Δε φτιάχνουμε μπασκετική ομάδα, «Αβραάμ» δίπλα στον Μολέντο - Φετφατζίδης; Σιγά το φλάμπουρο!

Συμμερίζομαι απόλυτα την πρόθεση του Ολυμπιακού να μπει από τον Ροντρίγο Μολέδο το πρώτο λιθαράκι ανάπλασης της οπισθοφυλακής της νέας ομάδας που θα οικοδομηθεί από τούτο το καλοκαίρι.

Δεν τίθεται καν προς συζήτηση, ούτε υπό… υποψία αμφισβήτησης γιατί αυτόν και όχι κάποιον άλλο γνωστό παίκτη από το εξωτερικό.

Διαβάστε επίσης...

Ποια λεφτά; Γιατί «τρελάθηκε» ο Χιμένεθ με Τίγρη και τι φοβερό απαίτησε - Έγινε κρούση σε Ουζουνίδη;

Νέο χτύπημα Μαρινάκη με χάφαρο από Γαλλία - «Ζεσταίνεται» κι έρχεται ο παικταράς (BINTEO)

Μα γιατί τον Μολέδο τον ξέρεις, γνωρίζεις ποιος είναι, τι είναι, πού και πώς μπορεί να σου αποδώσει αποφέροντας τα καλύτερα δυνατά αποτελέσματα στην ομάδα και, επίσης, αυτός έχει πλήρη επίγνωση του πρωταθλήματος, των συνθηκών, του τι σημαίνουν Ολυμπιακός, Παναθηναϊκός, τι είναι ντέρμπι, γόητρο και τα τοιαύτα, έχουν μπει στο πετσί του όλες αυτές οι έννοιες.

Οποιοσδήποτε άλλος στη θέση του θα χρειαστεί ένα άλφα διάστημα προσαρμογής, όπως πάντα συμβαίνει σε τέτοια θέματα – γιατί δεν μιλάμε, προσέξτε, για μια απλή μεταγραφή, αλλά για τον ηγέτη της άμυνας – και με τον κίνδυνο να… μην πάρει και ποτέ πρέφα του τι εστί βερίκοκο σε τούτο δω τον μυστήριο τόπο, με τον ιδιότροπο και ιδιόμορφο λαό.

Γιατί λοιπόν ρίσκα άνευ λόγου; Ο Μολέδο είναι κάτι σαν παπούτσι από τον τόπο σου και διόλου μπαλωμένο κιόλας, αλλά μια χαρά μοδάτο και αστραφτερό για μεγάλα σαλόνια.

Σαν όλες τις περιπτώσεις όμως, σπάνια έως ποτέ σου εμφανίζεται κάποια – κι αυτό τις πιο πολλές φορές δεν το προβλέπεις αλλά το διαπιστώνεις σε βάθος χρόνου, σου προκύπτει – ιδανική μεταγραφική περίπτωση.

Κάθε αγορά, από… μπρόκολο ως φιλέτο σολομού, από υλικά για την καλύτερη φασολάδα μέχρι το μαγείρεμα του κορυφαίου σατομπριάν, έχει τα καλά και τα κακά της. Θετικά και αρνητικά.

Όταν μάλιστα δεν πας για στόπερ της κλάσης που κουβάλαγαν ο… Πουγιόλ και ο… Μαλντίνι, αφού τέτοιες σούπερ αξίες έρχονται στην Ελλάδα μονάχα για διακοπές αν είναι - κι αυτές, πετάνε απευθείας με τσάρτερ για Μύκονο ώστε να εναλλάσσουν τις χλιδάτες τάσεις της ζωής τους, χωρίς να χρειαστεί να ακουμπήσουν ούτε ξώφαλτσα τη μιζέρια της Αθήνας και των ελληνικών μεγαλουπόλεων – αλλά για να κάνεις τη δουλειά σου με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, με βάση και το βαλάντιο σου, προσωπικότητες για την άμυνα σαν τη δοκιμασμένη του Μολέντο σπανίζουν.

Συμπαθέστατο λοιπόν το σχεδιάγραμμα στο μεταγραφικό τραπέζι της πλατείας Αλεξάνδρας, έτσι για το ορντέβρ της εκτεταμένης φετινής δραστηριότητας στις ελληνικές και ξένες αγορές.

Να επιστήσω όμως, την προσοχή μου σε κάτι, που φαντάζομαι και θέλω να πιστεύω ότι οι άνθρωποι του Ολυμπιακού θα έχουν προνοήσει πολύ πριν καν το σκεφθώ εγώ: Να μην κλείνουν συμβόλαια παικτών με τα ίδια χαρακτηριστικά!

Γιατί τα τελευταία χρόνια επαναλαμβάνονται χτυπητές, απανωτές γκάφες αυτού του είδους και ειδικά στην πολύπαθη – όπως συχνά την αποκαλώ – κεντρική (ειδικά αυτή) αμυντική θωράκιση των ερυθρολεύκων.

Την χηρεύουσα, επίμονα και σταθερά, αυτή θέση, από «μεγάλους άνδρες»! Ο Μέλμπεργκ, ο Αβραάμ και ο Κωστάκης ο Μανωλάς ήταν… «οι τελευταίοι των Μοϊκανών».

Προτού ο Ολυμπιακός πέσει στην ανάγκη του Μποτία και του Ντα Κόστα, σε μια καταστροφική περίοδο, άνευ προηγουμένου στην ιστορία των αμυντικών παικτών που έχουν περάσει από τον σύλλογο.

Να έρθει επομένως ο Μολέντο, όχι μια αλλά χίλιες φορές, να πάρει τα ηνία της κεφαλής στην αμυντική συμπεριφορά του Ολυμπιακού και να ηγηθεί της προσπάθειας να ξαναγίνουν οι Πειραιώτες, επιτέλους αξιόπιστοι, ύστερα από μια πενταετία, στα μετόπισθεν.

Αν όμως ο Βραζιλιάνος ντυθεί στα κόκκινα, όπως είναι τώρα το ρόστερ – λέμε τώρα γιατί οι αλλαγές στα πρόσωπα φέτος στο Ρέντη, το ξέρουμε όλοι πια, δεν θα έχουν ματαγίνει – θα βρει δίπλα του, τον Σισέ, τον Ένχελς, το Νικολάου, μπορεί και τον Ρισβάνη, αν συμπεριληφθεί κι αυτού το όνομα του στις επιστροφές (έστω προσωρινά για ένα διάστημα).

Πάνω κάτω ισοϋψείς όλοι τους, ντερέκια δηλαδή! 1.88 μ. - 1.89 μ. είναι ο Μολέδο, εκεί κάπου, λίγο πάνω, λίγο κάτω στο 1.90 μ. όλοι τους.

Κι αν βάλουμε στην εξίσωση και τον Αργεντινό, Κρίστιαν Λέμα της Μπελγράνο, με μπόι 1.90 μ. κι αυτός, που εναλλακτικά βολιδοσκοπείται από τους ερυθρόλευκους, αν στραβώσει του Μολέδο ή πουληθεί ο Ένχελς και αδειάσει θέση (που κάθε άλλο παρά θα τους χάλαγε μια τέτοια προοπτική στο λιμάνι παρεμπιπτόντως…), ο Ολυμπιακός πάει πάλι από τον ένα… πίβοτ στον άλλο!

Μα δε φτιάχνουμε μπασκετική ομάδα. Ποδοσφαιρική είναι! Τι να τους κάνει ο Πέδρο Μαρτίνς όλους  τους… power forwards!

Είχαν φέρει πριν μερικά χρόνια τον Ντα Κόστα για να πλαισιώσει τον αργό Μποτία κι αυτός ήταν πιο αργός και… από τη σκιά του! Τα ζήσαμε.

Πέρυσι έκαναν τα χατίρια του Χάσι και μαζί με τον Ένχελς ήρθε στον Πειραιά και η άλλη «μαούνα», ο Βούκοβιτς (τον οποίο εν τέλει δεν είδαμε και ποτέ και ούτε θα τον δούμε, άγνωστο και αξιοπερίεργο για μένα το γιατί!), για να είναι όλοι μαζί στο ρόστερ, με Σισέ και Νικολάου επίσης, πιο… καθυστερημένοι από την καθυστέρηση!

Ο Μέλμπεργκ υπήρξε ένας πολύ μεγάλος σέντερ μπακ, αλλά στον Ολυμπιακό έκανε τις σούπερ χρονιές του με κάτι άλλα στόπερ σκέτες σαΐτες. Είχε δίπλα του τον Αβραάμ και ύστερα τον Μανωλά.

Γοργοπόδαροι αμυντικοί τον κάλυπταν το Σουηδό κι ας ήταν αυτός προφέσορας! Βάλτε ταχύτητα στην άμυνα. Δώστε εντονότερο αθλητικό χαρακτήρα στο έμψυχο δυναμικό.

Όπως σε όλο το σύγχρονο ποδόσφαιρο πια. Που ο μπαλαδόρος παίκτης έχει περάσει σε δεύτερη μοίρα μπροστά στον αθλητή-ποδοσφαιριστή. Αυτός ο τύπος κυριαρχεί και διακρίνεται πια. Όχι ο καθιστός στην καρέκλα που βγάζει τις σέντρες και τα σουτ με το μοιρογνωμόνιο!

Καθόλου δύσκολο να το κατανοήσει και o πιο χαζός. Όχι τώρα, οι γνώστες, οι ειδικοί του ποδοσφαίρου που χειρίζονται τα μεταγραφικά ολόκληρου Ολυμπιακού!

Λάθη γίνονται και θα εξακολουθήσουν να γίνονται. Είναι στοιχείο της ζωής. Διορθωνόμαστε όμως από αυτά; Να που είναι η σημασία!..

* Τον Φετφατζίδη τον χρειάζεται ο Ολυμπιακός; Ή για να μην κλείσει στην ΑΕΚ; Εγώ λέω ότι δεν τον χρειάζεται. Αν όμως οι υπεύθυνοι των ερυθρολεύκων πρεσβεύουν το αντίθετο, δεν μου πέφτει λόγος. Αλλά αν πρόκειται για το γινάτι μη και ντυθεί στα κιτρινόμαυρα, το βρίσκω τουλάχιστον υπερβολικό. Σιγά το φλάμπουρο! Τρία χρόνια στο εξωτερικό, αλλά στην παρακμή παίζει. Γιατί δηλαδή να είναι καλύτερος από όπως ήταν πριν που τον ξέρουν στον Πειραιά!

* Έχει αουτσάιντερ αυτός ο τελικός; Ακόμα καλύτερα για τη Λίβερπουλ…