Οποιον ποδοσφαιράνθρωπο ρωτήσεις, θα σου πει το εξής: ομάδα χωρίς τερματοφύλακα, δεν πάει πουθενά. Το δρομολόγιο θα τελειώσει γρήγορα. Και τα σύνορα να περάσει, θα γυρίσει με την ουρά στα σκέλια. Ο τερματοφύλακας είναι το Α και το Ω και χωρίς σοβαρό τέρμα προκοπή δεν θα δεις.

Πάρτε όλες τις μεγάλες ομάδες που έχουν γράψει ιστορία στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο. Στη χειρότερη περίπτωση να είχαν γκολκίπερ που ανήκει στην κατηγορία «καλός», κι αυτό μόνο στην περίπτωση που μπροστά πετούσαν φωτιές που δεν έσβηναν από καμία άμυνα του πλανήτη (χαρακτηριστικό παράδειγμα η Βραζιλία του ’70).

Ο Ολυμπιακός λοιπόν έπασχε έως τώρα, με τον φετινό Στέφανο Καπίνο. Προικισμένος κίπερ, αλλά με πολλά «αλλά…». Βλέπεις τη μπάλα ψηλά και αναρωτιέσαι τι θα γίνει. Δεν σου βγάζει τη σιγουριά που έχεις ανάγκη. Αν αυτό είναι αποτέλεσμα συγκυρίας, ομαδικής δουλειάς από το τιμ τερματοφυλάκων, ή προσωπικής «επιτυχίας» του ερυθρόλευκου ποδοσφαιριστή, θα δείξει.

Το σίγουρο είναι πως ο κόσμος του Ολυμπιακού νιώθει πλέον καλύτερα με τον Βέλγο στην εστία. Εστω στα 34 χρόνια του. Είναι έμπειρος, έχει παραστάσεις και «γκαρίζει» στους αμυντικούς του.

Ρομπέρτο δεν είναι σε καμία περίπτωση. Μην πω, ούτε καν Αντώνης. Είναι όμως, σε κάθε περίπτωση, και αυτό αποδεικνύεται αγώνα με τον αγώνα, τερματοφύλακας ικανός και άξιος να φοράει τα κόκκινα γάντια. Είναι ο Νο1 παίκτης της ενδεκάδας, που μπορεί να εμπνεύσει στους συμπαίκτες του σιγουριά και ανταγωνιστικότητα.

Αν από τον φετινό Ολυμπιακό μπορείς να κρατήσεις λίγα πράγματα (ποιότητα Φορτούνη που περιμένεις να βγει, Οφόε, Σισέ και τα καλά του Μποτία), μέσα σε αυτά συμπεριλαμβάνεται και ένας φύλακας-άγγελος με στοιχειώδη αγωνιστική αξιοπρέπεια, όπως ο Σίλβιο Προτό.

Από αυτόν πλέον αρχίζει η ενδεκάδα, από αυτόν φαίνονται οι (όποιες) ελπίδες για κάτι καλό.

Σίλβιο Προτό Στέφανος Καπίνο Ποδόσφαιρo Μπαρτσελόνα Ολυμπιακός