Ο Τάκης, ο Κωστάκης και ο Αλμπέρτο

Λέμε τώρα, «ούτε ψύλλος στον κόρφο του Τάκη Λεμονή». Που μέσα στα… αποκαΐδια του προκατόχου του, χωρίς χρονικά και βαθμολογικά περιθώρια, ούτε στην Ελλάδα, ούτε στην Ευρώπη, ανέλαβε να «αναστήσει» την ομάδα.

Να της διοχετεύσει ψυχολογία, να της επαναφέρει το παλιό γνώριμο πνεύμα νικητή, να στηλώσει τον προσωπικό αγωνιστικό εγωισμό του καθενός ποδοσφαιριστή ξεχωριστά, να τους δώσει το εγχειρίδιο τακτικής και αντιμετώπισης αντιπάλου, να τους βελτιώσει τη φυσική κατάσταση. Χίλια δύο πράγματα, τα οποία λείπουν από τους πρωταθλητές.

Διαβάστε επίσης...

Εξελίξεις στο Λιμάνι με τον «τελειωμένο» του Χάσι; - Η στάση της διοίκησης και τι θα κάνει ο Λεμονής

Με δύο λόγια, από πού να αρχίσει και πού να τελειώσει ο Τάκης τα… μερεμέτια που χρειάζεται ο Ολυμπιακός για να ξαναπατήσει όσο πιο γρήγορα γίνεται στα πόδια του, την ώρα που ο Οκτώβρης μοιάζει με μεγαλοβδομαδιάτικο Γολγοθά για τους ερυθρόλευκους.

Το ένα ντέρμπι μετά το άλλο, Πανιώνιους, Μπάρτσες, Βορειοελλαδίτες Δικέφαλους, τριφύλλια, απ’ όλα έχει ο μπαχτσές αμέσως μετά τη διακοπή αυτού του σαββατοκύριακου. Πού σε πονεί και πού σε σφάζει!

Τι να λέμε όμως. Τι του έτυχε του Τάκη και να εννοούμε την… συμφορά που τον βρήκε, εκεί που καθόταν αμέριμνος, ένα σεπτεμβριανό απόγευμα στην απάνεμη παραλία του Αι Γιάννη, αντικρυστά από τη Νάουσα της Πάρου, που έχει το εξοχικό του!

Τραβάτε με κι ας κλαίω είναι η… όλη φάση. Αυτοί που τον… λυπούνται τον προπονητή του Ολυμπιακού για την ευθύνη που ανέλαβε ας το ξανασκεφτούν για να συμφωνήσουν πως από την άλλη η πρόκληση που έπεσε στα πόδια του είναι τεράστια.

Μοναδική στη ζωή του θα την χαρακτήριζα και ας έχει περάσει «αγροτικά» και… κακουχίες ως παίκτης αλλά και ως προπονητής, τις τρεις προηγούμενες φορές που επίσης κλήθηκε να κυβερνήσει το ερυθρόλευκο σκάφος, το οποίο δεν πλέει και ποτέ σε μπουνάτσες. Βαριά η καλογερική, έτσι και αλλιώς, όταν έχεις να κάνεις πρωταθλητισμό.

Δεν νομίζω ότι είχε άλλη επιλογή ο Τάκης Λεμονής όταν κουδούνισε το κινητό του και το δορυφορικό σήμα του έστελνε τη φωνή του προέδρου. «Ναι» θα έλεγε. Υπό τοιαύτες και… χειρότερες μη σας πω συνθήκες.

Και δεν είναι ότι πρόκειται για τον καλό, πιστό στρατιώτη του συλλόγου. Δεν είναι ότι κάθε ώρα, κάθε στιγμή, του κάνει νεύμα το ερυθρόλευκο συναίσθημα.

Και επαγγελματικά να το δεις, αυστηρά και σκληρά, ο Ολυμπιακός είναι πάντοτε μια μεγάλη ευκαιρία. Άμα τα έχεις τα κότσια, άμα δεν είσαι ευθυνόφοβος και την ξέρεις τη δουλειά, «ναι» λες και… κολυμπάς. Μπουκάρεις μέσα στον κυκλώνα και επιβιώνεις!

Αυτή μάλιστα η 4ην ευκαιρία πάγκου του Ολυμπιακού για τον άνθρωπο που είναι «ένα» με την εξέδρα και έχει άρρηκτα συνδεδεμένο το όνομα του με την ερυθρόλευκη ιστορία, είναι και η κορυφαία στη ζωή του.

Αν ο Τάκης κάνει την ομάδα πάλι πρώτη, αν βγάλει από τους παίκτες την ποιότητα και την αξία τους και καταφέρει να τα ομαδοποιήσει όλα αυτά, με την ενωμένη γροθιά του κόσμου και της διοίκησης στο πλευρό του, «βράχος» θα είναι μετά στο Ρέντη. Δεν θα τον κουνάει ούτε ο… «Κατρίνα» να ταξίδευε ως εδώ από την άλλη άκρη του Ατλαντικού.

Η ευκαιρία της ζωής του, θα είναι το επαγγελματικό συμβόλαιο ζωής του στον Ολυμπιακό!

Κάνεις για αρχηγός; Απόδειξη

Μια εξίσου μεγάλη ευκαιρία… περιβραχιόνιου ανοίγει τους ποδοσφαιρικούς ορίζοντες και του Κώστα Φορτούνη.

Ο Έλληνας άσος, με Έλληνα προπονητή, ύστερα από την κακομεταχείριση που έτυχε από τους δύο προηγούμενους τεχνικούς του Ολυμπιακού μέσα σε περίπου ένα χρόνο, μπορεί από δω και μπρος πλέον να γράψει ατομική ιστορία ως αρχηγός του λαοφιλέστερου συλλόγου της χώρας.

Θα το εξηγήσω αμέσως κακοδιαχείριση και ποιους εννοώ: Επί Μπέντο, ο Φορτούνης άρεσε τόσο πολύ, που δεν έβγαινε ποτέ από την ομάδα. Ποτέ όμως! Το έχω ξαναγράψει. Τέτοια αγάπη να του έλειπε το… βύσσινο! Έπαιζε και στα διπλά της προπόνησης. Δεν έβγαινε ποτέ (όμως) από την 11άδα, δεν ξεκουραζόταν. Αγωνιζόταν επί μήνες χωρίς ανάσα.

Και όπως θα θυμάστε, κάπου εκεί στα τέλη Φεβρουαρίου, ήταν για… λύπηση. Δεν τον έπαιρναν τα πόδια του. Το «κάψιμό του»… μύριζε στα περίχωρα του Καραϊσκάκη!

Την κούραση του την κουβάλησε και στην προετοιμασία του Χάσι και κάπου εκεί μπαίνει στην «αρνητική σελήνη» του Κώστα και η ημί-απόρριψη του νέου προπονητή του.

Δεν ήταν από τις πρώτες επιλογές του, πώς να το κάνουμε και αυτό φρόντισε και ο Κοσοβάρος να του κάνει σαφές με τον τρόπο που τον διαχειρίστηκε. Μια έπαιζε, μια δεν έπαιζε.

Υπάρχουν χαρακτήρες και χαρακτήρες αθλητών. Ο Φορτούνης, τι να κάνουμε, δεν είναι από τους «χοντρόπετσους». Θέλει τον τρόπο του να τον κουμαντάρεις. Και ο Λεμονής είναι ιδανικός σε αυτό.

Ο Κώστας μπορεί να κοιμάται ήσυχος. Μετά το «καψώνι» - όλα μέσα στο παιχνίδι είναι – του τελευταίου αποκλεισμού του από την αποστολή στο πρωτάθλημα, η τεχνική ηγεσία έχει την πρόθεση να του αναθέσει αρχηγική αποστολή. Ηγετική παρουσία στην ομάδα.

Και μέσα στα αρνητικά που έχει για τον Ολυμπιακό – λίγα είναι αλήθεια γιατί τα περισσότερα θα έχουν ευεργετικό αποτέλεσμα – αυτή η διακοπή του πρωταθλήματος, αφορά στον Φορτούνη και στο «πίτσι πίτσι» που θα τον είχε ο Λεμονής, δουλεύοντας το ψυχολογικό κομμάτι του παίκτη.

Αν ο Φορτούνης – που εγώ το πιστεύω και θα το επαναλάβω ότι μαζί με τον Μάνταλο είναι ό,τι καλύτερο, από τεχνικής άποψης, διαθέτει ως ταλέντο αυτή η φουρνιά του ελληνικού ποδοσφαίρου – έχει τα φόντα να γίνει ο ηγέτης του Ολυμπιακού, να καθιερωθεί «αρχηγικά» στην ομάδα και κατόπιν, αυτή η επιτυχία να του πιστωθεί με μια καλή μεταγραφή στο εξωτερικό, η μεγάλη ώρα είναι τώρα γι’ αυτόν.

Ή τώρα ή ποτέ!

Του Ντα Κόστα και της Φουρέιρα

Τρίτο πρόσωπο στην παρέα της χρυσής ευκαιρίας, υπό την έννοια ότι κάλλιστα θα μπορούσε το momentum στον Ολυμπιακό να στήθηκε γι’ αυτούς και τις καριέρες τους, είναι ο Αλμπέρτο Μποτία.

Που από αποδιοπομπαίος τράγος του καλοκαιριού, το… υπόλοιπο του Ντα Κόστα και… λεγάμενος της Φουρέιρα, με το ενάμιση πόδι εκτός στέγης πρωταθλητών, ξεπηδάει ως πιθανή λύση του μόνιμου αδιεξόδου στα στόπερ.

Από εκεί ήταν να… εξαγνιστεί πια αυτή η καταραμένη θέση-αχίλλειος πτέρνα του Ολυμπιακού, παίρνοντας πόδι οι Ντα Κόστα και Μποτία (μαζί πήγαιναν αυτοί στην αποστροφή του κόσμου για τα κακώς κείμενα της ερυθρόλευκης άμυνας), ο Ισπανός προβάλλει ως «σωτήρας».

Και πράγματι, με την εμπειρία του, ο παλιός – σε σχέση με πολλούς άλλους στο ρόστερ – Μποτία, είτε με τον Βούκοβιτς, που όπου να ‘ναι παίρνει και αυτός θέση στα αγωνιστικά πλάνα του Λεμονή, είτε ως παρτενέρ με έναν εκ των νεαρών Νικολάου, Σισέ (στους οποίους πιστεύει η τεχνική ηγεσία και με βρίσκει απόλυτα σύμφωνο γιατί τα παιδιά έχουν κάτι το οποίο μπορεί να περιμένει ο Ολυμπιακός από αυτά), πιθανά να ασφαλίσει το αδύναμο σημείο της ομάδας. Εκεί από όπου… μπάζουν τα «απόνερα».

Δύο-τρία καλά ματς είναι για τον Ισπανό, τώρα που ο Οκτώβρης είναι «καυτός», για να αλλάξει όλο το κλίμα και να πάρει την επέκταση του συμβολαίου του που λήγει το καλοκαίρι, δένοντυας άγκυρα κι αυτός στον Πειραιά!