Δύο δρόμοι για τη σωτηρία του Παναθηναϊκού - Η δύσκολη λύση και μια πρόταση ΒΟΜΒΑ

Δυο δρόμοι υπάρχουν. Διαλέγετε και παίρνετε.

Μιλώντας τον τελευταίο καιρό για τον Παναθηναϊκό και ειδικά όταν περιγράφουμε την σκληρή πραγματικότητα χωρίς φτιασίδια, η πιο συνηθισμένη απάντηση από καλοπροαίρετους και μη συνομιλητές, είναι «καλά όλα αυτά αλλά λύσεις έχεις να προτείνεις;».

Για να μην κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας λοιπόν και για να μην κοροϊδεύουμε και τον κόσμο.

Λύσεις θέλετε; Λύσεις θα πούμε.

Μόνο που να ξέρετε ένα πράγμα. Και εδώ η αλήθεια θα είναι σκληρή και δυστυχώς θα είναι και η... μοναδική.

Καθώς ευχολόγια και σενάρια, δεν θα πουλήσουμε. Θα πούμε αυτά που υπάρχουν και αυτά που αντικειμενικά μπορούν να γίνουν.

Αν λύσεις πάντως, κάποιοι εννοούν να εμφανιστεί ένας επενδυτής ναααααα και να ρίξει μια κατοστάρα να ξαναγίνει ο Παναθηναϊκός μεγάλος, λυπάμαι αλλά σ’ αυτό το παζάρι ελπίδας δεν θα μπω. Και γιατί δεν έχω λόγους να το κάνω και γιατί ποτέ δεν τόκανα. Αν θέλετε τέτοιους και τέτοια, δόξα τω Θεω και το διαδίκτυο και τα ερτζιανά και οι σελίδες στα περίπτερα τίγκα είναι. Μάτσο οι ελπίδες και το εμπόριό τους.

Με λίγα λόγια και για να μπαίνουμε στο ζουμί.

Λύσεις δεν υπάρχουν. Ή τέλος πάντων «λύσεις» σαν κι αυτές που έχουν δει το φως της δημοσιότητας μέχρι τώρα.

Ούτε έρανοι, ούτε «ομάδα Παναθηναϊκών επενδυτών», ούτε επιτροπές σωτηρίας, ουτε τίποτε. Παραμύθια της χαλιμάς είναι αυτά και δεν γίνεται αντικειμενικά να δώσουν διέξοδο στο αδιέξοδο του Παναθηναϊκού.

Επειδή όμως περί ορέξεως ουδείς λόγος, όποιος γουστάρει να πιστεύει στα παραμύθια και θέλει να «κρατιέται» απ’ αυτά, δικαίωμά του, αλλά ας μην συνεχίσε το διάβασμα παρακάτω γιατί θα κάνει τζάμπα κόπο. Παραμύθια εδώ... δεν έχει.

Η μόνη διέξοδος λοιπόν είναι ο επενδυτής με την κατοστάρα. Αν αυτό δεν συμβεί που είναι και το πιο πιθανό στα όρια του σίγουρου, ο Παναθηναϊκός δυο δρόμους έχει μπροστά του.

Ας διαλέξει και ας πάρει. Ή αν θέλετε... διιαλέγετε και παίρνετε.

Ο ένας δρόμος είναι... απλός και δεν έχει καμιά προϋπόθεση.

Ο Παναθηναϊκός θα πάει όσο πάει έτσι μέχρι τώρα, κάποια στιγμή το κανόνι θα σκάσει για τελευταία φορά και ακόμα και αν δεν έχει υποβιβασθεί αγωνιστικά όταν θα παίζει αναγκαστικά με τους μικρούς, μια ωραία πρωϊα το μαγαζί θα κλείσει εντελώς και ο Παναθηναϊκός με την μορφή που τον ξέραμε μέχρι τώρα θα τελειώσει δια παντός.

Θα πάει στο τοπικό, το πιθανότερο είναι να αρχίσει μετά η παρέλαση των τζάμπα σωτήρων, ούτε κι εκεί όμως δεν πρόκειται να ασχοληθεί κάποιος σοβαρά και η κατάληξη θα είναι το τέλος μιας ομάδας και ενός συλλόγου, που πια θα είναι μια ομάδα γειτονιάς με τους «αιώνια πιστούς» πλέον, να έχουν κάνει το... όνειρό τους πραγματικότητα, να είναι και τυπικά αφεντικά της ομάδας και να κάνουν σεργιάνι μαζί της στα πλαστικά γήπεδα της Αθήνας ή της Γ’ κατηγορίας στην καλύτερη. 

Το συγκεκριμένο σενάριο, φαίνεται πως «βολεύει» πολύ κόσμο και πάντως σίγουρα όλους εκείνους που... εκτόξευσαν τον Παναθηναϊκός από την κορυφή στα τάρταρα για να μπορούν να τον μαδάνε με την ησυχία τους.

Η δεύτερη λύση έχει σαφείς προυποθέσεις.

Η πρώτη είναι να υπάρξει άνθρωπος ή άνθρωποι, αλλά σοβαρές περιπτώσεις που θα πουν εξ’ αρχής ότι λεφτά δεν υπάρχουν, που θα ξεκινήσουν από το μηδέν τον Παναθηναϊκό με την ελπίδα ότι έχοντας καθαρίσει το τοπίο από την αλητεία, τα λαμόγια και τους ανίκανους θα μπορέσει ο Παναθηναϊκός να επστρέψει κάποια στιγμή.

Για να γίνει αυτό, ο Παναθηναϊκός δεν πρέπει να μείνει εκτός Σούπερ Λίγκας. Αν τα πράγματα δεν αλλάξουν, τότε ο μόνος τρόπος να το πετύχει αυτό ο Παναθηναϊκός είναι το παράδειγμα της... Ντόρμουντ.

Ο Παναθηναϊκός δηλαδή να συγχωνευθεί με μια ομάδα της Σούπερ Λίγκα, να πάρει το ΑΦΜ της και να τροποποιήσει εικονικά έστω την ονομασία του, για  παράδειγμα Παναθηναϊκός 1908. Τέτοιες ομάδες που αντικειμενικά δεν έχουν ρόλο και λόγο ύπαρξης αυτοδύναμες σαν ΠΑΕ υπάρχουν στην Σούπερ Λίγκα και ίσως προκύψουν κι άλλες.

Το σκεπτικό σ’ αυτή την προοπτική, είναι να μείνει ο Παναθηναϊκός στην Σούπερ Λίγκα, έστω και με την προσωρινή ονομασία η οποία ουσιαστικά σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα θα έχει αφομοιωθεί από την λέξη και την έννοια Παναθηναϊκός σκέτο, να έχει έτσι έσοδα, να κρατήσει μια εντελώς νέα ομάδα με μικρούς, κάποια ελάχιστα στοιχεώδη συμβόλαια από δυο-τρεις έμπειρους και ίσως και κάποιους παίικτες από την ομάδα της οποίας το ΑΦΜ θα αποκτήσει.

Την ίδια ώρα θα έχει απαλλαχθεί από τον βραχνά των χρεών, τα οποία πλέον θα απασχολούν αυτούς που τα έφτιαξαν και που τα ονόματά τους είναι συνεδεμένα με τις αντίστοιχες θέσεις και ευθύνες που είχαν κατά καιρους στην ΠΑΕ. Οι συγκεκριμένοι ας πάνε μετά να τα βγάλουν περα μόνοι τους και χωρίς τον μανδύα προστασίας του Παναθηναϊκού.

Ταυτόχρονα, θα ποντάρει στην ενωμένη παρουσία του κόσμου, καθώς από την στιγμή που θα ξέρει την πραγματικότητα και το πλάνο, θα υπάρχουν απείρως περισσότερες πιθανότητες να στηρίξει την όλη προσπάθεια απ’ ότι θα το έκανε με... ντουφεκιές και «λύσεις» της μια αρπαχτής.

Εκεί όμως χρειάζεται, καλή και σοβαρή διοίκηση και ανθρώπους με γνώση στο αντικείμενο που να μπορούν να στήσουν από το μηδέν μια ποδοσφαιρική ομάδα.

Εκτός απ’ αυτούς όμως, η συγκεκριμένη «λύση» χρειάζεται δύο ακόμα πράγματα.

Κι αυτά έχουν να κάνουν με τον Ερασιτέχνη. Θα πρέπει δηλαδή να βρεθεί μια φόρμουλα με τον Ερασιτέχνη ώστε να χρησιμοποιηθεί το σήμα του Παναθηναϊκού και δεύτερον ξανά σε συννενόηση με τον Ερασιτέχνη να πάρει την χρησιμοποίηση της Λεωφόρου (αρχικά) η ομάδα που θα προκύψει.

Είναι κατανοητό πως μιλώντας για τον Παναθηναϊκό που ξέρουμε και ζήσαμε καμμία από τις παραπάνω δεν αποτελεί «ιδανική» λύση, ίσως και καθόλου «λύση».

Είναι όμως αντικειμενικά οι μοναδικοί δύο δρόμοι που έχει ο Παναθηναϊκός μπροστά του. Τρίτος δεν υπάρχει. Ή το ένα θα γίνει ή το άλλο. Αν παρεπιπτόντως και επειδή είμαστε στην εποχή που αλλάζουν οι κοσμοθεωρίες γενικότερα, κάποιος έχει βρει ένα άλλο δρόμο –πέρα από τον προφανή του μεγαλοεπενδυτή που θα εμφανιστεί και θα τα ακουμπήσει- ευχαρίστως και να τον πει και να τον προτείνει.

Πάντως και για να είμαστε καθαροί, οτιδήποτε άλλο κυκλοφοράει ή θα κυκλοφορήσει εκτός από τις δύο αυτές εναλλακτικές προοπτικές για τον Παναθηναϊκό, θα είναι παραμύθια ή ανεφάρμοστες διακηρύξεις που σαν κι αυτές έχουμε ακούσει χιλιάδες στον Παναθηναϊκό.