Προκαλεί απορία αρχικά και θλίψη και οργή στην συνέχεια η κατάσταση στον Παναθηναϊκό. Κι ο λόγος όχι για την ανύπαρκτη προοπτική για τον σύλλογο και το ορατό της πιθανότητας για υποβιβασμό πια.
Ο βασικός λόγος είναι η εκκωφαντική… σιγή και η απίστευτη ομερτά σιωπής μέσα στα οποία γίνονται όσα γίνονται σήμερα στον Παναθηναϊκό.
Διαβάστε επίσης...
Λίγα λογάκια και κανένα αρθράκι με μπόλικο… κλάμα και πίκρα μέσα για τα μάτια του κόσμου, μια ψευτομάζωξη στην οποία καταφέραμε να πλακωθούμε μεταξύ μας κιόλας οι οργανωμένοι και κάμποσα ανάθεμα για τον Αλαφούζο με ολίγο από Κωνσταντίνου, Σιωπήλη και Παναγόπουλο μέσα για να δέσει το γλυκό.
Αυτά αποτελούν την μοναδική αντίδραση και την μοναδική εκδήλωση διαμαρτυρίας και αγανάκτησης για όσα απίστευτα γίνονται στον Παναθηναϊκό και για την άμεση προοπτική υποβιβασμού και διάλυσής τους.
Τώρα, το που έχουν εξαφανιστεί, σε ποια τρύπα και σε πιο λαγούμι έχουν χωθεί και τι κάνουν οι… χιλιάδες των αγωνιστών της… λευτεριάς και οι καυτές πένες και τα μικρόφωνα της… εκτόξευσης, είναι μα απορία.
Αλλά τέτοιες ώρες τέτοια λόγια.
Ποιος να τους σκεφτεί και ποιος να τους… αναζητήσει.
Οι τύποι κάνουν πως δεν ξέρουν τίποτε για το έγκλημα.
Τα ανακαλύπτουν όλα έκπληκτοι, ακριβώς την στιγμή που γίνονται. Κι αφού φυσικά έχουν ρίξε στο… πυρ το εξώτερον όσους έλεγαν εδώ κα καιρό –ακόμα και χρόνια- για το που πάει το πράγμα.
Έμειναν αμανάτι και οι… απειλές τους. Με τις οποίες προειδοποιούσαν για το πόσο ακριβά θα πληρώσουν το ότι έλεγαν την αλήθεια για όσα γίνονταν, όταν θα… γυρίσει ο τροχός και θα αλλάξουν τα πράγματα.
Κούφια λόγια, από κούφιους στην καλύτερη και στημένους στην χειρότερη ανθρώπους.
Που πρωτοστάτησαν στον… αγώνα για την διάλυση του Παναθηναϊκού, που καλούσαν τον… λαό του Παναθηναϊκού να αντιδράσει μπροστά στην μιζέρια του να φτάνεις μέχρι τα ημιτελικά του Τσάμπιονς Λιγκ αλλά να μην μπορείς να πας στον τελικό και τώρα μιλάνε σαν να μην τρέχει τίποτε για Β’ Εθνικές, για διάλυση και Ερασιτεχνικά κάνοντας το παγώνι κα βολεμένοι επειδή… μεταξύ τους ο ένας καλύπτει τον άλλον και δεν λένε κουβέντα.
Όλοι αυτοί οι τύποι, όλα αυτά τα λαμόγια, τώρα δεν βγάζουν κιχ. Δεν αγανακτούν ή κι αν το κάνουν μοιάζει να γίνεται περισσότερο για την τιμή των όπλων και για τα μάτια του κόσμου, παρά για την ουσία. Δεν ξεσηκώνονται και δεν «ματώνει η ψυχή τους».
Χάθηκαν και τα… εκατομμύρια πράσινες καρδιές και οι… ελαιοχρωματιστές της Λεωφόρου που παρέα με τον Αλαφούζο… καμάρωναν μπροστά στις κάμερες και στα τηλεοπτικά συνεργεία και οι… αγανακτισμένοι μπαμπάδες που δεν μπορούσαν να κάνουν Παναθηναϊκούς τα παιδιά τους και έπαιρναν σβάρνα τα ραδιόφωνα κάθε βράδυ κα όλοι.
Εξαφανίστηκαν. Κι όσοι είναι ακόμα παρόντες –εκτός από τους ηλίθιους που έλεγαν με… στόμφο «οι παρόντες γράφουν ιστορία» λες και ήταν και της… προκοπής η ιστορία που έγραφαν- περισσότερο τους νοιάζει να… διαχωρίσουν την θέση τους από τον Αλαφούζο του οποίου μέχρι προχθές ήταν υπάλληλοι, γλείφτες και τσιράκια, παρά να ψελλίσουν οτιδήποτε μπας και αποτραπεί έστω και στο παρά πέντε η τραγωδία για τον Παναθηναϊκό.
Πάνε και εκείνες οι… είκοσι, τριάντα, πενήντα, εκατό –και βάλτα να πάνε- που σχεδόν σαν τώρα δέκα χρόνια πριν «διαδήλωναν» για την… λευτεριά του Παναθηναϊκού, πάνε κι άλλοι, αυτοί που το 2010 είχαν κατέβει σε συγκεντρώσεις για να μην γίνει πρόεδρος της ΠΑΕ ο Παύλος ή ο Θανάσης Γιαννακόπουλος και χάσουν τον… Πατέρα της καρδιάς τους, πάνε και οι αγαπητικοί της Λεωφόρου που έκαναν όλε-όλε μετά τις Καμπάλες, τις ήττες από τον ΟΦΗ και όλες τις σφαλιάρες πέντε χρόνια τώρα, πάνε… πάνε και ακόμα… πηγαίνουν.
Προσπαθούν να πάνε… όσο μακρύτερα γίνεται, να απομακρυνθούν όσο περισσότερο μπορούν από τον… τόπο του εγκλήματος και από τα «στέκια» της… αλητοκαρριέρας τους.
Νομίζοντας οι δύστυχοι, πως η… ιστορία δεν έχει ούτε μνήμη ούτε και μυαλό και θα… τους ξεχάσει με την ίδια ευκολία με την οποία οι συγκεκριμένοι διέλυσαν και λήστεψαν τον Παναθηναϊκό.
Και όσο πλησιάζει η ώρα της… δικαίωσης του αγώνας τους, όλο και πιο πολύ. Τρέχουν…
Τρέχουν, αλλά δυστυχώς γι’ αυτούς… δεν φτάνουν…