Έτσι βάζει «ταφόπλακα» στον ΠΑΟ ο... Παϊρόζ - Πώς «την πάτησε» ο Αλαφούζος με «εμπλοκή» Πατέρα!

Συνεχίζουν να βλέπουν από λάθος οπτική γωνία τις εξελίξεις οι περισσότεροι στον Παναθηναϊκό και αυτό είναι το πιο ανησυχητικό απ’ όλα. Καθώς αν κανείς δεν έχει καταλάβει γιατί έφτασε εδώ που έφτασε ο Παναθηναϊκός, δεν υπάρχει περίπτωση να δε με καθαρό μάτι τι πρέπει να γίνει από δω και πέρα και ανεξάρτητα από το ποιος θα έχει τις μετοχές και την ιδιοκτησία της ΠΑΕ.

Αν, λοιπόν, στον Παναθηναϊκό πιστεύουν πως το ζητούμενο είναι πάνω απ’ όλα να φύγει ο Αλαφούζος και μετά ότι και γίνει… καλοδεχούμενο, τότε έχουν κάνει το πρώτο σοβαρό λάθος.

Διαβάστε επίσης...

«Μπροστινός» ο Παϊρόζ! Αυτοί «παίρνουν» τον ΠΑΟ - Τρελό πανίσχυρο δίδυμο φέρνει την… εκτόξευση

Αν ταυτόχρονα πιστεύουν πως ο Αλαφούζος απέτυχε παταγωδώς γιατί δεν έριξε λεφτά ή δεν πήρε καλούς προπονητές, τεχνικούς διευθυντές και παίκτες, τότε συνεχίζουν με δεύτερο σερί σοβαρό λάθος.

Κι αν τελικά, δεν πάρουν τίποτε υπ’ όψιν τους απ’ όλα αυτά και συνεχίσουν αγνοώντας επιδεικτικά τα διδάγματα της τελευταίας δεκαετίας και με την οποιαδήποτε νέα κατάσταση, τότε ολοκληρώνουν με τρίτο, σοβαρό και καθοριστικό στα όρια της οριστικής ταφόπλακας, λάθος.

Γι’ αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία να έχουν καταλάβει καλά στον Παναθηναϊκό τα συνέβη μέχρι τώρα.

Ο Αλαφούζος, λοιπόν, απέτυχε, όχι γιατί δεν έβαλε λεφτά, ούτε φυσικά γιατί ήταν… κρυφογαύρος όπως ανοήτως επαναλαμβάνουν μερικοί και νομίζουν ότι λένε και κάτι κιόλας.

Απέτυχε γιατί ήταν αντικειμενικό και μοιραίο να αποτύχει για δύο πολύ συγκεκριμένους λόγους.

Ο πρώτος ήταν γιατί επέλεξε να χτίσει ένα καινούργιο Παναθηναϊκό, χρησιμοποιώντας σαν «υλικά» αυτούς ακριβώς που τον κατεδάφισαν. Πήρε, λοιπόν, ατόφιο το «σύστημα Νικόλα Πατέρα» σε όλα τα επίπεδα (οπαδικό, δημοσιογραφικό, στελεχικό και αγωνιστικό) και του παρέδωσε εν λευκώ τον Παναθηναϊκό της… επόμενης μέρας.

Ο δεύτερος λόγος, ήταν αποτέλεσμα του πρώτου. Καθώς όλο αυτό το σύστημα, ένα πράγμα είχε μάθει να κάνει τόσα χρόνια. Να καταστρέφει από τη μια, να… μασάει με δέκα μασέλες από την άλλη και ταυτόχρονα να θεωρεί πως το παν για μια ομάδα, είναι να «μην ακούγεται κιχ» ακόμα και στις κατραπακιές και όλοι να υμνούν ανεξαρτήτως αποτελεσμάτων τον… ευεργέτη πρόεδρο.

Πίστεψε, λοιπόν, ο Αλαφούζος ότι το παν είναι να ελέγχεις οργανωμένους και δημοσιογράφους και όλα τα άλλα συμπεριλαμβανομένου ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΚΗΣ ΛΟΓΙΚΗΣ ΚΑΙ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ, να πάνε να… κι έτσι αφέθηκε στη… γοητεία της αποθέωσης ότι κι αν συνέβαινε σε ποδοσφαιρικό, οικονομικό και διοικητικό επίπεδο.

Η αλήθεια είναι, πως σ’ αυτό το πράγμα, το συγκεκριμένο σύστημα με την «εμπειρία» και τις «δεσμεύσεις» εκ των… προηγουμένων, τα πήγε περίφημα.

Η μια σφαλιάρα ερχόταν μετά την άλλη, ο ένας ευρωπαϊκός διασυρμός μετά τον άλλον, αλλά όλα καλά κι όλα ωραία.

Τραγουδάκια στην εξέδρα και ύμνοι για τον «εκδικητή και τιμωρό Αλαφούζο» όπως τον αποκαλούσαν που έφτιαχνε ένα… υγιή Παναθηναϊκό και πολεμούσε μαζί με τους «συμμάχους του» να καθαρίσει το ποδόσφαιρο από την βρωμιά και το παρασκήνιο.

Τα αποτελέσματα όλων αυτών, τα βλέπετε ήδη και τα νιώθει για τα καλά ο Παναθηναϊκός στο πετσί του.

Και δυστυχώς θα τα ξανανιώσει, αν η επόμενη μέρα επαναλάβει τα ίδια λάθη και τις ίδιες επιλογές.

Κι απ’ αυτή την άποψη, ειλικρινά δεν θα έχει καμιά σημασία σε τίνος τα χέρια θα είναι οι μετοχές, ποιος θα είναι προπονητής, ποιος τεχνικός διευθυντής, αν κάνουν κλικ στον κόσμο οι… επιλογές προσώπων κι πει λέγοντας.

Εκείνο που θα μετρήσει, είναι το αν ο Παναθηναϊκός της επόμενης μέρα θα λειτουργήσει με αποκλειστικά ποδοσφαιρική λογική προσαρμοσμένη φυσικά στις ιδιόμορφες συνθήκες που του κληροδότησε η διοίκηση Αλαφούζου με όλο αυτό το σύστημα-συνονθύλευμα που μάζεψε και του παρέδωσε τον Παναθηναϊκό.

Αν θα αποφύγει τα φανφάρες περί… ανασύστασης του μεγάλου Παναθηναϊκού, αν αποφύγει τις επικοινωνιακές σαχλαμάρες του στιλ «δεν πωλείται ο Κουρμπέλης» που δεν το λέει όχι ο οποιοσδήποτε σύλλογος που βρίσκεται σε οικονομική ασφυξία, αλλά ούτε η Ρεάλ για τον Κριστιάνο και η Μπάρτσα για τον Μέσι, να μη συνοδεύει με γραφικότητες του στιλ «έβαλε βέτο  Δώνης να μη φύγει κανείς παίκτης» και τέλος να μην επιχειρεί να κάνει το άσπρο μαύρο και τον μικρόκοσμό του… γενικότερη πραγματικότητα, με αναφορές «συσπειρώνει τον κόσμο ο Νταμπιζας ή ενθουσιασμός στον κόσμο για τον Δώνη».

Λίγα και καθαρά λόγια ακόμα και… εν γνώσει των συνεπειών του νόμου και αποκλειστικά ποδοσφαιρικά κριτήρια για κάθε απόφαση και επιλογή είναι ο μοναδικός και χρυσός κανόνας που μπορεί να αλλάξει το τοπίο, όποιος τελικά κι αν αναλάβει να το… ξεδιαλύνει.