Δεν είναι καιροί αυτοί να δώσουμε… χάρη και τσαχπινιά στην υπόθεση Χριστοδουλόπουλου, σμιλεύοντας τον Λάζαρο σαν την ωραία Ελένη της Μυθολογίας, η αρπαγή της οποίας θα γεννήσει νέο Τρωικό πόλεμο με φόντο αντιπαράθεσης ένα κιτρινοκόκκινο στρατόπεδο!

Κάναμε αμάν να ξεφύγουμε από την πένσα στραγγαλισμού του ελληνικού ποδοσφαίρου υπό την καίρια απειλή του Grexit – το οποίο σάματις γνωρίζουμε κιόλας αν το αποφύγαμε ή βρίσκεται σε ύπνωση και με την επόμενη αφορμή θα μας «κατασπαράξει», τελειώνοντάς μας μία και καλή για να βάλουμε επιτέλους μυαλό – και θα ρίξουμε τώρα κι άλλο φαρμάκι στον μύλο του αλληλοσπαραγμού!

Είναι εποχές για να τροφοδοτήσουμε με παραπάνω οπαδικό μίσος το ποδόσφαιρο μας, επειδή ο Χριστοδουλόπουλος άλλαξε φανέλα;

Πού ζούμε; Στα άγουρα χρόνια του Κούδα που άνοιξε την περιβόητη βεντέτα ΠΑΟΚ και Ολυμπιακού;

Στα αρχικά, τα νηπιακά βήματα του επαγγελματικού ποδοσφαίρου, όταν ο μακαρίτης ο Γιάννης ο Κυράστας και μετέπειτα ο Δεληκάρης και ο Γαλάκος πήγαιναν στον Παναθηναϊκό και το «αιώνιο μίσος» γινόταν ακόμα πιο άσβεστο;

Ή μήπως τέλος πάντων είμαστε σαν κοινωνία στα χρυσά εκείνα χρόνια της δεκαετίας του ’90, όταν δεν είχαμε να δώσουμε λογαριασμό πουθενά και σε κανέναν, απολαμβάναμε τη χρυσή ζωή του νεοέλληνα και το μόνο που είχαμε να  ασχοληθούμε για να γίνει συναρπαστική η καθημερινότητα μας ήταν αν ο Μπάγεβιτς πρόδωσε την ΑΕΚ και την «Ενωσίτικη λατρεία» για τα «πετσετάκια» του Κόκκαλη!

Ειρήνη ημίν αδέρφια! Έπαψαν πλέον αυτές οι «πολυτέλειες».

‘Ο Λάζαρος είναι (ένας ακόμα) επαγγελματίας αθλητής που κοίταξε το συμφέρον του. Με ψυχρούς υπολογισμούς. Και δεν είναι πάντα μόνο το οικονομικό στη μέση. Το μοναδικό κριτήριο. Βασικό ναι, το μόνο όχι.

Για μένα ο «Mr. 7» του φετινού πρωταθλήματος, ο Νο1 βασικός συντελεστής της ΑΕΚ στο σκληρό δρόμο προς τη στέψη, κατόπιν δυόμιση δεκαετιών πρωτοφανούς – για την ιστορία της – φαγούρας, είχε κάθε «δικαίωμα» να αποφασίσει να κλείσει την καριέρα του αλλού. Και όχι στην ΑΕΚ.’

Τον σύλλογο που δίχως άλλο τον ανέστησε ποδοσφαιρικά, του έδωσε μια δεύτερη και συνάμα την κορυφαία νιότη στην καριέρα του – θυμόμαστε ότι όταν επέστρεψε από την Ιταλία ένας «μισοτελειωμένος», πρώην, άλλοτε διεθνής ήταν για τους περισσότερους – τον ξανάκανε πρωταθλητή και σύνθημα στις εξέδρες, του χάρισε πρωτοσέλιδα, του εκτόξευσε τις μετοχές.

Εδώ λοιπόν ερχόμαστε στο λεπτό σημείο που θα πρέπει να αναλογιστούν όλοι, με αντικειμενικότητα, ρεαλισμό και όσο κυνισμό χρειάζεται η περίσταση: Η ΑΕΚ τα τίμησε όλα αυτά που συντελέστηκαν γύρω από το πρόσωπο, την αξία και την συμβολή του Λάζαρου;

Θέλει φιλοσοφία για να υποθέσει κανείς πως ΟΧΙ; Δεν θα σταθώ στα νομικά και τα δικαστήρια που θα έχουν οι τρεις πλευρές (οι ΠΑΕ και στη μέση ο παίκτης). Αν έχει συμβόλαιο ή ιδιωτικό συμφωνητικό που λέει ο Ολυμπιακός και άρα… κουρελόχαρτο, δίχως την παραμικρή ισχύ.

Ούτε επίσης αν υπάρχει τόσο βαθύ ηθικό ζήτημα, να έχει δώσει λόγο τιμής ο διεθνής ποδοσφαιριστής στην ΑΕΚ και ύστερα να… τον ξέχασε.

Και δεν το κάνω γιατί η απλή λογική μου, λέει ότι ο «Χριστοδουλό» δεν είναι άπειρο παιδάκι, δεν είναι κανένας χθεσινός. Είχε περάσει μέχρι πρότινος από τους τρεις μεγαλύτερους συλλόγους της χώρας, άλλαξε τρεις ποδοσφαιρικές στολές στην Ιταλία, σταδιοδρόμησε διεθνώς, εδώ, στο Καμπιονάτο, με το εθνόσημο στο στήθος, έχει δικηγόρους, έχει συμβούλους, είναι ο Ολυμπιακός από την άλλη με τις άρτιες και αποτελεσματικές – εξ όσων έχει αποδειχθεί σε πάμπολλες υποθέσεις των Ερυθρολεύκων – νομικές υπηρεσίες του, για να κάνει τέτοια «ματσολιά»!

Ούτε, είναι γεγονός, η συμπεριφορά και η στάση του όλα αυτά τα χρόνια στα ελληνικά και τα ξένα γήπεδα, έχουν καταδείξει άνθρωπο χωρίς αξιοπρέπεια και ανδρισμό.

Έναν τύπο που δίνει το χέρι και ύστερα το παίρνει πίσω και το βάζει στην τσέπη για να… τη νιώσει ζεστή από το χρήμα. Κάθε άλλο.

‘Νομίζω ότι για τον Λάζαρο το πλεύρισμα του Ολυμπιακού απετέλεσε μια τεράστια τιμή πρωτίστως. Σε μια φάση του, που η ομάδα του αργούσε χαρακτηριστικά να του προτείνει εκείνα που ήθελε να ακούσει, αξιολογώντας – σωστά και πανθομολογούμενα - τον εαυτό του ως τον «καλυτερότερο» της χρονιάς.’

Η ζωή και η μπάλα είναι ένα πράμα. Δεν προβλέπονται. Του τα είχαν φέρει μυστήρια τα πράματα. Να περάσει από όλους τους ανταγωνιστές και «εχθρούς» του Ολυμπιακού, να πάει εξωτερικό, να παίξει Εθνική, αλλά ποτέ του να μην ντυθεί στα Ερυθρόλευκα, που αποδεδειγμένα (με στοιχεία), υποστήριζε (… παραπλεύρως Τσουκαλά) από μικρός.

Η Ερυθρόλευκη πρόκληση της ζωής του συνοδεύθηκε από την τιμή να ηγηθεί της επιχείρησης ελληνοποίησης του νέου ρόστερ του Ολυμπιακού και να ανοίξει αυτός, τη νέα εποχή των Πειραιωτών ύστερα από το οριστικό τέλος της προηγούμενης των 18 πρωταθλημάτων σε μια 20ετία.

‘Ο Ολυμπιακός ασφαλώς και σημείωσε εξάλλου μια μεγάλη επικοινωνιακή νίκη επί της ΑΕΚ, ωστόσο αυτό δεν αποτελεί λόγο για… να τους φάει «λύσσα κακιά» από την άλλη μεριά.’

Ο Λάζαρος δεν συνέδεσε και ποτέ το όνομα του τόσο άρρηκτα με το Δικέφαλο. Πιο πολύ παιδί τον λες του άλλου του Δικέφαλου, από βορρά, αφού τα πρώτα του βήματα στη Θεσσαλονίκη τα έκανε και από εκεί τον έμαθε το πανελλήνιο και έκανε την πρώτη σπουδαία μεταγραφή του στον Παναθηναϊκό, παρά της ΑΕΚ.

Μην αναζητούμε συνεπώς αφορμές για πολέμους. Ας σοβαρευτούμε και ας μπούμε στην ουσία των πραγμάτων: Ένας ακόμα κύκλος στην καριέρα του Χριστοδουλόπουλου έκλεισε και ανοίγει ένας άλλος.

Είναι μεταγραφική επένδυση

Πόσο εποικοδομητικός θα είναι αυτή τη φορά; Θα το μάθουμε εν καιρώ. Λογικά δεν διαφωνώ με την άποψη ότι τέτοια σεζόν, ονειρεμένη, δημιουργική και αποτελεσματική, εκθαμβωτική για το παρελθόν του θα την αποκαλούσα, πολύ δύσκολο να ξανακάνει.

Αγωνιστικά, σε κάθε περίπτωση όμως, ο Ολυμπιακός πλήρωσε αδρά για την περίπτωση (γίνεται και 32 ο «Λάζος» τα χρόνια περνούν), αλλά ενισχύεται σημαντικά.

-         Απέκτησε εξτρέμ πραγματικό, κανονικό. Όχι… τύποις, τύπου Σεμπά, Πάρντο, Ελιουνούσι κλπ. μετριότητες ή κατά συνθήκη ακραίο επιθετικό, σαν που αγωνιζόταν ο Μάριν.

-         Έχει πια έναν στη  πτέρυγα που κοιτάζει στα μάτια τον αντίπαλο μπακ και πατάει περιοχή

-         Διαθέτει έναν ακραίο κυνηγό που πασάρει, «ασιστάρει», ντριμπλάρει και σκοράρει. Και συγκλίνει κιόλας στον άξονα.

-          Υπάρχει πια στο δυναμικό του ένας βιρτουόζος των φάουλ. Και εναλλακτικά, πίσω πλέον από τον Λάζαρο ο Φορτούνης (αν μείνει αυτό το καλοκαίρι…).

-         Το κυριότερο: Η αξία και η ποιότητα του Λάζαρου συνδυάζονται με την ωριμότερη περίοδο στην καριέρα του.

Το μυαλωμένο παιχνίδι ενός εξαίρετου ποδοσφαιριστή, Έλληνα, που ξέρει τι θα πει ντέρμπι, τι θα πει πρωτάθλημα, τι σημαίνει νταμπλ και θα ηγηθεί της νεότερης ελληνικής γενιάς της ομάδας, συνθέτουν το πακέτο στο οποίο επένδυσε μεταγραφικά ο Ολυμπιακός.

Λάζαρος Χριστοδουλόπουλος Superleague Ολυμπιακός