Κανένα «unfair» προς τον Λεμονή με όσα γίνονταν στα αποδυτήρια - Έπρεπε να έρθει ο... Μάρκο Σίλβα!

Η χρονική στιγμή που επέρχεται ακόμα μία αλλαγή προπονητή (είναι πολλές, πάρα πολλές σε ενάμιση χρόνο, είναι αλήθεια, αλλά αφού δεν έχει βρει από το καλοκαίρι του ’16 τον... Μάρκο Σίλβα του και εύχεται πια να τον βρήκε στο πρόσωπο του Γκαρσία!) είναι και το μεγάλο ρίσκο που παίρνουν στον Ολυμπιακό.

Δεν διαφωνώ καθόλου με την αντικατάσταση του Λεμονή, το timing όμως δεν παύει να μοιάζει με παιχνίδι με τη φωτιά. Και αυτό το καταλαβαίνει και η… κουτσή Μαρία. Δεν θέλει επεξηγήσεις.

Διαβάστε επίσης...

Εγώ θα σας αποκαλύψω τον πραγματικό λόγο που ο Μαρινάκης έδιωξε τον Λεμονή!

Πανικός για Μιραλάς και... Μαρινάκη - «Αν είναι αλήθεια, φέρτε μου έναν γιατρό, πεθαίνω τώρα»

Τη λευκή πετσέτα όμως δεν την πετάει ο Βαγγέλης Μαρινάκης. Και θα το αναλύσω παρακάτω τι εννοώ.

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή:

Ήταν 25 Σεπτεμβρίου, λίγο μετά το κάζο των δεκαετιών στο ντέρμπι με την ΑΕΚ, όπου αφού ο Χάσι τα παρά-έκανε, εντελώς σαν… τα μούτρα του, που η διοίκηση κατέφυγε στη λύση Λεμονή, εκδίδοντας μια λιτή, αλλά… καθόλου ξεκάθαρη ανακοίνωση ως προς το πλαίσιο της νέας συμφωνίας με τον Έλληνα τεχνικό: "Η ΠΑΕ Ολυμπιακός ανακοινώνει την έναρξη της συνεργασίας της με τον προπονητή κ. Τάκη Λεμονή".

«Την έναρξη της συνεργασίας»… Από σήμερα (τότε 25/9). Έως πότε; Τι σημασία είχε εκείνη την αναστατωμένη περίοδο; Πάμε και βλέπουμε. Και ο ίδιος ο Τάκης το γνώριζε αυτό. Που και τρελός γίνεται και παλικάρι είναι, όποτε σαλπίζει στα αφτιά του το ερυθρόλευκο emergency: «Έλα να ξεκαθαρίσεις τη μανέστρα». Και βουτάει στα βαθιά. Για την πρόκληση (την επόμενη μετά την προηγούμενη) και την αγάπη της καρδιάς του.

Γεγονότα αυτά και καλά, εξαιρετικά ως εδώ. Άλλωστε η αμοιβαία τρυφερή σχέση Ολυμπιακού-εξέδρας-Τάκη, δεν τίθεται υπό αμφισβήτηση ούτε και… πέρα από την Αφρική, που δεν ξέρουν καν πού πέφτει η Ελλάδα, αλλά έχουν ακουστά για διαχρονικό love story συνολικά του πειραϊκού οργανισμού με τον «πιστό στρατιώτη».

Αυτό είναι το ηθικοπλαστικό πλαίσιο της ιστορίας. Ας περάσουμε όμως και στο αυστηρά επαγγελματικό.

Στις δουλειές μας, τις απλές της καθημερινότητας, στον ιδιωτικό τομέα, αν υπάρχουν κιόλας ακόμα συμβάσεις - γιατί και αυτό μέσα στην κρίση πολυτέλεια κατάντησε! – η περίφημη «αορίστου χρόνου», του «πάμε και βλέπουμε» δηλαδή ένα πράμα, πόσο, μέχρι πού και για πόσο σε διασφαλίζουν; Καθόλου. Μέχρις ότου αποφασίσει η εργοδοσία ότι επιθυμεί να πάψει τη συνεργασία μαζί σου.

Γιατί όσο εργατικός, ικανός, πρόθυμος, φιλότιμος, αποτελεσματικός - βάλε όποιο κοσμητικό θέλεις στο βιογραφικό - υπάλληλος είσαι, όσο άδικο και αν είναι να σου πουν μια ωραία πρωία «ευχαριστούμε» και να σε χαιρετίσουν, τόσο κυνικά αποδεκτή είναι η πρόθεση της εργοδοσίας να αναζητήσει στο πρόσωπο του αντικαταστάτη σου κάτι καλύτερο. Να πορεύεται με το «εχθρός του καλού είναι το καλύτερο» και κατά την κρίση του να προχωράει στην αλλαγή.

Δεν κατανοώ λοιπόν που είναι το… «ανήθικο» και όλο αυτό το «unfair play» προς το πρόσωπο του Τάκη Λεμονή από πλευράς Ολυμπιακού!

Πάντοτε υπήρχε θέμα αλλαγής προπονητή στον Ολυμπιακό, τρεις μήνες  που ο Λεμονής ξαναφόραγε την κόκκινη φόρμα του και δούλεψε και όντως συμμάζεψε την κατάσταση στην ομάδα ο άνθρωπος. Δεν το έλεγαν, για ευνόητους λόγους, αλλά και ο ίδιος ο 57χρονος τεχνικός, σίγουρα δεν εργαζόταν με τη δαμόκλειο σπάθη διαρκώς πάνω από το κεφάλι του, αλλά το ήξετε ότι ήταν προσωρινός. Υπηρεσιακός. Δεν του είχαν πει άλλα και άλλα έκαναν για να νιώθει τώρα αδειασμένος επί της ουσίας. Ψυχολογικά και ηθικά, επειδή η ομάδα είναι πρώτη, ίσως ναι. Όμως είπαμε: Άλλο η δουλειά και άλλο η φιλία.

Όσο λοιπόν ο Τάκης ανταποκρινόταν στα καθήκοντα του με τους παίκτες και την ομάδα, η διοίκηση έκανε τη δική της δουλειά ψάχνοντας κάτι καλύτερο, στις προδιαγραφές που γουστάρει και έχει θέσει τέλος πάντων για τον προπονητή που ορέγεται να κατευθύνει τους πρωταθλητές.

Ποιο είναι αυτό το πρότυπο; Μια «κόπια» Μάρκο Σίλβα. Νέος προπονητής, ηλικιακά και προπονητικά σύγχρονο μυαλό και ποδοσφαιρική αντίληψη, με εξελιγμένες συνταγές προπόνησης, εκγύμνασης και συστημάτων, διατάξεων στο γήπεδο.

Ένας Ευρωπαίος τεχνικός, από την «αγαπημένη» περιοχή των Ίβηρων (Ισπανία, Πορτογαλία) κατά κύρια βάση, λίγο κάτω και λίγο πάνω από τα 40 του.

Διαβασμένος, ψαγμένος και μέσα στα πράγματα για παίκτες που κυκλοφορούν στην αγορά και που ανά πάσα στιγμή θα μπορούσαν να αποκτηθούν για να δώσουν λύσεις στην ομάδα και με προοπτική μεταπώλησης.

Όπως δεν θέλει ο Μαρινάκης να παίρνει «σιτεμένους», «καμένους», κορεσμένους ποδοσφαιριστές, έτσι δεν θέλει στον Ολυμπιακό και τους μεγάλους ηλικιακά, παρωχημένους προφανώς, προπονητές, ασχέτως τι όνομα πιθανώς διαθέτουν. Και δεν νομίζω ότι διαφωνεί κανείς. Πολύ λογικό.

Άρα λοιπόν εξίσου λογικό και αναμενόμενο – δεν του ήρθε κανενός δηλαδή στο Ρέντη και παραέξω ο ουρανός σφοντύλι! – να έρθει κάποια στιγμή στον Πειραιά ο… κανονικός αντικαταστάτης του Χάσι.

Όχι ο προσωρινός. Αυτός που θα οδηγήσει τον Ολυμπιακό όχι απλά φέτος, αλλά και του χρόνου και παρακάτω ει δυνατό, εκείνο το πρόσωπο που μάταια βέβαια το ψάχνει η διοίκηση μετά τον Σίλβα, κάνοντας και αυτή τα δικά της και επαναλαμβανόμενα λάθη στις επιλογές, με αποκορύφωμα αυτή βέβαια του Αλβανού, την οποία, ως ευθύνη, ουδείς κιόλας στα υψηλά κλιμάκια δεν έχει αρνηθεί.

Ο Τάκης Λεμονής έβαλε (πάλι) - παρά τις συσσωρευμένες αντιξοότητες και τις αδυναμίες της ομάδας οι οποίες δεν έπαψαν ποτέ να υπάρχουν, απλά δεν είναι πλέον τόσο χτυπητές σε κάποιους τομείς – στην θέση του οδηγού στην κούρσα τίτλου, πιάνοντας κορυφή στο λυκόφως του 2017.

Εχθρικό «σύστημα»

Αυτό όμως δεν αναιρεί, δεν αλλάζει κάποια πράγματα, που εξακολουθούν να παρατηρούνται:

-Ομάδες που ο Ολυμπιακός ίδρωνε να νικάει, ακόμα και στο Καραϊσκάκη, παίζοντας σε κάθε ματς με τη φωτιά, ο Αστέρας Τρίπολης που «ακολουθεί» το πρόγραμμα των ερυθρολεύκων, τις πήρε «αέρα». Και με σκορ. Με άνεση.

-Έτρωγε μέχρι το τέλος του 1ου γύρου κάπου διπλάσιο αριθμό τελικών από σχεδόν κάθε αντίπαλο, σε κάθε παιχνίδι!

-Η διαχείριση του υλικού, παρότι ο Λεμονής είναι πράγματι δίκαιος ως άνθρωπος και προπονητής, δεν είναι η καλύτερη δυνατή και αυτό προκύπτει από τα παράπονα πολλών ποδοσφαιριστών, καθώς από το γεγονός ότι πλην Σισέ, τρεις μήνες τώρα, δεν αναδείχθηκε σημαντικά κάποιος άλλος ποδοσφαιριστής.

-Παρουσίασε ομαδική βελτίωση το σύνολο, «κάτι» καλύτερο σαφώς έκανε δημιουργικά στα τελευταία παιχνίδια η ομάδα, σκοράροντας και παραπάνω, ωστόσο αυτό δεν είναι αρκετό για τις απαιτήσεις του Ολυμπιακού, αλλά και για τις εν γένει απαιτήσεις αν θέλεις να μη χάσεις τα πρωτεία στο τέλος της διαδρομής.

Η ΑΕΚ και ο ΠΑΟΚ έχουν δυνατότητες φέτος, η διαιτησία δεν «παίζει» σίγουρα Ολυμπιακό, άλλες είναι οι ομάδες που ευνοούνται από τα σφυρίγματα σε όλο τον 1ο γύρο και στον Πειραιά επιμένουν ότι μέσα σε όλα αυτά υπάρχει και ένας επιπλέον «εχθρός», με κυβερνητική-πολιτική ταυτότητα.

Μπορούν λοιπόν μέσα σ’ αυτό το κλίμα να καθίσουν με σταυρωμένα χέρια;

Ειδικά από τη στιγμή που οι λογής δημόσιες εκδηλώσεις-αντιδράσεις παικτών (Μάριν, Καρίμ, Σεμπά) δείχνουν ολοφάνερα ότι υπάρχει ζήτημα ελέγχου των αποδυτηρίων.

Δεν γίνεται, όπως έμαθα, π.χ., να έχει κάνει ότι έχει κάνει ο Σεμπά στην αλλαγή του με τη Γιουβέντους και αντί να τιμωρηθεί παραδειγματικά, το αυτονόητο επομένως και όχι μόνο μια διοικητική επιθυμία, ο προπονητής να λέει ότι τον χρειάζεται τον παίκτη και να τον παίρνει αποστολή στο Αγρίνιο!

Άλλωστε η αποφασιστικότητα του ιδιοκτήτη του Ολυμπιακού δεν είναι μόνο γνωστή, είναι παροιμιώδης. Δεν πετάει ποτέ λευκή πετσέτα, είναι έξω από το dna του χαρακτήρα του και παίρνει από καιρού εις καιρό, παρορμητικές, ενστικτώδεις αποφάσεις με τα όποια ρίσκα, που είναι πάντα μέσα στο παιχνίδι.

Ένας επιτυχημένος εφοπλιστής άλλωστε ξέρει καλά ότι χωρίς ρίσκα, προκοπή δεν έρχεται. Οι δύσκολες αποφάσεις είναι εξάλλου για τους ηγέτες!

* Προς ώρας φυσικά, AEL F.C. Arena. Δύσκολη αποστολή, δυσκολότερες πάντα αυτού του είδους ύστερα από τη ραστώνη των εορτών και των διακοπών, συγκέντρωση, συσπείρωση, αγωνιστικότητα για το πρώτο «διπλό» του 2018.

Αυτή είναι η προτεραιότητα, δίχως άλλο.

* Αλλάζουν πια τα «κόζα» με Οτζίτζα; Ύστερα από την αλλαγή προπονητή λέω. Απλή ερώτηση…