Επιτέλους… Μεσιντόνα!

Ο Λιονέλ Μέσι έχει ακούσει τα εξ αμάξης, ακόμα και από τους πιο φανατικούς οπαδούς της Εθνικής Αργεντινής. Ακόμα και από αυτούς που τον τοποθετούν στο δικό τους top, πάνω από τον Πελέ, κάτω όμως από τον Θεό Ντιέγκο.

Τον οποίο ουδέποτε θα ξεπεράσει, όπως φαίνεται, στις συνειδήσεις του ποδοσφαιρικού κόσμου και δη της χώρας του. Οι λόγοι είναι προφανείς. Δεν είναι φυσικά η τεχνική κατάρτιση, ούτε η θέση που παίρνει ο ποδοσφαιριστής μέσα στο γήπεδο. Είναι τα κότσια που έχει ο εκάστοτε φυσικός αρχηγός της αλμπισελέστε, από τη Μαραντόνα εποχή κα μετά.

Θυμηθείτε πόσοι και πόσοι κάηκαν (Αϊμάρ, Σαβιόλα, Ρικέλμε κι άλλοι πολλοί). Ο Μαραντόνα ήταν και θα παραμείνει το απόλυτο, διότι κανείς δεν τον μιμήθηκε από το 1986 και μετά.

Ούτε καν στο κλάμα του 1990, μετά τον χαμένο τελικό κόντρα στη Γερμανία, όπου και πάλι κατάφερε να οδηγήσει τους Λατίνους στον δεύτερο διαδοχικό τελικό Παγκοσμίου Κυπέλλου.

Ο Μέσι μπορεί να γράψει ιστορία με τις συμμετοχές του στην Εθνική, να πετύχει τα περισσότερα γκολ ever με το εθνόσημο και κανείς ποτέ να μην τον ξεπεράσει στον αιώνα τον άπαντα. Ό,τι και να κάνει, όσα και να καταφέρει με τη ριγέ γαλανόλευκη, όμως, Μαραντόνα δεν θα γίνει στην Αργεντινή αν δε γυρίσει πίσω με την κούπα του Μουντιάλ.

Αυτό το βάρος δεν είναι λίγο. Είναι απείρως πολλαπλάσιο των 4,5 κιλών που ζυγίζει το χρυσό τρόπαιο της FIFA. Ξημερώματα, ο Λίο κέρδισε ίσως την τελευταία μεγάλη ευκαιρία του.

Γιατί είχε κατηγορηθεί έως τώρα; Για το ότι δεν μπορεί να πάρει τη χώρα στους ώμους του. Το πρωί τα κατάφερε. Η Αργεντινή έχανε 1-0 αλλά ο Μέσι αγρίεψε. Χατ τρικ, με το τελευταίο γκολ να σε τρελαίνει βλέποντάς το και η Αrgentina στο αεροπλάνο.

Ηταν από τα ματς που ο Μέσι… Μαραντόνισε. Θα καταφέρει το ίδιο το καλοκαίρι; Ή θα «χαθεί» στην… αχανή Ρωσία, μια για πάντα, όσον αφορά την απαιτητική - και πολλές φορές «άδικη» - Εθνική;