Το χειρότερο που μπορούμε να κάνουμε στον Δώνη και στους παίκτες του

Θα μπορούσε να είναι και εικόνα ενός κανονικού Παναθηναϊκού, στην διάρκεια μιας κανονικής προετοιμασίας και με κανονικές προσδοκίες για την νέα χρονιά, αυτή που είδαμε από τον Γιώργο Δώνη και τους παίκτες του στο φιλικό με την Αντβέρπ.

Το ότι θα μπορούσε, αλλά τελικά δεν είναι, δεν έχει να κάνει φυσικά με τον προπονητή και τους παίκτες, αλλά με αυτή την απίστευτη και ιδιόμορφη κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει ο Παναθηναϊκός.

Ο Δώνης και οι παίκτες του, τουλάχιστον οι λεγόμενοι «μικροί» ανάμεσά τους, καλούνται να παλέψουν ώστε να παρουσιάσουν ένα σύνολο που να δείχνει αξιοπρεπές και αξιόμαχο, αλλά θα πρέπει να ξέρουμε τα όρια και τις δυνατότητες αυτής της προσπάθειας, ακριβώς για να μην αδικήσουμε προπονητή και παίκτες σ’ αυτή τους την προσπάθεια.

Κι αυτό πρακτικά σημαίνει, να σεβαστούμε την θέση στην οποία βρίσκονται, να την κατανοήσουμε και να την δούμε και να την κρίνουμε ανάλογα και όχι με βάση το τι θέλει ή συμφέρει τον καθένα μας να βλέπει και να λέει.

Το χειρότερο που θα μπορούσαμε να κάνουμε αυτή την στιγμή στον Δώνη και στους παίκτες του, είναι το να παριστάνουμε ότι μιλάμε για κανονικά πράγματα και να κρίνουμε είτε θετικά είτε αρνητικά την εικόνα που παρουσιάζουν.

Καθώς εδώ έχουμε να κάνουμε με τις δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Που είναι και οι δύο καταστροφικές και εξ’ ίσου μάλιστα για τον προπονητή και τους παίκτες που βρέθηκαν να στελεχώνουν το ποδοσφαιρικό τμήμα του Παναθηναικού αυτή την στιγμή.

Με λίγα λόγια, όσο κακό και άδικο είναι για προπονητή και παίκτες το να μην έχουν κανένα περιθώριο χρονικό και από πλευράς αποτελεσμάτων και να πρέπει να αποδείξουν με το «καλημέρα» ότι είναι αντάξιοι της φανέλας του Παναθηναϊκού, άλλο τόσο κακό και άδικο είναι και το αντίθετο.

Να το γυρίσουμε στο κλασσικό «πάλι καλά» ή «τι να κάνουν κι αυτοί» και να αρχίσουμε τις ανόητες αναφορές και προσεγγίσεις ξανά.

Σαν να πρόκειται δηλαδή, για κανονικές συνθήκες και κανονικές προσδοκίες, του στιλ «τα μωρά του Δώνη», «βγάζουν μάτια οι πιτσιρικάδες», «έρχεται επιθετικός φωτιά» και όλα τα σχετικά.

Όλα τα σχετικά που απ’ ότι φαίνεται κανείς δεν βάζει μυαλό και δεν παραδειγματίζεται απ’ όσα έγιναν, καθώς άρχισαν ήδη δειλά-δειλά να κάνουν την εμφάνισή τους.

Όταν και όποτε φυσικά, η κουβέντα στον Παναθηναϊκό αυτό τον καιρό, πάει στο ποδοσφαιρικό κομμάτι και ξεφεύγει για λίγο από τα διοικητικά, τις ΑΜΚ, τους επενδυτές που έρχονται και τα λοιπά.

Γυρίζοντας λοιπόν στο πρώτο ουσιαστικά δείγμα γραφής του Παναθηναϊκού για φέτος, στα όσα είδαμε δηλαδή στο φιλικό με την Αντβέρπ, μπορούμε να πούμε τα εξής.

Ότι και η εικόνα, επιβεβαίωσε αυτό που η κοινή και ποδοσφαιρική λογική, έλεγε πριν το πρώτο δείγμα γραφής.

Ότι το βασικό μέλημα του Παναθηναϊκού κατ΄αρχήν είναι να «γεμίσει» σε ποσότητα.

Κι από κει και πέρα το βασικό καθήκον του Δώνη και των παικτών που θα αποτελέσουν τελικά το έμψυχο υλικό του, είναι να δημιουργήσει μέσα σ’ αυτές τις ιδιόμορφες συνθήκες μια ομάδα που… δεν θα χάνει εύκολα και χωρίς κόπο από τον κάθε φορά αντίπαλό της και σιγά-σιγά μέσα απ’ αυτή την προσπάθεια, θα αναδείξει η ίδια τις όποιες δυνατότητες έχει και τους αντίστοιχους στόχους που θα μπορεί να βάλει στην συνέχεια.

Αλλά αυτό πρέπει να γίνει φυσιολογικά και κυρίως να το κάνει η ίδια η ομάδα, ο προπονητής και οι παίκτες του δηλαδή.

Κι όχι να προκύπτει σαν… συμπέρασμα ή ακόμα και… απαίτηση, από τους δημοσιογράφους, τον κόσμο, τον περίγυρο και ότι άλλο θέλετε της ομάδας.

Αν αφεθεί και αυτή η προσπάθεια στον Παναθηναϊκό, να γίνει βορά σε όλους αυτούς και να μην προστατευθεί αφήνοντας τους ίδιους τους πρωταγωνιστές (προπονητή και παίκτες δηλαδή) να αναδείξουν αυτοί το τι ακριβώς είναι και τι μπορούν να κάνουν, τότε το εγχείρημα δεν θα έχει καμία τύχη και θα καταρρεύσει σχετικά σύντομα.