Τα λόγια του Ηλιόπουλου, οι αντιδράσεις του Αλμέιδα και η ενότητα της ΑΕΚ

Αγωνιστική δράση δεν έχουμε αυτό το Σαββατοκύριακο. Παίζει η Εθνική. Διακοπή και την άλλη Κυριακή υπάρχει το ντέρμπι Ολυμπιακός-ΑΕΚ. Ένα… δεντράκι είναι αυτό το ματς, μέσα στο δάσος του πρωταθλήματος. Ένα δεντράκι που δεν θα… κόψει η ΑΕΚ, όμως για το παιχνίδι θα τα λέμε μέσα στην εβδομάδα.

Ακόμα και τώρα που είχαμε διακοπή, η ΑΕΚ νιώθω σαν να έπαιξε ένα μεγάλο αγώνα και να τον… κέρδισε – γιατί όλα αυτά τα χρόνια έχω πειστεί πως ο μεγαλύτερος αντίπαλος της ΑΕΚ είναι ο κακός της εαυτός.

Το βράδυ της Παρασκευής στην Κυψέλη η ΑΕΚ βγήκε πιο δυνατή. Το ιστορικό club της ORIGINAL στην Κυψέλη έκλεισε 35 χρόνια ζωής και το γιόρτασαν τα παιδιά με την ψυχή τους. Εκεί ήταν ο Μάριος Ηλιόπουλος και ο Ματίας Αλμέιδα με τους συνεργάτες του.

Ειπώθηκαν σημαντικά πράγματα και από τους δυο. Βασικά τα λόγια του Ηλιόπουλου κρατάω περισσότερο και τις αντιδράσεις του Ματίας. Ξεκινάω με το τελευταίο: Είναι τζακ ποτ ο Αλμέιδα! Προπονητές μπορεί να βρεις κατά καιρούς. Αν και όπως έχει αποδείξει η ιστορία δεν είναι και τόσο εύκολο. Άνθρωπο όμως του επιπέδου του Πελάδο, που να δεθεί τόσο πολύ με την ιστορία και τον κόσμο της ομάδας δύσκολα θα βρεις… Το πάθος που έβγαζε όταν τραγουδούσε τα συνθήματα είναι βγαλμένο από εικόνες που δεν το φανταζόταν κανείς φίλος της ΑΕΚ το καλοκαίρι του ’22, όταν ερχόταν στην ομάδα, ότι μπορεί να αντικρύσει. Πράγματι, μπάλα είναι, ζωή είναι, δεν ξέρεις πώς στα φέρνει, όμως το σίγουρο είναι πως όταν κάποια στιγμή ο Αλμέιδα φύγει από την ΑΕΚ ένα μεγάλο κομμάτι του θα το αφήσει πίσω. Μακάρι να αργήσει αυτή η στιγμή και μακάρι όταν γίνει τα τρόπαια να είναι περισσότερα από το νταμπλ που ήδη έχει κατακτήσει με την ομάδα…

Πάμε και στον Μάριο Ηλιόπουλο. Το ξαναγράφω: τώρα τον γνωρίζουμε τον άνθρωπο. Και θαρρώ πως δεν έχουμε δει τίποτα ακόμα. Το ξεκάθαρο, όμως, συμπέρασμα που βγαίνει απ’ αυτόν είναι πως και όρεξη έχει και πάθος και μεράκι και αγάπη για την ΑΕΚ και το ελληνικό ποδόσφαιρο, διαθέτει μέσα του. Δεν συμβαίνει συχνά ιδιοκτήτης μίας ΠΑΕ, τέτοιου επιχειρηματικού επιπέδου να δίνει το «παρών» σε τέτοιες εκδηλώσεις και να το ζει με τα καρδιά του.

Μεταξύ άλλων είπε μία ατάκα που κράτησα λίγο περισσότερο: «Ονειρευόμαστε και ονειρεύομαι σε μερικά χρόνια σε 5, 6 χρόνια τα 7 άτομα της ομάδος να είναι Έλληνες. Θα χτίζουμε ομάδα όχι για το σήμερα και το αύριο αλλά για το μεθαύριο και το παραμεθαύριο». Δεν ξέρω αν θα είναι Έλληνες. Μακάρι να είναι και να τα πηγαίνουν καλά. Αυτό που κρατώ απ’ αυτή την ατάκα του Ηλιόπουλου είναι ο χρονικός ορίζοντας που έθεσε… Μίλησε για βάθος 7ετίας. Ο άνθρωπος ήρθε για να μείνει! Ακόμα κι αυτό δεν το θεωρούσαν δεδομένο πολλοί. Δεν είναι… πυροτέχνημα ο Ηλιόπουλος. Ο Ηλιόπουλος έχει μεγάλα όνειρα για την ΑΕΚ, που θέλει να κάνει πράξει. Τα μισά απ’ αυτά αν πετύχει, πράγματι «θα τρίβουμε τα μάτια μας».

Με αγωνία περιμένω όχι τι θα γίνει την άλλη Κυριακή στο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό, αλλά το μέλλον αυτής της ομάδας με αυτό το γκρουπ που το δουλεύει: Τον Ηλιόπουλο και τους συνεργάτες του στα διοικητικά και τον Αλμέιδα με την ομάδα του και τους παίκτες στα Σπάτα. Είμαστε ακόμα στην αρχή, ο δρόμος είναι μακρύς, όμως η ΑΕΚ μπορεί να τον τρέξει… Έχει μία μεγάλη βάση η ΑΕΚ που δεν έχουν οι ανταγωνιστές: Ενότητα με κόσμο, διοίκηση, προπονητή, ομάδα, γήπεδο, χρήματα, όρεξη, μεράκι, αγάπη, πάθος, δίψα. Όλα αυτά είναι μία γροθιά. Αν τα βάλετε κάτω σε ομάδες όπως ο Ολυμπιακός, ο ΠΑΟΚ και ο Παναθηναϊκός κάτι λείπει. Ένα ή και περισσότερα από τα παραπάνω. Η ΑΕΚ τα έχει όλα και όπως δείχνει ενωμένη μπορεί να κερδίσει τον «πόλεμο» κι ας χάνει πότε – πότε καμία μάχη. Μόνο μη σπάσει αυτή η αλυσίδα…