Τελικά όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα τα ίδια μένουν στον Παναθηναϊκό. Κι όπως δείχνουν τα πράγματα, έτσι θα είναι και στο άμεσο μέλλον από δω και πέρα.

Θα είμαστε όλοι μια τρισευτυχισμένη οικογένεια από τη στιγμή που είτε με φάκελο είτε χωρίς φάκελο, θα μείνουμε στη Σούπερ Λίγκα, θα ζούμε πια χωρίς άγχος και με ζωντανή την ελπίδα για το όνειρο της πράσινης πολιτείας στο ΟΑΚΑ και έτσι θα κυλάει ανέμελα και όμορφα ο καιρός.

Το πιθανότερο μάλιστα να το… παγώσουμε κιόλας το πράγμα και να κυλήσει έτσι όχι μόνο ο χρόνος που απομένει μέχρι τη λήξη του πρωταθλήματος, αλλά και η νέα σεζόν.

Με λίγο… ψαλιδισμένες τις μεταγραφούλες ένεκα και οι περιορισμοί από πιθανό λειψό φάκελο, αλλά τέλος πάντων.. κάτι θα βρεθεί, κάτι θα κινηθεί και θα μειώσουμε και τα χρέη από τα τηλεοπτικά και ότι άλλο μας προκύψει στη συνέχεια.

Δε θα έχουμε φυσικά και απαιτήσεις, αλίμονο άλλωστε.

Εδώ δεν είχαμε τώρα και το καλοκαίρι που μας πέρασε απαιτήσεις, στην νέα σεζόν θα έχουμε;

Απλά θα είναι τα πράγματα. Άμα κερδίζουμε θα ρίχνουμε τρία τέσσερα ηρωϊκά του στιλ «κατάθεση ψυχής και ταλέντου» ή «ο Παναθηναϊκός είναι πάλι… εδώ», αν χάσουμε το γνωστό πια «και πάλι καλά που υπάρχουμε με αυτές τα συνθήκες» και πάει λέγοντας.

Δοκιμασμένα και κυρίως πετυχημένα και αποδεκτά από ένα μεγάλο κομμάτι του κόσμου, πράγματα.

Οπότε γιατί να… αλλάξουμε;

Συνταγή που πετυχαίνει και εξασφαλίζει την ηρεμία και την ασυλία των πάντων, γιατί να την πειράξουμε;

Μ’ αυτά και μ’ αυτά λοιπόν, προφανώς και πρέπει το Πάσχα ο κόσμος του Παναθηναϊκού να ψήσει αρνιά, όπως άλλωστε είχε… προβλέψει πρόσφατα ο «αυθεντικός προφήτης», ο οποίος μας πληροφόρησε όπως πάντα «έγκυρα και έγκαιρα» ότι σύμφωνα με τις… πληροφορίες του, ο Παναθηναϊκός και ο κόσμος του θα κάνουν «πραγματική Ανάσταση το Πάσχα που έρχεται».

Πέρα από την πλάκα και τα… πικρόχολα πάντως.

Αυτή ακριβώς είναι ουσιαστικά η προοπτική για τον Παναθηναϊκό.

Και ειδικά αν τελικά καταφέρει να μείνει στη Σούπερ Λίγκα όπως όλα δείχνουν, χωρίς να χρειαστεί να «ματώσει» και ιδιαίτερα ο Αλαφούζος, αφού θα αλλάξουν οι κανονισμοί και οι ποινές.

Τα θέμα φυσικά ήταν, είναι και θα είναι και πάλι, πως αυτό που θα μας προκύψει, ουσιαστικά δεν θα είναι «Παναθηναϊκός».

Θα είναι μια ομαδούλα με περιορισμένες δυνατότητες και στόχους, που απλά θα φοράει τη φανέλα με το τριφύλλι και η οποία από το ξεκίνημα κιόλας της νέας σεζόν, θα βάλει σαν ένα και μοναδικό στόχο, αυτόν που βάζουν όλες οι αντίστοιχες ομαδούλες.

Το να σωθεί δηλαδή και να μην πέσει στη Β’ Εθνική, για αγωνιστικούς φυσικά πλέον λόγους.

Αν αυτό τελικά ήταν το… μέγα όραμα της απελευθέρωσης και αν γι’ αυτό πολύ περισσότερο, έγινε τόση φασαρία και νταβαντούρι εδώ και δέκα-δεκαπέντε χρόνια, ξοδεύτηκαν εκατοντάδες χιλιάδες για την… ενίσχυση του αγώνα και ζήσαμε σκηνές ντροπής, ξευτίλας και τραμπουκισμών σαν Παναθηναϊκός, τότε… χαλάλι του.

Για ένα τέτοιο… όραμα, πραγματικά άξιζε ο… κόπος, η προσπάθεια και οι «ανθρωποθυσίες» που έγιναν στο βωμό της απελευθέρωσης.

Καθώς μη νομίζετε πως ήταν κι εύκολο;

Ήταν απίστευτα δύσκολο και χρειαζόταν τεράστια προσπάθεια, για να διαλυθεί και να καταστραφεί μια ομάδα και ένας σύλλογος σαν τον Παναθηναϊκό.

Οπότε για πολλοστή φορά… «θερμά συγχαρητήρια».