Όταν πάνω στα Χριστουγεννιάτικα τραπέζια, στο επιδόρπιο του κουραμπιέ και του μελομακάρονου, ο υπεύθυνος επικοινωνίας της ΠΑΕ ΠΑΟΚ παρακάλαγε να περάσουν οι γιορτές και οι αργίες γιατί «έχουν μια δουλειά να τελειώσουν», ανάβοντας τα αίματα με την τοποθέτηση του στα Μέσα κοινωνικής δικτύωσης, όλοι εμείς βρήκαμε τη θέση του… χαριτωμένη. Και θεμιτή.

Να θες να πάρεις το πρωτάθλημα, μια ξεχασμένη σκέψη, λέξη κάπου εντελώς κιόλας βγαλμένη από το λεξιλόγιο σου, μετά από δεκαετίες άτιτλης επιβίωσης στο ποδόσφαιρο, είναι υγεία.

Είναι στόχος και ήταν, επίσης, ένδειξη πιστής προσήλωσης με φόντο τη συστράτευση για την επιτυχία.

Όταν όμως ο Φορτούνης με τους συμπαίκτες του στα αποδυτήρια έδειξαν τα «3» (που έβαλαν στην Ξάνθη), ποζάροντας στο φωτογραφικό φακό, ευχόμενοι στο γύρισμα της Δευτέρας «Καλή βδομάδα», τον… πήρε και τον σήκωσε από το «σκούξιμο» της απέναντι πλευράς.

Τι «διάβασμα» του έκαναν του μηνύματος θα σας γελάσω. Άβυσσος που λένε η ψυχή του ανθρώπου.

«Καλώς τα παιδιά… 3-0» τους έχω ικανούς να ανάγνωσαν και να χάθηκαν στη μετάφραση.

Τον παρέλαβαν και του άλλαξαν τα φώτα στην παράφραση της ταυτότητας. Ξέρετε: «Πεφτούνης», θεατρίνος, υποκριτής, βουτηχτής και τις τοιαύτες… άρες μάρες κουκουνάρες.

Δεν ισχυρίστηκε κανείς - πλην των υπερβολών του αγαπημένου μου, αξιοσέβαστου (το λέω και το εννοώ για την ανεξάντλητη ιστορία και προσφορά του στο σύλλογο) Σάββα που έκρινε αψεγάδιαστη τη διαιτησία στο Ολυμπιακός-Ξάνθη – ότι το πέναλτι στον Φορτούνη ήταν «μαρς». Εξόφθαλμο, κραυγαλέο.

Ο παίκτης της Ξάνθης πέφτει ατσούμπαλα και αναίτια σε εκείνο το σημείο της περιοχής - να φανταστείτε τόσο άγαρμπα που και να τον διέταζαν δεν θα το πετύχαινε με… τόση επιτυχία – και «γκρεμίζει» τον διεθνή ερυθρόλευκο.

«Ξενύχτια» στην Τούμπα και το ΟΑΚΑ

Φάση που αν. λ.χ., στο ΟΑΚΑ, στη ρεβάνς του Κυπέλλου, η ίδια παράβαση γινόταν με «θύμα» παίκτη της ΑΕΚ, θα καιγόταν το πελεκούδι αν δεν σφυριζόταν πέναλτι σε βάρος του Ολυμπιακού.

Φάση που αν στην Τούμπα, λέμε τώρα, στο ντέρμπι που έρχεται, δεν την κέρδιζε με πέναλτι ο ΠΑΟΚ, η αποστολή του Ολυμπιακού μαζί με το διαιτητή θα… διανυκτέρευαν γήπεδο. Μετά πάσης βεβαιότητας.

Και στο τέλος, ο Ολυμπιακός την Κυριακή αγωνιζόταν με μανία και έκανε 17 τελικές, με τρία γκολ και ένα δοκάρι, εναντίον του Ζίφκοβιτς. Υπήρχαν διαστήματα του αγώνα που η χειμαρρώδης επιθετική διάθεση των πρωταθλητών δεν έβρισκε αντίσταση από την ομάδα Ξάνθη, αλλά μονάχα από τον τερματοφύλακα της που έπιανε και… τ’ άντερα του!

Το «έτσι κι έτσι πέναλτι» στον Φορτούνη έκρινε δηλαδή το ματς!

Αλλά βέβαια η υποκρισία περισσεύει. Και γι’ αυτήν που κατηγορούν τον Θεσσαλό μεσοεπιθετικό ότι «κλέβει» τα πέναλτι, την έχουν εκείνοι και… μυγιάζονται.

Ένα χρόνο έκανε ο Ολυμπιακός να πάρει πέναλτι και μαζί (άκου τώρα!) αποβολή αντιπάλου παίκτη.

Σε μια εποχή που η εξυγίανση στο ελληνικό ποδόσφαιρο είναι παντιέρα σκαρφαλωμένη με καμάρι στον ιστό. Μωρέ για δες!

‘Είναι η περίοδος που όταν από «λάθη» ευνοούνται όλοι οι άλλοι πλην Ολυμπιακού, όλα κρίνονται ανθρώπινα, χωρίς στόχο, χωρίς μεθόδευση, χωρίς «ειδική», «συγκεκριμένη» αποστολή.

Βαφτίσαμε το Γιάννη Γιαννάκη. Το κρέας ψάρι, αν το προτιμάτε, που ο Μανώλης Γλέζος την έκανε και της μόδας έκφραση.’

Και φυσικά ενόψει του καθοριστικού ρόλου που θα παίξει το αμέσως προσεχές χρονικό διάστημα ως τα τέλη Φεβρουαρίου, φροντίζουν να πιάσουν πόρτα για τον (βαρύ αγωνιστικό) χειμώνα.

Να, γι’ αυτό έχουν τα δίκια τους από το λιμάνι που κατακρίνουν την «εργολαβία» που έχει πάρει ο Σιδηρόπουλος τα ντέρμπι ΑΕΚ-Ολυμπιακού.

Και ας μην μ’ αρέσει να προκαταλαμβάνω, να ξεκινάω κουβέντα για διαιτητές, προτού τους δούμε ξεχωριστά σε κάθε παιχνίδι και άσχετα με το παρελθόν τους, πώς συμπεριφέρονται στον αγωνιστικό χώρο.

‘Γιατί όπως γνωρίζετε, ο «μιλημένος σφυριχτράκιας», αυτός που έχει τη φωλιά του λερωμένη, δεν είναι ανάγκη να σε κάψει ακραιφνώς. Φαίνεται πώς το τεμαχίζει το καρπούζι από χιλιόμετρα μακριά. Από τα «φρου φρου» στη σέντρα ή δίπλα στην επανορθωτική γραμμή.’

Στις ανυποψίαστες στιγμές, στα «ξεκούδουνα»…

  • ΤΟΝ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ αν μου έδιναν περιθώριο τριών μόνο λέξεων να τον χαρακτηρίσω στο τελευταίο παιχνίδι, κάτι σαν πρόβα τζενεράλε πριν τα μεγάλα ματς που έρχονται, θα τον αποκαλούσα:

Ορεξάτο, φορτσάτο και… παθιάρη.

Οι δύο πρώτες αποτυπώνουν την αγωνιστική εικόνα και διάθεση των παικτών συνολικά. Κάτι αλλάζει επί Γκαρθία. Κάτι αναφαίνεται. Κάτι εύφορο, αγωνιστικά διασκεδαστικό αναδύει.

Είναι επιθετικότερη, παίζει πιο ελεύθερα, πιο συνδυαστικά, αρέσει σαφώς καλύτερα.

Είναι πολύ νωρίς. Θα το δούμε παραπέρα. Και στα δύσκολα.

Όσο για το «παθιάρης»: Οι αγκαλιές των παικτών, το όλο κλίμα, δηλώσεων, συμπεριφοράς, είναι δείγματα γενικής αγωνιστικής και ψυχικής πώρωσης.

Ακόμα και οι κόσμιες προκλήσεις, το πικάρισμα του Ταχτσίδη στους ΑΕΚτζήδες το σαββατόβραδο, ύστερα από τη γκέλα της Ένωσης στη Λάρισα

 

  • ΑΠΟ ΦΟΡΤΟΥΝΗ ΚΑΙ ΜΙΡΑΛΑΣ περιμένω τα πολλά στα ντέρμπι, αρχής γενομένης από την Τετάρτη, στο 1ο κόντρα στην ΑΕΚ. Ο Κώστας έχει ευκαιρία για αποστομωτικές απαντήσεις, να πάρει το αίμα του πίσω. Να τους «βουτήξει» στο φαρμάκι και την πίκρα.

Και ο Κέβιν να μας δείξει πώς και πόσο κάνει πάλι τη διαφορά στην Ελλάδα, μέσα από τα μεγάλα παιχνίδια, τα ισχυρά crash tests.

  • Η ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΗ ΜΑΛΛΟΝ ΑΠΙΘΑΝΑ βγάζει «3 στα 3». Καλά κάνει ο Μάριν και λέει ότι «σαν Ολυμπιακός θέλουμε τρεις νίκες στα ντέρμπι με την ΑΕΚ»,  αλλά πόσο εφικτό είναι αυτό; Πάρα πολύ δύσκολο λέω εγώ.

Πάμε και βλέπουμε…