Αν δεν ήταν τόσο τραγικά τα πράγματα σε σχέση με το ποδόσφαιρο, ειλικρινά θα μιλάγαμε για μια απίστευτα κωμική εικόνα, ικανή να τινάξει στον αέρα ακόμα και τις πιο καλές βραδιές στο Δελφινάριο από πλευράς εμπορικότητας.

Κι ο λόγος φυσικά γι’ αυτό το χιλιοπαιγμένο έργο, με τους ίδιους πρωταγωνιστές εντός κι εκτός γηπέδων να δίνουν το καθιερωμένο σόου και στην συνέχεια τις ίδιες στρατιές από… μοιρολογίστρες σε διαδίκτυο, εφημερίδες, ραδιόφωνα και τηλεοράσεις, να χτυπούν άγρια τα στήθια τους κλαίγοντας για το «κακό που μας βρήκε» και να σχίζουν τα ρούχα τους από «αγανάκτηση» εκτοξεύοντας «κατάρες», για όσα γίνονται στο ποδόσφαιρο.

Ειλικρινά, σκεφθείτε λιγάκι, πόσες φορές έχετε δει αυτό το έργο τα τελευταία χρόνια;

Και σκεφθείτε και αυτό επίσης.

Τι είναι αυτό που μένει… σταθερό στην όλη ιστορία, όσα χρόνια και αν παίζεται το συγκεκριμένο έργο;

Οι… μοιρολογίστρες.

Ναι, αυτές είναι πάντα εκεί, σταθερές στις επάλξεις, να κλαίνε και να ωρύονται κάθε φορά που επαναλαμβάνεται το έργο και να βγάζουν λόγους για το καλό του ποδοσφαίρου που το καταστρέφουν…

Κι ας είναι ταυτόχρονα και οι… πρωταγωνίστριες σε όλα τα επεισόδια που παίζονται, μέχρι να φτάσει η στιγμή της τελικής σκηνής του έργου, πότε αποκαλώντας αυτό που κάνουν «προστασία» της ομάδας στην οποία πρόσκεινται και πότε «αγώνα για την εξυγίανση» όταν αποτελούν την αιχμή του δόρατος για όποιον θέλει να πάρει την σκυτάλη από τον προηγούμενο στην κατάκτηση του… παρασκηνίου.

Τόσα χρόνια πια, όλοι… γνωριζόμαστε μεταξύ μας βλέπετε.

Και κάπου καταντάει και πρόκληση όλο αυτό το χιλιοπαιγμένο σκηνικό και κυρίως οι… μοιρολογίστρες που όλα τα ξέρουν, σε όλα μέσα είναι, αλλά… πέφτουν από τα σύννεφα και κλαίνε διαχωρίζοντας την θέση τους όταν συμβαίνει το… κακό.

Ας μην γελιόμαστε λοιπόν.

Αυτό που βλέπουμε τον τελευταίο καιρό στο ποδόσφαιρο με αποκορύφωμα την Τούμπα τον Σαββίδη και όλα τα σχετικά, είναι πολύ απλά αυτό το ποδόσφαιρο το οποίο ζητάμε και θέλουμε όλοι.

Αυτά όλα τα σκηνικά που ζούμε και επαναλαμβάνονται και θα ξαναγίνουν, είναι απλά η φυσιολογική κατάληξη της περιβόητης «προστασίας» στο ποδόσφαιρο.

Είναι το φυσιολογικό αποτέλεσμα της επικράτησης σαν λογική και σαν πρακτική στο ποδόσφαιρό μας, του ότι όποιος εμπλέκεται με αυτό, είναι μάγκας, ικανός και λαοπρόβλητος, μόνο όταν είναι αποφασισμένος να… πάρει τα σκήπτρα στο παρασκήνιο και στην λαμογιά.

Είναι το αποτέλεσμα της άρνησης να δεχθούμε στο ελληνικό ποδόσφαιρο, τον οποιοδήποτε ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ να εμπλακεί με όλη αυτή την ιστορία, διαπομπεύοντάς τον σαν «τον μ..κα και ανίκανο που τον… γλεντάει ο… μάγκας αντίπαλος πρόεδρος» και που σαν κι αυτόν τον αντίπαλο απαιτούμε να γίνει και ο δικός μας, αλλιώτικα δρόμο και μακριά από μας.

Γιατί λοιπόν παραξενεύστε και κάνετε και τους εξοργισμένους με αυτά που βλέπετε ξανά στα γήπεδα;


Όσοι τόσα χρόνια μιλάτε για την ανάγκη «προστασίας» των ομάδων σας από τους προέδρους σας και όσοι πιέζετε και απαιτείτε από τους προέδρους σας να «προστατεύουν» τις ομάδες σας, δεν ξέρετε τι σημαίνει και πως γίνετε αυτό που ζητάτε;

Δεν ξέρετε, δεν είδατε, δεν ακούσατε, για το πώς μπορεί κάποιος παράγοντας να πάρει την εξουσία στο ποδόσφαιρο;

Δηλαδή για πέστε μας έστω και τώρα, εκτός από τα λεφτά και την βία, με λίγα λόγια δηλαδή εκτός από τον χρηματισμό και την απειλή της βίας, πως αλλιώς μπορεί να γίνει είτε η «προστασία» που λέτε, είτε η «κατάκτηση» της ηγεσίας και του κουμάντου στο παρασκήνιο;

Οι Ενώσεις δηλαδή, πως ακριβώς… πείστηκαν να αλλάξουν θέση και γενικότερα να αλλάζουν θέση υπέρ του ενός ή του άλλου υποψήφιου στην ΕΠΟ;
Πήγαν οι εκπρόσωποι των υποψήφιων και έπεισαν τις καλές μας Ενώσεις με το μπλα-μπλα και με «επιχειρήματα» ποιος είναι πιο καλός για την… πρόοδο του ποδοσφαίρου;

Οι ίδιοι διαιτητές σαν πρόσωπα, πως… πείθονται και σφυρίζουν ανάλογα με το ποιοι… λέτε εσείς οι ίδιες οι μοιρολογίστρες ότι έχουν το κουμάντο στο παρασκήνιο;

Τι μου κλαίτε και μου κάνετε τους ανήξερους και τους ξαφνιασμένους τώρα;

«Προστάτες» ζητήσατε να είναι οι πρόεδροί σας και «προστάτες» έγιναν.

Ποδόσφαιρο της «προστασίας» απαιτείτε χρόνια τώρα και ποδόσφαιρο της «προστασίας» απολαμβάνετε.

Τι νομίζατε δηλαδή, ότι θα γινόταν ποδόσφαιρο της «προστασίας» και των «προστατών» χωρίς τέτοια «επεισόδια» και σκηνές σαν κι αυτές για τις οποίες τώρα παριστάνετε τις μοιρολογίστρες;

Πως θα μπορούσατε επ’ άπειρον να είστε πρωταγωνιστές στην ταινία «το πρωί… καουμπόηδες και το βράδυ… μοιρολογίστρες»;

Να τελειώνει λοιπόν αυτή η κωμωδία.

Ο μόνος τρόπος να σταματήσουν μια καλή όλα αυτά στο ποδόσφαιρο, είναι να γίνει το ποδόσφαιρο κανονικό, να φτιαχτεί ένα ποδόσφαιρο στο οποίο όποιος θέλει να επενδύσει σ’ αυτό να μην χρειάζεται να γίνει και «προστάτης» ταυτόχρονα αλλιώτικα θα πάνε στο χιόνι όσα κι αν βάλει.

Αλλά ένα τέτοιο ποδόσφαιρο δεν το θέλει κανείς. Γιατί ένα τέτοιο ποδόσφαιρο δεν θα έχει ανάγκη ούτε από νταραβεριτζήδες, ούτε από λαμόγια, ούτε από ειδικούς του παρασκηνίου, ούτε από… καμικάζι της μιας αποστολής, ούτε από στρατιές σε εξέδρα και ΜΜΕ, ούτε από συμβουλάτορες, ούτε από τίποτε απ’ όλα αυτά τα παράσιτα που δρουν, επιβιώνουν και κονομάνε από το ποδόσφαιρο έτσι όπως λειτουργεί σήμερα.

Θα χαθούν μεροκάματα δηλαδή. Και καλά μεροκάματα. Κι πλέον θα φτιαχτεί ένα ποδόσφαιρο από το οποίο θα κερδίζουν μόνο οι προπονητές, οι ποδοσφαιριστές και οι ομάδες, ενώ όλοι οι υπόλοιποι μέσα και γύρω απ’ αυτό θα αναγκαστούν να ζουν… αποκλειστικά και μόνο από την δουλειά τους.

Αυτή είναι η ουσία, γι’ αυτό όλος αυτός ο συρφετός πολεμάει λυσσασμένα όποιον δεν θέλει να ταυτιστεί μαζί τους και με το ποδόσφαιρό τους, όποιον δεν θέλει να είναι αναγκασμένος να πληρώνει και για τους «προστάτες» για να το παίζει και ο ίδιος μάγκας και «προστάτης» και όποιον ξεκόβει από μαντρί και λέει ή κάνει κάτι διαφορετικό που χαλάει την πιάτσα και την κονόμα.

Κι αυτός είναι κι ο λόγος που δεν αλλάζει τίποτε επί της ουσίας ή κι αν αλλάξει απλά αλλάζουν τα πρόσωπα και η ουσία παραμένει ίδια.

Για όλους αυτούς τους λόγους λοιπόν, καλά θα κάνουν κάποιοι, τουλάχιστον να μην προκαλούν.

Όσοι για παράδειγμα έκαναν καριέρες στο όνομα της «προστασίας» ή της… ανάγκης για «προστασία» στο ποδόσφαιρο, καλό θα είναι σήμερα να μην μιλάνε, να μην προκαλούν και να λουφάξουν σε καμιά γωνιά περιμένοντας να… καταλαγιάσει ο κουρνιαχτός και να ξαναβγούν στην γύρα προσφέροντας τις… υπηρεσίες τους. 

Κι όσοι έκαναν παντιέρα και καρριέρες επίσης με το «γιατί δεν πήρε ο Τζίγκερ την ομάδα να φύγει από την Ριζούπολη», πρώτον μη μου κάνουν αρθράκια τώρα δηλώνοντας «πόσο περήφανοι είναι σαν Παναθηναϊκοί που δεν έφυγαν από την Ριζούπολη ενώ ο Ολυμπιακός έφυγε από την Τούμπα για ένα ρολό χαρτί» και δεύτερον… έλεος… μην μου κατακεραυνώνουν τώρα τον Σαββίδη γιατί μπήκε να πάρει την ομάδα και να φύγει και μου αποθεώνουν ταυτόχρονα τον Βιερίνια που αντέδρασε και ήθελε να κάτσουν και να συνεχίσουν το παιχνίδι.

Πάει πολύ…

Ειλικρινά πάει πολύ…

Ιβάν Σαββίδης Παναθηναϊκός Superleague ΠΑΟΚ