Facebook Pixel Τα πάντα και ...τίποτα
| 2011-04-17 13:51:00

Τα πάντα και ...τίποτα

Τα πάντα και ...τίποτα

Ο Τάσος Μαγουλάς σχολιάζει στο blog του το αποτέλεσμα του ντέρμπι των "αιωνίων" στο ΣΕΦ.

Τι σημαίνει το 2-0 του Ολυμπιακού επί του Παναθηναϊκού; Τα πάντα. Και...τίποτα. Έχοντας διανύσει δύο από τις πιθανές οκτώ ειδικές διαδρομές στα ντέρμπι αιωνίων στην Α1, οι ερυθρόλευκοι απέκτησαν προβάδισμα, έχουν πάλι το πλεονέκτημα έδρας στους τελικούς. Απέναντι σε μία ομάδα που πέρυσι πήρε το πρωτάθλημα στο ΣΕΦ και απέναντι σε μία ομάδα η οποία πριν από δύο χρόνια έσπασε την έδρα του Ολυμπιακού από το πρώτο κιόλας παιχνίδι, σημαίνει κάτι; Ναι.

Καταρχάς οι ερυθρόλευκοι για πρώτη φορά νικούν και στους δύο αγώνες της κανονικής περιόδου. Νικούν με παρεμφερή τρόπο και σε παιχνίδια τα οποία κρίθηκαν στο τέλος. Για πρώτη φορά είναι σκληροί, παλεύουν κάθε χαμένη μπάλα, κυνηγούν τις φάσεις, ρίχνουν...ψιλές. Μικροπράγματα που κρίνουν έναν αγώνα. Ο Ολυμπιακός ήταν φανατισμένος για να νικήσει γι αυτό έπαιξε απίστευτα στην τρίτη περίοδο, γι αυτό και παραλίγο να ηττηθεί στο τέλος. Δεν πέτυχε να βρει την ισορροπία η οποία θα του έδινε τον αγώνα πολύ νωρίτερα. Συνέχισε παρασυρόμενος από την διάθεση και όχι από το γεγονός ότι έπαιζε καλύτερα. Σίγουρα μέτρησε η απουσία του Νεστέροβιτς που θα απλοποιούσε το επιθετικό παιχνίδι και αυτή θα προσπαθήσει να καλύψει τις επόμενες ημέρες ο Ίβκοβιτς είτε εκ των έσω είτε με την προσθήκη ενός παίκτη(Ζεβροσένκο ή Πρίντεζης). Πολύ θετική η...επιστροφή του Τεόντοσιτς και ο θετικός Κέσελ. Αρνητική η εικόνα του Σπανούλη που έχει την δικαιολογία του τραυματισμού του, ξέρει όμως και ο ίδιος ότι στους επόμενους αγώνες θα πρέπει να δουλέψει πιο έξυπνα στο γήπεδο για να αποφύγει τις παγίδες των τέως συμπαικτών του. Μεγάλο κέρδος για τους νικητές η ...ενότητα στην εξέδρα. Η στήριξη ιδιαίτερα όταν γύρισε ο αγώνας όπου για πρώτη φορά δεν ακούστηκαν μουρμούρες, γκρίνιες και ...ουφ. Την κέρδισαν οι κυπελλούχοι με το πάθος που έδειξαν.

Η αδυναμία του Ολυμπιακού να κλειδώσει, και στους δύο αγώνες, την νίκη, αποτελεί την δύναμη του Παναθηναϊκού. Η αίσθηση πως όλο και κάτι θα κάνουν για να επιστρέψουν ισχύει, είναι η επιτυχίας τους, η επιβεβαίωση της ψυχολογικής τους υπεροχής. Μόνο που μέχρι τώρα επιστρέφουν μεν, ηττώνται δε. Εννοείται πως αυτό μπορεί να αλλάξει, είναι μία ομάδα με απίστευτο μέταλλο , κρίνοντας όμως με όσα έχουμε δει έως τώρα και όχι με την πιθανότητα, την συλλογιστική, την ...πίστη, ο Παναθηναϊκός δείχνει να έχει πρόβλημα με αυτό τον Ολυμπιακό.

Για ένα ακόμα παιχνίδι υψηλών αριθμών του Διαμαντίδη, οι πράσινοι ηττήθηκαν κι αυτό διότι ο 3D είχε τους πόντους του με σπουδαία ποσοστά, ασσίστ, ριμπάουντ, αλλά έξι λάθη και πολύ μέτρια οργάνωση αφήνοντας τον Σάτο εκτός αγώνα. Έλλειψε πολύ ο Νίκολας για τα spot up, που λέμε στην Κεφαλλονιά, σουτ του. Ο Περπέρογλου ήταν πολύ καλός, πήρε 15 προσπάθειες, δεν άνοιξε όμως την άμυνα των γηπεδούχων.

Το αρνητικό για τον Παναθηναϊκό είναι ότι ο Καλάθης χάθηκε για ένα διάστημα, όταν χρειάστηκε να παίξει στο «2» για να αποδεσμευθεί ο Διαμαντίδης. Ο πιτσιρικάς ήταν αυτός που γύρισε τον αγώνα στην τέταρτη περίοδο αλλά η αλλαγή στην θέση τελικά μέτρησε κατά.

Όπως μέτρησε κατά η λογική του Παναθηναϊκού, που τον δικαίωσε με την Μπαρτσελόνα, να δίνει σουτ. Από το μετρίως μέτριο 11/33 τρίποντα του Ολυμπιακού ζήτημα πέντε να είχαν άμυνα, ενώ και οι εννέα προσπάθειες του Χαλπερίν ήταν με τον κοντύτερο αντίπαλο κάπου στο ...Μικρολίμανο.

Οι προπονητές είδαν πολλά πράγματα, «πατέρας» και «γιος» δούλεψαν υπερωρίες και θα δούμε ακόμα περισσότερα στις επόμενες αναμετρήσεις.

Στο τέλος της ημέρας, στο δεύτερο ημίχρονο, οι παίκτες απελευθερώθηκαν, έκαναν εν πολλοίς το δικό τους όπως τους επέτρεψαν οι πανέξυπνοι κόουτς και μας προσέφεραν ένα αξέχαστο παιχνίδι. Το πρώτο ημίχρονο ήταν από τα αθλιότερα μπασκετικά που έχουμε παρακολουθήσει. Ακόμα βάζουμε κολλύριο για τα πονεμένα ματάκια μας.

Οι διαιτητές δεν τα πήγαν άσχημα, βοήθησαν με το να δίνουν πολλά φάουλ διότι έτσι περιόρισαν το ξύλο και στο τέλος παίχθηκε μπάσκετ.

Εν κατακλείδι ο Ολυμπιακός αποκτά προβάδισμα, απέναντι σε έναν αντίπαλο που ξέρει να νικά εκτός έδρας, αλλά μην ξεχνούμε ότι στους τελικούς η έδρα έχει σπάσει μόλις τρεις φορές από το 1993. Δύο φορές ο Παναθηναϊκός(1999, 2009) μία ο Ολυμπιακός(1993). Θα περάσουμε...καλά.

Πηγή: contra.gr

Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις

Tags