Δεν έγινε καμιά… HD ομάδα η Ρωσία επειδή «ξεκατίνιασε» τους… πουθενάδες με τις κελεμπίες, που ήταν κιόλας, πεινασμένοι, διψασμένοι, εξαντλημένοι οι φουκαράδες από το ραμαζάνι που κορυφώνεται αυτή την περίοδο κατά το μουσουλμανικό έθιμο.

Ήταν ευχάριστο, θετικό, ελπιδοφόρο για τη συνέχεια του Mundial το γεγονός ότι έβαλαν 5 οι οικοδεσπότες στην πρεμιέρα – από εκεί που δεν σταύρωναν ούτε με σταγονόμετρο τα γκολ στα 7 προηγούμενα παιχνίδια προετοιμασίας που είχαν παίξει, σηκώνοντας πολύ κουβέντα για τα σέντερ φορ τους και την αξιοπιστία της επιθετικής γραμμής τους.

Όπως και να το κάνουμε, μια ευρεία, τόσο εμφατική νίκη σαν το 5-0 Ρωσία-Σαουδική Αραβία, δεν έχουμε την ευκαιρία να παρακολουθούμε συχνά σε εναρκτήριους αγώνες Παγκοσμίων Κυπέλλων, όπου το άγχος, η πρώτη εμφάνιση σε ένα κατάμεστο γήπεδο από δικό σου κοινό με τις προσδοκίες του στα ύψη, πιο πολύ άγχος σου προκαλεί, παρά σε σπρώχνει σε νίκες ανάλογες με αυτήν στο «Λουζνίκι» το απόγευμα της Πέμπτης.

Είναι καλό γενικά που όπλιζαν και εκτελούσαν ασταμάτητα οι Ρώσοι γιατί έτσι ανοίγει και η όρεξη των υπολοίπων, να βγουν γρήγορα από τη συντήρηση και τις όποιες φοβίες μιας αρχής, παίζοντας επιθετικά και χειραφετημένα, χωρίς διάθεση για κλειστές, αμυντικές τακτικές.

Να κάνουν ποδόσφαιρο πρωτοβουλίας και όχι αναμονής του αντιπάλου, βγάζοντας όλα τα φύλλα της τράπουλας τους στο τραπέζι. Για να απολαύσουμε θέαμα!

Για να δούμε…

Σίγουρα η Ρωσία μας έδειξε ότι δεν πρέπει να την έχουμε του πεταμού, παρουσιάζοντας όμορφο, συντονισμένο επιθετικά ποδόσφαιρο, χωρίς ωστόσο να λησμονούμε ότι το μέτρο του αντιπάλου της δεν αποτελεί κομβικό σημείο εξαγωγής συμπερασμάτων.

Ξέραμε ότι οι Σαουδάραβες είναι από τις πιο αδύναμες ομάδες του τουρνουά, αλλά από την πρώτη παρουσία τους διαφάνηκε ότι μάλλον θα αποτελέσουν και τον σάκο του μποξ στον 1ο Όμιλο.

Εκεί όπου η διοργανώτρια είναι αλήθεια ότι μετά την πεντάρα έβαλε υποψηφιότητα ακόμα και για την πρωτιά έναντι της Ουρουγουάης, καθώς απέκτησε πλεονέκτημα σε περίπτωση ισοβαθμίας με τους Νοτιοαμερικανούς.

Τον πρώτο ή το δεύτερο εν ολίγοις θα ψάξουμε σε αυτό το γκρουπ, με το «forecast» Ρωσίας-Ουρουγουάης να είναι νομίζω σχεδόν βέβαιο για την πρόκριση στους «16».

Και χωρίς εικόνα ακόμα έστω με την ολοκλήρωση μίας-δύο αγωνιστικών, για να μην μπω της πρώτης φάσης των ομίλων, προσωπικά δεν επιχειρώ να μαντέψω νικητές και ηττημένους του Mundial 2018 γιατί ακριβώς για μαντεψιά θα πρόκειται.

Να σταθούμε απλά και μόνο λοιπόν, λέω, με μια πρώτη ματιά στα φαβορί που θα περάσουν από τους 8 ομίλους και βλέπουμε για παρακάτω.

Τα forecast των Ομίλων

Θα πω από τώρα συνεπώς τι προμηνύεται:

1ος Όμιλος: Ρωσία και Ουρουγουάη (μην πάρουμε τοις μετρητοίς τη σειρά τερματισμού στο κάθε ένα γκρουπ)

2ος: Ισπανία και Πορτογαλία

3ος: Γαλλία και Περού

4ος: Αργεντινή και Κροατία

5ος: Βραζιλία και Ελβετία (δε νομίζω οι φίλοι μας οι Σέρβοι, αλλά το λέω με ιδιαίτερη επιφύλαξη ώσπου να δούμε τα πρώτα δείγματα γραφής και να μπουν σε έναν άλφα ρυθμό οι ομάδες, γιατί εδώ που τα λέμε και το πρώτο ντέρμπι του τουρνουά, το Ιβηρικό, Πορτογαλίας-Ισπανίας, πολύ νωρίς μπαίνει στη ζωή μας)

6ος: Γερμανία και Μεξικό (μπορεί η Σουηδία να ακολουθήσει αντί για τους Λατινοαμερικανούς τη «Νάσιοναλμνσαφτ»)

7ος: Βέλγιο και Αγγλία (μεγάλος γρίφος γενικότερα οι εμφανίσεις και των δύο συνολικά στη διοργάνωση)

8ος:  Πολωνία, Κολομβία, Σενεγάλη, για δύο θέσεις, ίσως ξεκινώντας στην αφετηρία με τις ίδιες ελπίδες και πιθανότητες.

Αυτή είναι η πρόβλεψη μου για το ποιοι θα μείνουν στο χορό των «16».

Όσο για το γενικό τζογάρισμα, περί κατάκτησης Παγκοσμίου Κυπέλλου, όπως το είπα: Τζόγος.

Τα ατοπήματα των Ισπανών

Ειδικά αν δεν επιμείνει κανείς στα κλασικά φαβορί ή αν θέλετε στις ευρωπαϊκές Εθνικές Ομάδες από τις χώρες που οι σύλλογοι τους πρωταγωνίστησαν φέτος στην ευρωπαϊκή σκηνή (Champions League). Ήτοι Γερμανία, Ισπανία.

Αν και οι Σπανιόλοι πιστεύω ότι τελικά θα εμφανιστούν επηρεασμένοι από τους ερασιτεχνισμούς της Ομοσπονδίας τους και την αποπομπή του προπονητή.

Εγώ απορώ με δύο πράγματα:

1) Πώς γίνεται ολόκληρη Ρεάλ να είναι σε επαφές και να συμφωνεί με τον Λοπετέγκι και να μην κρατάει τέτοια εποχή επτασφράγιστο μυστικό το θέμα, λες και είναι ο… Αετός Σπάτων, που αγνοεί βασικούς κανόνες επικοινωνιακής πολιτικής

2) Και επίσης πώς είναι δυνατό ο πρόεδρος και η ισπανική Ομοσπονδία να συναγωνίζονται σε έξαρση ερασιτεχνικών συμπεριφορών την πρωταθλήτρια Ευρώπης και να κάνουν κουλουβάχατα το εσωτερικό κλίμα της ομάδας.

Δεν γίνεται να μην παίξει αρνητικό ρόλο όλο αυτό που συνέβη στην Εθνική Ισπανίας. Έτσι φρονώ εγώ προσωπικά.

Πάμε παρακάτω. Γρίφος η συμμετοχή της Αγγλίας, που σε κάθε Π.Κ. άλλωστε δεν έχουμε ιδέα πώς θα είναι, αφού από παίκτες πάει καλά ανέκαθεν, ωστόσο αξιόπιστο εθνικό συγκρότημα δεν διέθετε ποτέ.

Οι Γάλλοι προβάλλουν δυνατό αουτσάιντερ, με μαγιά φρέσκων  ποδοσφαιριστών με ταλέντο, το Βέλγιο έχει μεγάλη ποιότητα στο ρόστερ του και καλή ομάδα γενικά, ενώ και η Κροατία με την Πορτογαλία είναι πάντα στις υπολογίσιμες μονάδες.

Αν και θεωρώ ότι δεν θα καταφέρουν να βγουν με αξιώσεις πολύ μπροστά στη διεκδίκηση του τροπαίου.

Ωρα Βραζιλίας;

Νοτιοαμερικάνικα, εδώ όπου το… «lobby» συγκεντρώνει αυξημένες πιθανότητες να παίξει και αυτή τη φορά σημαντικό ρόλο στη διοργάνωση - καθότι απουσιάζουν Ιταλία και Ολλανδία, δύο ισχυροί, παραδοσιακοί πόλοι της ευρωπαϊκής εκπροσώπησης - στην Αργεντινή όλοι περιμένουμε - επιτέλους - την ώρα του Μέσι, ενώ για τη Βραζιλία θα πω ότι με εντυπωσίασε στα δύο τελευταία φιλικά της, με τους Κροάτες και τους Αυστριακούς, χάρη στην πληρότητα που δείχνει να παρουσιάζει σε αυτό το Μundial.

Υπό την έννοια ότι από τη μέση και επιθετικά είναι η γνωστή, πανίσχυρη κιόλας τούτη τη φορά «σελεσάο», αφού έχει και γκολτζή τώρα (Φιρμίνο), τον Νεϊμάρ σε απίστευτα κέφια μετά το χειρουργείο που έκανε, κανονικό τερματοφύλακα επιτέλους και όχι «γιαλατζί», όπως και αξιόπιστα κεντρικά μπακ που δεν ξεχνιούνται σε… ρόλο σέντερ φορ, σαν τον Νταβίντ Λουίζ.

Μετά το φιάσκο του 2014 και την ιστορική ντροπιαστική ήττα από τη Γερμανία, έχω την αίσθηση ότι οι Βραζιλιάνοι είναι έτοιμοι για ένα come back στα Παγκόσμια Κύπελλα.

Παρότι δεν τους υποστηρίζω όπως η μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού κοινού, παραδέχομαι ότι τούτη είναι μια ομάδα πλήρης στις γραμμές της, με αμυντική σοβαρότητα, ένα βασικό στοιχείο που της έλειπε άλλα χρόνια για να επιβεβαιώσει τις δυνατότητες της.

Για το μπάσκετ θέλω να τονίσω ακόμα μία φορά και τώρα μετά το «2-2», αυτό για το οποίο επέμενα και ύστερα από το «0-1» στην εκκίνηση των τελικών: Ο Παναθηναϊκός ήταν, είναι και παραμένει το μεγάλο φαβορί. Όχι μόνο λόγω έδρας.

Διαθέτει πληρέστερο ρόστερ, λύσεις παντού και πάντα. Πώς να το κάνουμε!