Από το… bachelor party της Τούμπας στο πραγματικό του Καραϊσκάκη

Καλά του ΠΑΟΚ. Εξυπακούεται. Και του Κομίνη όμως του… τη χάλασε την «Κυριακή του» ο Ολυμπιακός. Πάλι «δικιά τους», για την αφεντιά τους, την κράτησαν οι πρωταθλητές την κατ’ εξοχήν ποδοσφαιρική μέρα της βδομάδας, δίνοντας πειραιώτικη γροθιά, εμπνευσμένη από την ιστορική τους παράδοση, στο πρόσωπο της αλαζονείας του δικεφάλου, στο πολύ κουβεντολόι και από… τηγανίτα τίποτα και στα pre-game party της Τούμπας, αλλά και στη φανερή διάθεση του διαιτητή να το «φέρει Χι» το ματσάκι.

Στους κριτικούς/(μεγαλό)αναλυτές της αναμέτρησης, οι οποίοι σε μια προσπάθεια να μικρύνουν τον Ολυμπιακό στα μάτια της κοινής γνώμης, τον παρουσίασαν συνειδητά ταμπουρωμένο για να κρατήσει πάση θυσία το χρυσό γκολ του Ένχελς, η απάντηση έγκειται στη στάση και τα σφυρίγματα του Κομίνη ιδίως στο τελευταίο ημίωρο του παιχνιδιού, σε συνάρτηση με τις κινήσεις του Τάκη Λεμονή από τον πάγκο.

Διαβάστε επίσης...

Οι ανύπαρκτοι, η στοπεράρα και τα εγκλήματα - Αυτόν πάρε πρόεδρε τον Γενάρη

«Χαμός» στην Ευρώπη με τρεις του Ολυμπιακού - Ποιοι «γυάλισαν» και σε ποιους

Ο μεν ρέφερι έδινε και… σπόρια και τσόφλια στον ΠΑΟΚ, ο δε προπονητής του Ολυμπιακού έκανε την πρώτη κίνηση του στο ματς, 20 λεπτά μετά τους πανηγυρισμούς του προβαδίσματος του, αλλάζοντας τον Ανδρούτσο με τον Μάριν.

Έβγαλε δηλαδή το νεαρό που έδινε ανασταλτικές βοήθειες στον Κούτρη στην πτέρυγα, αποκρούοντας με τρεξίματα, πάθος και δύναμη τα ανεβάσματα του Μάτος και έριξε στο παιχνίδι έναν καθαρά δημιουργικό, με καθαρά επιθετικές διαθέσεις ποδοσφαιριστή, τεχνίτη, ντελικάτο, που μαρκάρει εξ’ αποστάσεως.

Λανθασμένη κατά την άποψη μου κίνηση, που ωστόσο δεν στοίχισε στους ερυθρόλευκους, αλλά αυτό είναι μια άλλη υπόθεση.

(Η ορθή αντικατάσταση, για μένα, εκείνη τη χρονική στιγμή, ήταν να παραχωρούσε ο Φορτούνης τη θέση του στον Μάριν, αλλάζοντας μόνο πρόσωπο στον οργανωτικό τομέα. Ο Κώστας ήταν ήδη κουρασμένος, έχοντας κουβαλήσει τον Ολυμπιακό στις πλάτες του για πάνω από μια ώρα ντέρμπι, με πολλή κίνηση και χωρίς την μπάλα, πράγμα που δεν το συνηθίζει ιδιαίτερα είναι αλήθεια και έχοντας επίσης φάει πολύ «ξύλο» σε αρκετά μαρκαρίσματα που ήταν για κίτρινες, αλλά ο Κομίνης μετά δυσκολίας καταλόγιζε και τα φάουλ υπέρ του!)

Σημειολογικά όμως, η προσέγγιση του ερυθρόλευκου τεχνικού στο πιο κρίσιμο σημείο του ντέρμπι, έτσι όπως κυλούσε μετά το 1-0 του Βέλγου, έχει βαρύτητα στην πραγματική ανάγνωση του ντέρμπι, γιατί η… παραμύθα πάει σύννεφο:

Ο Ολυμπιακός όχι μόνο δεν τον… σκιάχτηκε τον ΠΑΟΚ, όπως θέλουν να νομίζουν στη Θεσσαλονίκη, καταπίνοντας τη μασημένη τροφή που τους σερβίρουν, αλλά επιχείρησε – τουλάχιστο αυτό είχε στο νου του ο Λεμονής ενεργοποιώντας τον Γερμανό μεσοεπιθετικό, ασχέτως αν δεν του βγήκε – και να τον «τελειώσει» επιδεικτικά με μια ακόμα πιο αποστομωτική ήττα, κάνοντας και άλλο-α γκολ, όσο εκείνος έβγαινε άναρχα μπροστά για να ισοφαρίσει. 

Σχέδιο Κομίνη

Ένας από τους ανατρεπτικούς λόγους στα σχέδια του Λεμονή για επέκταση του σκορ, ήταν ξεκάθαρα ο Θεσπρωτός διαιτητής, που φρόντισε να δικαιώσει τους ανθρώπους του Ολυμπιακού για τις ενστάσεις – και όχι τις επιφυλάξεις – τους που είχαν στο άκουσμα του ορισμού του.

Ο Κομίνης δεν είναι από αυτούς που χαρακτηρίζονται «ανεπαρκείς». Έδειξε συνειδητοποιημένος, μελετημένος, μεθοδικός και έμπειρος για να υλοποιήσει το στόχο του.

Ήταν ολοφάνερο ότι είχε σχέδιο:

- Από το πρώτο ημίχρονο - όταν σε συνεργασία με τον πρώτο βοηθό του - έκοψε τον Φορτούνη με ανύπαρκτο οφσάιντ, ενώ έφευγε μόνος του για να βρεθεί απέναντι στον Ρέι.

- Στις χαρισμένες (τρεις φορές) κίτρινες στον Μάτος (ειδικά στο 54’ το παρατεταμένο κράτημα του Οφόε από τη φανέλα μπρος στα μάτια του… έβγαζε μάτια) και τον Τσίμιροτ (άλλες δύο), οι οποίοι φλέρταραν προκλητικά και επίμονα με την κόκκινη αλλά… στου Κομίνη την πόρτα όσο θέλεις βρόντα!

- Και στο τελευταίο ημίωρο, διάστημα στο οποίο απροκάλυπτα έβλεπε μόνο μαύρες φανέλες στον αγωνιστικό χώρο. Όλα, μα όλα, αμφισβητούμενα και μη, ήταν υπέρ του ΠΑΟΚ! Τον οποίο έβαζε αδιάκοπα στην ερυθρόλευκη περιοχή, άλλοτε σφυρίζοντας τραβηγμένα και άλλοτε ανακαλύπτοντας φάουλ, μόνο και μόνο για να στηθεί η μπάλα προς την εστία των γηπεδούχων, κρατώντας τους φυλακισμένους στην περιοχή τους.

Δεν ξέρω και δεν με απασχολεί αν ο συγκεκριμένος διαιτητής έπαιζε συνειδητά ΠΑΟΚ, «αγαπάει» παραπάνω από άλλους Ιβάν, Θεσσαλονίκη, βυζαντινά εμβλήματα, μεγάλωσε από μωρό παιδί με την αφίσα του ΠΑΟΚ στο δωμάτιο του, εκφράζει κατ’ εξοχήν ή… συμμετέχει από σπόντα στη νέα εξυγιαντική τάξη πραγμάτων του ελληνικού ποδοσφαίρου, αν ήθελε το ντέρμπι να τελειώσει ισόπαλο ή να το πάρει ο δικέφαλος.

Ξέρω, φαινόταν από τις αποφάσεις του, ότι… του έπεφτε βαρύ που θα νικούσε ο Ολυμπιακός. Δεν έχω αμφιβολία ότι θα έστηνε τους ερυθρόλευκους με ευκολία στην άσπρη βούλα, έπεσε όμως στην περίπτωση που ο ΠΑΟΚ ήταν ανίκανος να πατήσει περιοχή και να διεκδικήσει ένα έστω και κάλπικο πέναλτι!

Άλλος το διατυμπάνιζε, άλλος το έκανε

Ο Ολυμπιακός που, επιτέλους, επέδειξε ομαδικό πνεύμα, παρουσίασε για πρώτη φορά φέτος τον χαρακτήρα του πρωταθλητή, βγάζοντας μαχητική νοοτροπία και εγωισμό που προκλήθηκε μέσα στην εβδομάδα από την πομπώδη προετοιμασία του ΠΑΟΚ για βήμα τίτλου στο Φάληρο. Ο δικέφαλος έκανε το μεγάλο λάθος, παρόλο που το momentum τον ευνοούσε αναφανδόν, να μην πάει στη… ζούλα να το πάρει το ματς.

Το διατυμπάνισε ότι είναι πρώτος και θα κερδίσει τον Ολυμπιακό για να τον γκρεμίσει από το θρόνο του και έμεινε… στα λόγια.

Ακόμα και με τη Ριέκα στο Καραϊσκάκη, που κατά τη γνώμη μου - ειδικά στο ανατρεπτικό β’ ημίχρονο εκείνης της αυγουστιάτικης βραδιάς – έκανε την καλύτερη του ως τώρα εμφάνιση, ο πρωταθλητής δεν έβγαλε τόσο και τέτοιο πεισματάρικο, τσαμπουκαλεμένο πρόσωπο.

Η φωτογραφία των ερυθρόλευκων πανηγυρισμών στο γκολ της βραδιάς είναι άκρως ενδεικτική για το ενωτικό ομαδικό πνεύμα τους και το οποίο παίζει πάντα καθοριστικό ρόλο σε ντέρμπι.

Δεν βάζω τους Έλληνες ποδοσφαιριστές στο κάδρο. Ούτε τους νεαρότερους, μπολιασμένους από μικρά παιδιά, στις ακαδημίες του Ρέντη, σαν τον Φορτούνη και τον Ανδρούτσο, με πάθος απέναντι στους παραδοσιακούς αντιπάλους των ερυθρολεύκων. Πόση εντύπωση κάνουν όμως τα ξέφρενα γλέντια του Ένχελς και του Σισέ, του Οφόε και του Πάρντο ή ακόμα πιο πολύ του «γέρο-Προτό» που έφυγε με… 1.000 από την εστία του για να βρεθεί «ιπτάμενος» στον πυρήνα των πανηγυρισμών!

Ένδειξη του πόσο το ήθελαν αυτό το ματς οι ερυθρόλευκοι και δεν έμειναν στις κουβέντες και στα… μπάτσελορ πάρτι της Πέμπτης, πριν από το γάμο. Γιατί ο γαμπρός ξουρίζεται στο τέλος φίλοι μου…

Το ποδόσφαιρο δεν είναι… water polo

Ο Ολυμπιακός δεν ήταν καλός, το ντέρμπι είχε ένταση και αγωνία, αλλά ποδοσφαιρικά ήταν… μάπα.

Ο Ολυμπιακός στάθηκε επίσης τυχερός. Τόσο στη φάση του γκολ με την καραμπόλα που πάει η μπάλα στο βάθος της ασπρόμαυρης εστίας, όσο και στο ότι υλοποιεί με αυτό τον συγκυριακό τρόπο μια από τις μόλις 4 τελικές προσπάθειες του στο παιχνίδι.

Ήταν όμως ο «ψυχολογικός» νικητής του αγώνα και αυτό το εισέπραξε στο τέλος.

Ο ΠΑΟΚ, με το καλύτερο ρόστερ πολλών τελευταίων ετών, ανεβασμένη ψυχολογία με την πρωτοπορία του στη βαθμολογία, ξεκούραστα πόδια από μια χαλαρή εβδομάδα που προηγήθηκε, ενώ ο Ολυμπιακός είχε τον μπελά της Μπαρτσελόνα να του τριβελίζει το μυαλό και μια διαιτησία στο Καραϊσκάκη που κάθε φιλοξενούμενος στη θέση του θα παρακαλούσε να έχει έστω και στο ήμισυ, αποδείχθηκε και πάλι κατώτερος των περιστάσεων.

Μετά τα αποτυχημένα αποτελέσματα του βγαίνοντας από την Τούμπα, σε Λιβαδειά, Ριζούπολη και Λάρισα, ηττήθηκε και στο πρώτο ντέρμπι της χρονιάς.

Ο Ολυμπιακός που εξακολουθεί να μην είναι στα καλά του - αλλά επιτέλους δεν δέχθηκε γκολ (από το 1-0 με τη Λαμία στη 2η αγωνιστική είχε να συμβεί αυτό φέτος!) και φυσικά έβαλε ένα και νίκησε γιατί το ποδόσφαιρο δεν είναι… πόλο για να κερδίζει αυτός που σκοράρει περισσότερα από όσα δέχεται (!) – αγόρασε με τη νίκη του, ψυχολογία και χρόνο.

Τα απαραίτητα εφόδια για να παρασκευάσει το φάρμακο που θα γιατρέψει τις πληγές του.

Το βάλσαμο θα είναι το «2 στα 2» στα ντέρμπι. Όπως έγραφα και μετά τη Βαρκελώνη, επιστρέφοντας στα εγχώρια, εξηγώντας γιατί «του κάνει ο ΠΑΟΚ» τώρα του Ολυμπιακού, επιμένω και το συνεχίζω:

Με νίκη και επί του Παναθηναϊκού δεν θα υπάρχει κανείς που δεν θα ξαναθυμηθεί ποιος είναι πάλι το φαβορί για τον τίτλο…

*** ΡΕ ΣΙΣΕ, ρε Σισέ, τι… πίνεις και δεν μας δίνεις! Πού κρυβόταν αυτός ο μαύρος πάνθηρας τόσο καιρό;

Όσοι με διαβάζετε, έχω γράψει προ πολλού ότι παρά την απειρία του και αρκετούς αδούλευτους τομείς, σε αυτό το παλικάρι αξίζει η επένδυση. Πολλά τα προσόντα του και ιδίως η άφθαστη υπεροπλία του στις «εναέριες πτήσεις» και τα γοργά πόδια για το μπόι του.

*** ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ «ταλιμπάν» Φορτούνη θέλουν όλοι στον Ολυμπιακό!