Ενώ λόγω της μεγάλης συμπάθειας που έχω για την ποιότητα και την αξία του Μιραλάς και γι’ αυτό έχω την πρόθεση να του καλύψω τις αδυναμίες που είδα χθες, όταν ακούω και διαβάζω σήμερα από κάποιους δημοσιογράφους της πλάκας να λένε και να γράφουν «πω, πω, τι φοβερά πατήματα, τι τρομερή έκρηξη, τι φανταστική ντρίμπλα έχει αυτός ο παμμέγιστος Κέβιν», τότε ξεπερνάω τα όρια της υπομονής και αποκαλύπτω τι ακριβώς είδα από τον Βέλγο κυνηγό: Εντάξει, ξεκίνησε με κάποια διάθεση, αλλά στο 20ο λεπτό είχε κιόλας μπουκώσει. Μηδέν δυνάμεις, μηδέν εκρηκτικότητα και στο δεύτερο ημίχρονο έμοιαζε με παλαίμαχο ποδοσφαιριστή.

Θα μου πείτε, είναι πολύ νωρίς να κρίνω αυτόν τον παίκτη. Συμφωνώ. Όμως, είμαι υποχρεωμένος να πω και να γράψω αυτό που είδα χθες. Αν μελλοντικά δείξει πολύ καλύτερα στοιχεία, εγώ θα βγω πρώτος και θα του δώσω συγχαρητήρια.

Έχω, όμως, μία πολύ σοβαρή ερώτηση να κάνω προς τη διοίκηση του Ολυμπιακού. Πήγε και πήρε με κάποια παχιά εκατομμύρια έναν ανέτοιμο παίκτη. Και ρωτάω: Γιατί με τα ίδια λεφτά δεν πήγε να πάρει έναν έτοιμο παίκτη, όπως για παράδειγμα, παρουσιάστηκε χθες ο Χατζισαφί. Ο Ιρανός χθες έδειξε ότι είναι έτοιμος να δέσει με την ομάδα και να προσφέρει πάρα πολλά. Σε αντιδιαστολή, η ΑΕΚ έδωσε στην κυριολεξία ψίχουλα και πήρε έναν έτοιμο παίκτη, τον Μασούντ. Δεν πήγε να πάρει κάποιον ανέτοιμο για να αναπληρώσει το κενό του Μάνταλου για 6 μήνες.

Στο μεταξύ, ενώ τα μάτια όλων ήταν χθες πάνω στον Μιραλάς κανένας δεν είδε, δεν πρόσεξε, δεν παρατήρησε τον Όσκαρ Γκαρσία. Αλλά πώς παρατηρήσεις και πώς να προσέξεις κάποιον που δεν συμμετείχε καθόλου στο παιχνίδι και σε όλη τη διάρκεια του αγώνα καθόταν ακούνητος πάνω στον πάγκο…