Πιο ντεφορμέ απ’ τον Αραούχο, σε πουλάνε στην Ευριπίδου για ζωοτροφή!

Θα το πω και αμαρτίαν ουκ έχω:
Πιο ντεφορμέ απ’ τον Αραούχο, σε πουλάνε στην Ευριπίδου για ζωοτροφή!

Έτσι είναι παιδιά, το παλικάρι δεν ταξίδεψε ποτέ στην Ξάνθη. Στον Αργυρό είχε μείνει και στα γούστα με τα μωρά. Κι εντάξει, γι’ αυτό ήρθε, το ξέρουμε. Αλλά θα μπορούσε να παίξει πρώτα ολίγη μπαλίτσα, να τους γλυκάνει τους ΑΕΚτζήδες, να φέρει την ομάδα σε απόσταση ασφαλείας από τον Ολυμπιακό και τον ΠΑΟΚ κι ύστερα, κατά τα Χριστούγεννα, ας τον μαζεύανε σκόρπιο απ’ τα ξενύχτια. Εδώ είμαστε ακόμη στην αρχή της σαιζόν κι ο Σέρχιο εμφανίζεται πιο ψόφιος κι από τη θεία μου τη Μαρίκα που τη χάσαμε στα seventies…

Πράγμα το οποίο δεν αθωώνει τον Χιμένεθ για τις επιλογές του και την τακτική του. Σαμπάνιες πρέπει να άνοιξε ο Ράσταβατς στα αποδυτήρια όταν έμαθε ότι η ΑΕΚ ξεκινούσε με κέντρο που το αποτελούσαν ο Σιμόες και ο Γαλανόπουλος. Με τον πρώτο να μην μπορεί να πασάρει στα τρία μέτρα και τον δεύτερο στους τριάντα πόντους. Καλοί, χρυσοί, μαχητικοί, αθλητικοί, αλλά από μπάλα γειά σου. Και πέρασε όλο το πρώτο ημίχρονο η ΑΕΚ με βαθιές μπαλιές από την άμυνα και ακόμη πιο βαθιές σέντρες να προσπαθεί να διασπάσει την πιο συμπαγή άμυνα του πρωταθλήματος. Και μια από τις πιο ψηλές επίσης με παίκτες νταμάρια απέναντι στον ένα και τίποτα Αραούχο και στον δεν-τον-λες-και-ουρανοξύστη Λιβάγια.

Βάλε και τον Μπρίτο που έκανε το παιχνίδι της ζωής του, βάλε και το άπιαστο φάουλ που σούταρε (ούτε ο θεός δεν το έπιανε αυτό, όχι ο Ανέστης…), βάλε και τον Μάνταλο που για κάποιο περίεργο λόγο διαρκώς εξόκειλε αριστερά αντί να παίζει πίσω από τα φορ, και δεν ήταν διόλου παράλογο το τελικό σκορ. Βοήθησε και η αλλαγή του μπουκαδόρου Χριστοδουλόπουλου ενώ ο Λιβάγια παρέπαιε από το 60 κιόλας, βοήθησε ότι ο Κλωναρίδης πιο εύκολα ανοίγει κονσέρβα παρά κλειστή άμυνα, βοήθησε ότι ο Μπακασέτας ως εκεί μπορεί (ας το πάρουν πια απόφαση στην ΑΕΚ), βοήθησε ότι Πατίτο και Τρίστασον δεν ήταν καν στην αποστολή, πάρ’ τον κάτω τον καμπούρη. Κι αν δεν ήταν η ποδοσφαιρική ευφυΐα του Μάνταλου και η μαγκιά του Βράνιες, με το πούλμαν θα γύριζαν σήμερα από Ξάνθη οι παίκτες της Ένωσης.

Αυτά συμβαίνουν όμως όταν παίρνεις ψηλά τον αμανέ κι έχεις την εντύπωση ότι θα τα κερδίσεις τα ματς με την επιθετική σου τετράδα και μόνο. Με αφελείς ομάδες, γίνεται. Με τους μπαρουτοκαπνισμένους τσογλαναράδες της Ξάνθης δεν γίνεται. Ούτε παιδικό ενθουσιασμό έχουν, ούτε κλάνουν μέντες μπροστά στις φανέλες, ούτε κλείνουν τα ματάκια τους ενόψει κινδύνου. Και θα φέρουν κι άλλα λεφτάκια στο ταμείο του Πανόπουλου. Ιδίως αυτός ο Ζίβκοβιτς στα 28 του, μοιάζει λουκούμι για όποια μεγάλη ομάδα της πρώτης εθνικής αναζητεί γκολκήπερ. Τον Παναθηναϊκό σαν να λέμε, αν δεν ψάχνανε στη Λεωφόρο μαντήλι να κλάψουνε…