γκολ. Όσο παίζει «αεράμυνα».
Όσο τα σφάλματα είναι τρανταχτά, τα λάθη εγκληματικά και τα δώρα στους αντιπάλους πληθαίνουν.
Από 3-1... 3-3 μέσα σε ένα δίλεπτο μετά το 80’! Πότε ο Ολυμπιακός έχανε ματς μέσα από τα χέρια του στις δύο δεκαετίες της παντοκρατορίας του; ΠΟΤΕ!
Και δεν είναι ότι παίζει με την Μπαρτσελόνα τώρα και… σε πιάνει σύγκρυο άμα βάλεις στο νου σου την αμυντική λειτουργία της Νέας Σμύρνης και των προηγούμενων ματς (πλην Γιουβέντους) στο σκηνικό της Τετάρτης απέναντι στους μπλαουγκράνα!
Εκεί πες, την Μπάρτσα αντιμετωπίζεις, πολλά από αυτά τα «βαριά» που σου έρχονται στο κεφάλι είναι πιθανό να συμβούν και στις καλύτερες οικογένειες του ποδοσφαιρικού κόσμου. Αφήστε που ενώπιον ενός μεγάλου κινδύνου είσαι τόσο υποψιασμένος που η αδρεναλίνη είναι έτσι κι αλλιώς πολύ ψηλά που τα καταφέρνεις και βρίσκεις αντιστάσεις για να ανταποκριθείς στο ύψος της άνισης περίστασης.
Εντός των τειχών τι γίνεται; Με Λαμίες, Αστέρες, Ατρόμητους, Πανιώνιους, Ξάνθη, Γιάννινα και στα ντέρμπι. Σε 5-10 ματς σταθμούς που θα παιχτεί και θα κριθεί ο τίτλος.
Αν είσαι… ασόβαρος, αν επιμείνεις να φέρεσαι με φαιδρότητα αμυντικά, θα το πληρώσεις. Δεν υπάρχει αμφιβολία. Έστω και αν θεωρητικά παραμένεις ανώτερος λόγω συνολικής ποιότητας.
Δεν θα είναι αρκετό αυτό για να σου χαριστεί – πολλές φορές, σαν την ΑΕΚ στην Τρίπολη ή τον ΠΑΟΚ στη Λιβαδειά, στη Λάρισα – ο αντίπαλος.
Τρέχοντας επίμονα με απροσεξία τη στάμνα στη βρύση, θα σου πέσει και θα σπάσει κάποτε. Φυσικό είναι!
Ο τραγικός και οι απώλειες
Το διπλό κακό στο αμυντικό σκέλος προβληματισμού του Τάκη Λεμονή είναι το εξής:
-Από τη μία δεν έχει τόσο καιρό στη διάθεση του, τους πιο έμπειρους στόπερ του, Μποτία και Βούκοβιτς. Άντε πες ο Ισπανός επέστρεψε, του λείπουν βέβαια πολλά ματς, μεγάλη η αποχή του, αλλά ο Σέρβος ακόμα!
-Και από την άλλη είναι τα μπακ. Οι ακραίοι δεξιά που συναγωνίζονται σε ντεφορμάρισμα! Ο Φιγκέιρας δεν βλέπεται με τίποτα. Επικίνδυνος σε κάθε αγώνα. Χαρίζει γκολ, πηγή γκέλας ανά πάσα στιγμή. Έλα όμως που δεν είχε ο πάγκος ούτε την εναλλακτική του Ομάρ. Από τραυματισμό σε κακή αγωνιστική φάση το πάει συνεχώς ο Νορβηγός.
Ο Έλληνας τεχνικός είναι φανερό ότι θα πάει γρήγορα -περιμένει από το παιχνίδι με τον Ατρόμητο- στην καταλληλότερη στιγμή, στην επαναφορά Μποτία στη μια θέση των στόπερ. Και όσο περιμένει τον Βούκοβιτς, ο Σισέ -το έδειξε με την εμφάνιση και το γκολ του το Σάββατο- έχει σαφώς προβάδισμα έναντι του Νικολάου για να πάρει θέση στο πλευρό του Ισπανού αρχηγού.
Όσο για τη δεξιά πτέρυγα, ο Φιγκέιρας επιβάλλεται πλέον να καθίσει πάγκο καθώς νομίζω ότι χειρότερη εικόνα του Πορτογάλου ούτε έχουμε, ούτε γίνεται να δούμε. Ακόμα και αν ο Ελαμπντελαουί μπορεί και… δεν μπορεί που λέει ο λόγος.
Οι «νίκες» του Τάκη
Το 4-3 της Νέας Σμύρνης ο Κώστας Φορτούνης έβγαλε ηγετική διάθεση, κυνική ψυχραιμία στην εκτέλεση του πέναλτι. Έτσι και καλύτερο τον θέλει η ομάδα τον Έλληνα διεθνή αρχηγό της. Η ευχή είναι το ματς του Σαββάτου να σημάνει το οριστικό ξύπνημα του Φορτούνη, που μαζί με τον Οφόε είναι το σπουδαιότερο δημιουργικό ντουέτο που διαθέτει η Super League.
Το σημαντικότερο όφελος για τον Τάκη Λεμονή και του πιστώνεται κιόλας ως προσωπική επιτυχία του, ήταν τα δύο γκολ και η μεγάλη επιστροφή του Καρίμ Ανσαριφάρντ.
Ο κομμένος -όπως και ο Σισέ- του Χάσι από την ευρωπαϊκή λίστα έδωσε στους ερυθρόλευκους, αν μη τι άλλο, αυτό που τους λείπει πολύ από όσα έχουμε παρακολουθήσει έως τώρα: Το απλό, το εύκολο γκολ. Η μετουσίωση από τη γραμμή κρούσης.
Η χρονιά άρχισε με τα τέρματα του Μπεν. Αργότερα ήρθε πάλι ουσία από τον Εμενίκε, ρέντα και διάρκεια όμως δεν είχαν ούτε ο ένας ούτε ο άλλος. Η εκτελεστική δεινότητα του Τζούρτζεβιτς εξακολουθεί να αναζητείται εις μάτην, οπότε ο Ιρανός γίνεται αυτόματα, αιφνιδίως (και δικαίως), ο Νο1 στην αναζήτηση του γκολ και αναδεικνύεται σε ένα από τα πρώτα κέρδη της θητείας Λεμονή στον Ολυμπιακό.
Όπως και ο Σισέ επαναλαμβάνω. Το «Γαλλάκι» έχει πολλά να δουλέψει, είναι άπειρος, αλλά και άλλα τόσα που τα κάνει καλύτερα από άλλους συμπαίκτες του στο κέντρο της άμυνας. Είναι ανίκητος στο ψηλό παιχνίδι και… νιτρικό όπλο στα επιθετικά στημένα.
Κι αυτός, επίσης, είναι «νίκη Λεμονή».
Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις
Sportdog Team