Ακούω πολλούς που λένε ότι καλά τα πήγε η Εθνική. Εγώ είδα μία Εθνική κωμωδία με την Εσθονία και σε δύο ματς με Εσθονία και Βέλγιο στην έδρα μας, πήραμε μόνο 1 βαθμό με αποτέλεσμα να είμαστε σχεδόν εκτός πρόκρισης. Είδα συνθέσεις τραγελαφικές, είδα τον Σκίμπε να είναι ένα μέτριος προπονητής που έχει χάσει το μπούσουλά του, είδα Λυκογιάννη μέσα στην Εθνική, Μπακασέτα 4 λεπτά πριν το τέλος, τέτοια πράγματα.

Ξαναλέω λοιπόν αυτά που είπα στο προηγούμενο ματς. Ο μόνος που άξιζε είναι ο μικρός ο Δώνης. Από το προηγούμενο ματς το είπα. Ταχύτατος, παρατεταμένη ταχύτητα και θράσος να ζητήσει μπάλα, να την πάρει, να μπουκάρει κατά μέτωπο. Δείχνει στόφα και προσωπικότητα, ας είμαι 21 χρονών, μπαίνω στην Εθνική και δεν υπολογίζω αντιπάλους, παίρνω την μπάλα και ντριμπλάρω προς το τέρμα και με κυνηγάνε να με πιάσουν.

Δύο πράγματα θέλει αυτός ο μικρός. Το ένα είναι να μάθει να σκοράρει. Με πολλή προπόνηση. Το άλλο είναι να μάθει πότε να σταματήσει την μπούκα μην κάνει το κάτι παραπάνω και το χαλάει. Θέμα καθοδήγησης είναι.

Αυτός αν είχε τα σωματικά προσόντα του πατέρα του θα γινόταν καλύτερος από τον πατέρα του. Πάντως αδικείται που δεν είχε ένα σέντερ φορ καλό δίπλα του. Αυτός με Μήτρογλου μαζί θα έπαιζε ακόμα καλύτερα. Να έχει κάποιον να τραβήξει αντιπάλους, να τους φοβίζει.

Είναι κατάντια για το ελληνικό ποδόσφαιρο, 11 εκατομμύρια Έλληνες εδώ και άλλοι τόσοι έξω, να μην έχουμε 2ο κυνηγό να παίξει στην Εθνική αν είναι τραυματίας ο Μήτρογλου. Ο αργός Μήτρογλου που όμως τα κολλάει τα γκολ. Δεν έχουμε άλλον.

Σε δύο ματς στην έδρα μας εκ των οποίων το ένα με την Εσθονία βάλαμε μόνο 1 γκολ και αυτό κοιμήθηκε ο Θεός να το βάλει ο Ζέκα ύστερα από χρόνια που δεν είχε βάλει γκολ στη ζωή του!

Πάντως με το Βέλγιο καλά στήθηκε η ομάδα, όχι όπως με την Εσθονία, παίξαμε 4-4-2 με Δώνη και Φορτούνη πίσω του, κόφτες Σάμαρη και Τζιόλη, δεξιά και αριστερά τους Ζέκα και Σταφυλίδη. Τα ακραία μπακ, δράμα. Πλάγια μπακ που δεν υπάρχουν στο σύγχρονο ποδόσφαιρο έτσι όπως έχουν γίνει πια σε αυτήν την ηλικία ο Τζαβέλας και ο Μανιάτης. Μέρα με νύχτα όταν είχαμε πλάγια μπακ Τοροσίδη-Χολέμπας στα ντουζένια τους.

Τα σέντερ μπακ μας είναι καλοί παίκτες αλλά επειδή παίζουν στη Ρόμα και στην Ντόρτμουντ την έχουν δει "παικταράδες". Και κάνουν λάθη. Ο Λουκάκου όπου τους πετυχαίνει τους βάζει γκολ διότι τον παίζουν ζώνη. Είναι λάθος και του προπονητή. Τον Λουκάκου ζώνη ρε; Δεν βλέπεις τι κάνει στη Μάντσεστερ και στην εθνική του; Θα σου το κολλήσει το γκολ, δεν το γλιτώνεις. Παίξε με 3 στόπερ και ο ένας να κυνηγάει τον Λουκάκου σώμα με σώμα. Εδώ ολόκληρο Βέλγιο και έπαιξε με 3 πίσω. Εσύ ντρέπεσαι;

Πάμε τώρα σε άλλο θέμα. Βγήκε ο Βενγκέρ και είπε ότι ο Εμπαπέ μπορεί να γίνει ο νέος Πελέ. Άργησε. Εγώ έχω κάνει θέμα εδώ με τίτλο "αυτός θα είναι ο νέος Μέσι, ο νέος Ρονάλντο! Είναι ο σέντερ φορ του μέλλοντος, αυτός που μου αρέσει πιο πολύ από τους νέους σε όλο τον κόσμο. Όλα του τα έδωσε ο Θεός". Και τον ανέλυα λεπτομερώς στη στήλη, όλα του τα προτερήματα.

Χώνεται γερά η Παρί για την κατάκτηση του Τσάμπιονς Λιγκ. Η τριάδα Καβάνι, Νεϊμάρ, Εμπαπέ θα είναι μεγάλος μπελάς για όλους τους αντιπάλους. Διότι έχει και καλά μπακ η Παρί, όταν ανεβαίνουν ποιον να πρωτοπιάσεις. Τι θα γίνεται μεταξύ του αριστερού στόπερ και του αριστερού μπακ για παράδειγμα, τους λυπάμαι.

Χωράνε και οι 3 μαζί διότι είναι πολύ γρήγοροι και ντριμπλέρ. Θα γίνει η Παρί σαν τη Ρεάλ και τη Μπαρτσελόνα, θα χαίρεσαι να τη βλέπεις.

Η Μπάρτσα έπρεπε να πάρει τον Εμπαπέ αλλά και ο Ντεμπελέ που πήρε από την Ντόρτμουντ δεν είναι άσχημος. Μεγάλη παικτούρα είναι, μικρός και αυτός, γρήγορος, ντριμπλέρ, μπουκαδόρος, καλά σωματικά προσόντα. Αλλά εμένα ο Εμπαπέ είναι η αδυναμία μου. Τριπλέτα θανάτου έφτιαξε η Παρί Σεν Ζερμέν. 

Eπιμέλεια: Θέμης Σινάνογλου