Τρελάθηκα με αυτό που «έκανε» ο Ρεχάγκελ στον Μπουφόν και σε όλη την Ιταλία - Σκέτη τραγωδία...

Στενοχωρήθηκα χθες που έμεινε έξω η Ιταλία και δεν χάρηκα ιδιαίτερα που θα πάει η Σουηδία στα τελικά του Μουντιάλ. Θεωρώ ότι είναι ζημιά για την διοργάνωση να μην μετέχει η Ιταλία. Όχι επειδή έχει καμιά σπουδαία ομάδα, το αντίθετο μάλιστα, αλλά όπως και το κάνουμε το όνομά της, το ειδικό βάρος της φανέλας της και η εμπορικότητά της είναι τεράστια. Άλλο πράγμα είναι να παίζει Ιταλία - Αγγλία, Ιταλία - Γερμανία, Ιταλία - Βραζιλία και Αργεντινή και άλλο πράγμα είναι να παίζει η Σουηδία με αυτές τις μεγάλες ομάδες. Δεν ανεβαίνει το επίπεδο και δεν ηλεκτρίζεται ο κόσμος.

Τέλος πάντων, μέχρι και σήμερα να έπαιζε, δεν έβαζε γκολ η Ιταλία. Πρώτον, γιατί εκβίαζε το γκολ και δεύτερον, γιατί ήταν και γκαντέμω. Η νεράιδα είχε αρνηθεί να την ευλογήσει με το ραβδάκι της. Καμιά αναμπουμπούλα δεν τους ευνόησε. Όμως, έτσι είναι. Όσο πιο πολύ εκβιάζεις το γκολ, τόσο περισσότερο δεν έρχεται. Η λέξη ηρεμία απουσίαζε εντελώς χθες από τους Ιταλούς. Ενώ έβλεπαν ότι είχαν μπροστά τους όχι ένα, αλλά δύο και τρία πούλμαν, προσπαθούσαν με σπασμωδικές κινήσεις και με συνεχείς καμινάδες να φτάσουν στο γκολ.  Μα γίνεται ποτέ να πάρεις κεφαλιά από αυτούς τους δίμετρους Βίκινγκς; Και όλα αυτά, γιατί; Διότι δεν είχαν έναν Πίρλο, έναν Ντελ Πιέρο, έναν Μπάτζιο, να γλυκαίνει το παιχνίδι και να τους ηρεμήσει. Να βάλουν την μπάλα κάτω στο χορτάρι και να στείλουν για τσάι αυτές τις κρεμάστρες που είχαν απέναντί τους.

Τη συνταγή του Ρεχάγκελ στη νιοστή ακολούθησε χθες η Σουηδία. Όλοι, ακόμα και ο Μπεργκ, ήταν κλεισμένοι μέσα στη μικρή περιοχή και συνεχώς έστελναν τη μπάλα για χόρτα. Τουλάχιστον, εμείς στην Πορτογαλία βγαίναμε και στην κόντρα, βάζαμε και γκολ. Αυτοί; Ούτε κατά διάνοια. Σιχαμερό θέαμα.

Θα το ξαναπώ. Είναι τραγωδία για τη διοργάνωση να πάει στη Ρωσία αυτή η Σουηδία και όχι αυτή η, έστω, μέτρια Ιταλία. Φτωχαίνει έτσι το Μουντιάλ...