Το χθεσινό ματς της ΑΕΚ με τη Μίλαν ήταν μια απόδειξη ότι το πολύ χοντρουλό μπάτζετ δεν κάνει ντε καλά την πολύ καλή ομάδα. Σημασία έχει τι επιλογές έχεις κάνει σε παίκτες και τι προπονητή έχεις στον πάγκο. Για παράδειγμα, ο Τίγρης έχει βάλει κάτι ψηλά στην ΑΕΚ, ενώ οι Κινέζοι έχουν σπρώξει ένα κοντέινερ λεφτά στη Μίλαν.

Ε και λοιπόν; Ποια ήταν χθες η διαφορά των δύο ομάδων; Έβλεπες τη Μίλαν και σου έδινε την εντύπωση ότι έβλεπες την Ξάνθη ή κάποια άλλη ελληνική ομάδα. Απλά, η ΑΕΚ, όχι μόνο σεβάστηκε, αλλά και κόμπλαρε απέναντι στο τεράστιο όνομα που διαθέτει πραγματικά η Μίλαν.

Τέλος πάντων, αν βάλεις στη ζυγαριά τις φανέλες και το όνομα που έχουν αυτές οι δύο ομάδες, μπράβο στην ΑΕΚ, που για δεύτερη φορά δεν έχασε και ντροπή στη Μίλαν γι' αυτή την κατηφόρα και για το κατάντημα που έχει φτάσει.

Ωραία διαχειρίστηκε χθες ο Χιμένεθ το παιχνίδι. Το 5-3-2 που μετατρέπεται σε 3-5-2 όταν επιτίθεται της ταιριάζει γάντι σε αυτά τα ματς. Η αμυντική της λειτουργία ήταν σχεδόν άψογη, η ανάπτυξή της ήταν ικανοποιητική, αλλά τι να το κάνεις; Όπως ακριβώς και ο Ολυμπιακός δεν έχει κι αυτή σέντερ φορ να σοφαντίσει το κλουβί, ούτε και κάποιο διεισδυτικό χαφ να ανοίξει την αντίπαλη άμυνα.

Όπως και να το κάνομε, ήταν απώλεια χθες ο Μάνταλος. Και τελικά αποδεικνύεται από παιχνίδι σε παιχνίδι ότι ο Αραούχο είναι μάλλον λιγουλάκος. Εύκολα τον γλεντάνε οι σέντερ μπακ.

Ο Γιόχανσον και ο Σιμόες μόχθησαν στο κέντρο, ενώ όταν μπορούσαν έβγαιναν και στην επίθεση. Ο κορυφαίος, όμως, παίκτης της ΑΕΚ ήταν ο Λόπες. Ειδικά στο α' ημίχρονο έπαιρνε μόνο του όλη την αριστερή πλευρά και δημιουργούσε καταστάσεις στην άμυνα της Μίλαν.

Στις αρχές του β' ημιχρόνου, που η Μίλαν πήρε το κέντρο και άρχισε να πιέζει, σωστά έπραξε ο Χιμένεθ να βγάλει τον Μπακασέτα και να βάλει τον μαρκαδόρο Γαλανόπουλο. Αμέσως οι ισορροπίες αποκαταστάθηκαν.