Υπό άλλες συνθήκες και σε διαφορετικές περιπτώσεις, η (νέα) διακοπή για τα μπαράζ της Εθνικής, θα αποτελούσε «αντένδειξη» για το σκληρό έργο του Λεμονή να συμμαζέψει τον Ολυμπιακό και να τον παρουσιάσει στο κοινό ως ομάδα από κάθε πλευρά.
Στην παρούσα φάση και κατόπιν της «πεντάρας» στον Πλατανιά, το break μοιάζει με ακόμα μία δόση «φαρμάκου» ώστε να γιατρευτούν ολοένα και καλύτερα οι ερυθρόλευκες πληγές. Καθότι ο προπονητής κερδίζει πάλι χρόνο για να εργαστεί πάνω σε ένα σωρό τομείς, αλλά ιδιαίτερα στην απαραίτητη γνωριμία, στην σωστή επικοινωνία και στο ψυχικό δέσιμο με τους παίκτες.
Διαβάστε επίσης...
Ο Τάκης δεν έκανε προετοιμασία το καλοκαίρι μαζί τους, δεν έκανε επίσης καμία μεταγραφή ποδοσφαιριστή (το μεγαλύτερο σύνολο του δυναμικού του ήταν μέχρι πρότινος παντελώς άγνωστο καίτοι προ ολίγων μηνών ήταν και πάλι στο τιμόνι της ομάδας!), δεν γνωρίζεται εκείνος και αυτοί μαζί του.
Θα το πω για πολλοστή φορά αυτό που επέμενα να γράφω κατά το περασμένο αλλοπρόσαλλο και ανεξήγητο δίμηνο του Ολυμπιακού:
Επειδή η ποιότητα υπάρχει…
Και πλεονάζει, με πληθώρα εξαιρετικών ποδοσφαιριστών, η οποία εξασφαλίζει διάρκεια στις αντοχές του πρωταθλητισμού σε βάθος χρόνου για να βγει η σεζόν με ανοιχτά τα τρία μέτωπα, Ελλάδας και Ευρώπης…
Και επειδή οι ερυθρόλευκοι υπερέχουν έναντι των άλλων μνηστήρων του τίτλου (των δύο δικεφάλων δηλαδή για να είμαστε ακριβείς και να μην μακρηγορούμε) σε αυτούς τους τομείς, όσο ενισχυμένοι – εντός και εκτός γηπέδων ξεκάθαρα… - και αν είναι πράγματι…
Τα μεγάλα ζητούμενα για τους πρωταθλητές είναι δύο:
1) Χημεία
2) Ψυχολογία
Το πρώτο προκύπτει μέσα από την πάροδο του χρόνου και την ομαδική δουλειά στο Ρέντη και στους αγώνες.
Το δεύτερο ζυμώνεται επίμονα από τον Τάκη Λεμονή με την καθημερινότητα επαφών του με τους παίκτες και ενισχύεται με εμφανίσεις και αποτελέσματα σαν της περασμένης εβδομάδας.
Αυτό το σπουδαίο 0-0 με την Μπαρτσελόνα και το «ξεμπούκωμα» με τον Πλατανιά αναδεικνύουν το διαφορετικό δέσιμο της ομάδας μέσα από περιστατικά και εικόνες σαν τις αφιερώσεις του Ανσαριφάρντ και του Σισέ στον προπονητή.
Ο Ιρανός και ο Γάλλος είναι δύο από τις εξόφθαλμες παραφωνίες Χάσι, που ο διάδοχος του τις διορθώνει. Όπως παλεύει για να επιδιορθώσει κάθε κακώς κείμενο του άφησε πίσω ο Κοσοβάρος.
Αυτό που συμπεραίνει εύκολα όμως κανείς, παρατηρώντας τις επιλογές του Τάκη Λεμονή, είναι ότι ο 57χρονος τεχνικός χαρακτηρίζεται από ακριβοδίκαιες πράξεις.
«Ιέρο» ο Ταχτσίδης
Εξ ου και:
Το κέρδος των δύο παικτών, που του αναγνώρισαν την Κυριακή την αγωνιστική ανάδειξη τους, μετά την προσωπική περιπέτεια τους με τον προηγούμενο
Τη δυναμική επιστροφή Ταχτσίδη στο προσκήνιο. Ο τρίτος «κομμένος» του Χάσι από την ευρωπαϊκή λίστα, έχοντας ξεπεράσει τον πολύχρονο τραυματισμό του (έχασε σχεδόν όλο το καλοκαίρι) επανακάμπτει σταδιακά. Τα έμπειρα πόδια του Παναγιώτη και ο δίπολος ρόλος του (ανασταλτικά και δημιουργικά ως κλασικό 6αρο-8άρι) χρειάζονται στον άξονα και όσο θα παίρνει τα ματς που του λείπουν και αυξάνονται οι αντοχές του, νομίζω ότι η θέση του στην 11άδα δεν πρόκειται να αμφισβητηθεί στο μέλλον.
Ο Ταχτσίδης ύστερα από το μεγάλο ματς που έκανε με την Μπαρτσελόνα, εναντίον του Πλατανιά έδειξε να ενσωματώνεται καλύτερα με το σύνολο, να μπαίνει που λέμε, ακόμα πιο πολύ, στο πετσί της ομάδας.
Εμένα μου θυμίζει αρκετά τον Στολτίδη, με τον τρόπο που γεμίζει τη μεσαία γραμμή, τη ραχοκοκαλιά του Ολυμπιακού.
Την αναβάπτιση του Πάρντο, όπως και τη βελτίωση του Ομάρ, κατόπιν ενός ντεφορμαρίσματος μεγάλου χρονικού διαστήματος μετά τον τραυματισμό και το σύντομο πέρασμα του από την Χαλ.
Αλλά και την εξέλιξη του Κούτρη, που το παιδί παρά το πολλά ακόμα που έχει να διδαχθεί ανασταλτικά, δείχνει να βελτιώνεται σταθερά σε όλους τους τομείς, καθώς και των Νικολάου, Ανδρούτσου, οι οποίοι εισπράττουν την εκτίμηση της τεχνικής ηγεσίας στο ταλέντο τους, παίρνοντας πολλά λεπτά συμμετοχής και θέση βασικού (μέχρι και στο «Καμπ Νου»!).
Όπως φυσικά και το γεγονός ότι η ομάδα νιώθει ασφαλέστερη πίσω στα γκολπόστ με την σταθερή παρουσία ενός δεύτερου… Ρόι Κάρολ. Ο Προτό βρίσκει νέα ποδοσφαιρική νιότη στον Ολυμπιακό και ο Ολυμπιακός σιγουριά στα έμπειρα γάντια του, απαλείφοντας την ανασφάλεια εξαιτίας της επαναλαμβανόμενης αστάθειας του Στέφανου Καπίνο, μέσα στα ίδια ματς πολλές φορές (Παρτιζάν και Ριέκα στο Καραϊσκάκη, Ξάνθη και ΑΕΚ).
Παράλληλα και παρότι που κάποιοι βασικοί και «παιδιά» του Χάσι, όπως ο Μάριν, ο Ζιλέ, ο Καρσελά, ο Τζούρτζεβιτς, βρέθηκαν «παγκίτες» επί Λεμονή, η δίκαιη και προσεκτική διαχείριση μονάδων και χαρακτήρων ποδοσφαιριστών από τον Έλληνα τεχνικό, μοιράζει ευκαιρίες σε όλους.
Χωρίς διακρίσεις, παράπονα, γκρίνια και πρόκληση κλίκας και φατριών στα ενδότερα…
Όλα αυτά είναι αποδείξεις ότι ο Λεμονής «την παλεύει», ότι οι προσπάθειες του πιάνουν τόπο και ότι είναι θέμα χρόνου να έρθουν τα καλά αποτελέσματα για να ξαναγίνει ο Ολυμπιακός πρώτο φαβορί.
Μόλις η ψυχολογία επιστρέψει και μαζί της η σταδιακή ομοιογένεια, ο πρώτος κεφαλαιώδης παράγοντας είναι να φανούν στο γήπεδο τα ομαδικά αποτελέσματα.
Να λειτουργεί και να παίζει ο Ολυμπιακός σαν ομάδα.
Με Μπαρτσελόνα και Πλατανιά, σε δύο εντελώς διαφορετικές προκλήσεις, είδαμε τα… πρώτα σημάδια ζωής στον ερυθρόλευκο πλανήτη!
Από δω και πέρα, θα πρέπει να συμβαδίσουν η συνεχής εξέλιξη που θα παρατείνει και τη διάρκεια. Τότε το θηρίο θα έχει ξυπνήσει…
*** ΝΑ ΠΟΥ λύνεται το μέγα ζήτημα στα στόπερ και ο Βούκοβιτς, η θεωρητικά μεταγραφική λύση του καλοκαιριού στη διαχρονική αδυναμία του Ολυμπιακού μεταβάλλεται σε αουτσάιντερ διεκδίκησης της θέσης! Άλλο «κουφό» και αυτό στα όσα έχουμε δει φέτος!
Εφόσον ο Μποτία είναι καλά, καθιερώνουν μαζί με τον Σισέ το βασικό ντουέτο επιλογών του Λεμονή και από πίσω έρχονται κατά σειρά και με βάση τις επιδόσεις τους, ο Ένχελς (ο Γάλλος μη ξεχνάμε δεν παίζει στο Champions League) και ο Νικολάου. Τελευταίος και… καταϊδρωμένος ο Σέρβος που κι αυτός έχασε σημαντικό έδαφος από τον τραυματισμό με την Εθνική του ομάδα.
*** ΣΥΜΦΩΝΟΙ, ΔΕΝ ΤΟΥ ΚΑΝΕΙ ΤΟ ΧΑΤΙΡΙ η μπάλα του Ανσαριφάρντ στο τετ α τετ που βγήκε με τον τερματοφύλακα του Πλατανιά, γιατί έχει πλασάρει καλά, όμως δεν είναι ο κλασικός στράικερ. Καλός παίκτης, χρήσιμος επιθετικός, αλλά όχι γκολτζής από κούνια. Το ξέραμε αυτό και δεν αλλάζει.
Με τους Εμενίκε, Τζούρτζεβιτς που αγοράστηκαν αποκλειστικά για να σκοράρουν είναι το θέμα «τι γίνεται»;
Δεν φαίνεται να μπορεί να ελπίζουν βάσιμα στον Πειραιά πάνω τους για λύση στο γκολ.
Η επιδίωξη μεταγραφής στην περίοδο του Ιανουαρίου προκύπτει ως αναγκαία.
Θέλει σέντερ φορ η ομάδα. Της λείπει το εύκολο γκολ. Και δεν προκύπτει από πουθενά ότι θα το βρει γρήγορα.
Για να είμαι ειλικρινής περισσότερο ελπίζω στον Σέρβο να ξαναθυμηθεί την τέχνη του στις τρεις «φλογισμένες» σεζόν του στο Βελιγράδι, παρά στον Αφρικανό. Ο οποίος ούτε στο Κύπελλο με τον Αστέρα που έβαλε ένα πολύ ωραίο γκολ, δεν έχει δικαιολογήσει στο ελάχιστο τα τόσα λεφτά που δαπανήθηκαν για την μεταγραφή του.