Για να δούμε τι θα δούμε τελικά; Αυτός ο Πέδρο Μαρτίνς να είναι άραγε ο εν δυνάμει… οφθαλμίατρος μας; Πάντως επιτέλους ο άνθρωπος καταφέρνει και μας… ξε-τσιμπλιάζει από εκείνο το «σκιάχτρο» του Ολυμπιακού που βλέπαμε και θόλωναν τα μάτια μας τα τελευταία χρόνια.

‘Από τις ημέρες του Μάρκο Σίλβα είχε ο κόσμος του Ολυμπιακού να διαπιστώσει… ορθολογισμό και ομαδικό πνεύμα, αξιόπιστη και νορμάλ ποδοσφαιρική ανάπτυξη ενός συνόλου με αρμονική διάθεση συνεργασίας!’

Ο… δίπλα απολαμβάνει την εμπιστοσύνη του συμπαίκτη του και αυτός του… επόμενου, του παρακάτω και έτσι η μπάλα αλλάζει πόδια, ο ένας την αφήνει για τον άλλον. Όχι όπως μέχρι πρότινος που όλοι τους έκαναν ότι κατέβαζε η γκλάβα τους, παίζοντας για τον εαυτό τους, γιατί φοβόντουσαν ότι αν πάσαραν, θα πήγαινε στράφι η επιθετική προσπάθεια. Και κάπως έτσι ο Ολυμπιακός πολύ απλά δεν ήταν ομάδα.

Δεν είχε χαρτογράφηση αγωνιστικού χώρου, δεν διέθετε… ναυτική πυξίδα και θαλασσοδερνόταν με ότι να ‘ναι, όπως να ‘ναι, μπας και «καθόταν» τυχαία κάτι καλό , κάτι ουσιώδες.

Είχα την ευκαιρία να παρακολουθήσω το ματς με την Μπέρνλι μέσα από έναν πυρήνα απλών ανώνυμων φιλάθλων, στην εξέδρα των VIP, κάτω από εστιατόριο του Καραϊσκάκη.

Ο «παλμογράφος» μου κατέγραψε λοιπόν με ακρίβεια την υποδοχή του ερυθρόλευκου κοινού σε αυτή την εντελώς νέα, γοητευτική ομάδα που δημιουργεί ο Πορτογάλος προπονητής.

‘Τέλη Αυγούστου, αφύσικα πράματα(!), οι Ολυμπιακοί την ευχαριστήθηκαν την ομάδα τους. Τη χειροκροτούσαν όρθιοι μπροστά από τα καθίσματα τους. Δίχως άδικο. Ωραία μπάλα, όμορφα πράματα. Κοντέψαμε να τα ξεχάσουμε. Και τι; Από την ομάδα που δεν είχε αφήσει πρωτάθλημα για πρωτάθλημα! Σκεφθείτε παρακάτω…’

Ειδικά στο 2ο ημίχρονο οι συνδυασμοί, τα γκολ, οι χαμένες ευκαιρίες, τα αριστουργήματα του Φορτούνη και του Ποντένσε τους… «παλάβωναν».

Γιατί στο πρώτο μισό του αγώνα ήταν η εξέδρα, όπως και οι ποδοσφαιριστές, εξαγριωμένοι με την ανεπάρκεια και τα χοντρά λάθη του Σλοβένου ρέφερι.

Και στον Μαρτίνς – ανεξάρτητα από το οικοδόμημα που δημιουργεί - πρέπει επίσης να αποδοθούν τα εύσημα, που λειτούργησε πυροσβεστικά, ως… ηρεμιστικό στην ανάπαυλα στα αποδυτήρια. Με τη φωνή και τη γλώσσα της ψυχολογίας, έπεισε τους παίκτες του που ήταν έξαλλοι με το διαιτητή, ότι εκείνοι επιβάλλεται να παραβλέψουν τα πάντα και να μπουν στο γήπεδο να κάνουν το παιχνίδι τους, να νικήσουν και τη σφυρίχτρα για να βάλουν βάσεις πρόκρισης.

Και αυτό συνέβη. Βέβαια ο Ολυμπιακός και με την υπεράριθμη παρουσία του στον αγωνιστικό χώρο όταν οι Εγγλέζοι έμεναν με 10 θα μπορούσε να είχε κλειδώσει την πρόκριση, αλλά και  τώρα, με το 3-1, δεν μοιάζει να διατρέχει κίνδυνο από μια ομάδα που θα της πήγαινε καλύτερα να συμμετέχει σε… πρωτάθλημα ράγκμπι και όχι στο ποδοσφαιρικό Europa League.

Αφού πέρα από την σωματοδομή των παικτών της Μπέρνλι, είναι και… το κατς που παίζουν προκειμένου να αναχαιτίσουν τον αντίπαλο. Αυτή η ομάδα είναι καταστροφική του παιχνιδιού του άλλλου.

Το έκανε και πέρυσι στο αγγλικό πρωτάθλημα, βάζοντας δύσκολα στους μεγάλους της Premier, παίζοντας… ξύλο, μπουνίδια και μαζική άμυνα.

Αυτά είχε να αντιπαρέλθει και η ελληνική ομάδα. Χάρη στην ανωτερότητα και την ποιότητα της έναντι της Μπέρνλι, η οποία δεν είναι αμελητέα ποσότητα ως 7η στο αγγλικό πρωτάθλημα, αλλά δεν είναι και τίποτα από δαύτη για να «τρομάξουν» κιόλας οι ερυθρόλευκοι την άλλη Πέμπτη στην Αγγλία.

‘Θέλει προσοχή και σοβαρότητα όμως. Σαν αυτή που βγάζουν οι Πειραιώτες στα τρία ευρωπαϊκά ματς που έχουν δώσει στο πλαίσιο του επίσημου φετινού αγωνιστικού κύκλου τους. Και δεν έχουν να απασχοληθούν από καμία δυσοίωνη σκέψη για την πρόκριση στους ομίλους. Σοβαροί να είμαστε.’

Ο Φορτούνης της καρδιάς μας

Ο κόσμος του Ολυμπιακού έβλεπα, επίσης, ότι καταχάρηκε σε ατομικό επίπεδο τον Κώστα Φορτούνη. Που έχει πετάξει από πάνω του το σεντόνι του φαντάσματος του εαυτού του και ξαναγίνεται ο Φορτούνης της χρονιάς του Μάρκο Σίλβα, τότε που όλη η Άρσεναλ είχε πέσει πάνω στην περίπτωση του και τον παρακολουθούσε ανελλιπώς – όπως αρκετοί ευρωπαϊκοί σύλλογοι - έτοιμη να ακουμπήσει τη βαλίτσα με τις λίρες στο τραπέζι του Ολυμπιακού, για να κερδίσει στη σκυταλοδρομία απόκτησης του και να τον πάρει στο Λονδίνο.

Ο Κώστας είναι παίκτης, αθλητής, άνθρωπος ψυχολογίας. Κάποια στιγμή άρχισε να τον παίρνει από κάτω και το παραμύθι της ποδοσφαιρικής του απογείωσης πήγε περίπατο.

‘Τώρα δείχνει πάλι αλλιώς. Απολαμβάνει της απόλυτης εμπιστοσύνης του προπονητή του, δεν έχει αποκλειστικά στις πλάτες του το βαρύ φορτίο της ετικέτας: «Ηγέτης του Ολυμπιακού».’

Υπάρχει ο Νάτχο από πίσω του, ο Λάζαρος και ο Ποντένσε, οι οποίοι ξέρουν πολύ μπάλα για να του αποσπάσουν σημαντικό μερίδιο ευθύνης από το αποκλειστικό εκείνο που τον βάραινε για να είναι ο ένας και μοναδικός ενορχηστρωτής του δημιουργικού κομματιού στο παιχνίδι του Ολυμπιακού.

Και το κυριότερο ως εξήγηση για τον αναγεννημένο διεθνή χαφ είναι ότι έχει και άλλους ομοεθνείς μας άξιους και έμπειρους συμπαραστάτες στο πλευρό του πια στην ομάδα ώστε να σηκώσουν όλοι μαζί το βάρος της συνολικής «ανάστασης» της ομάδας και επιστροφής στους τίτλους. Να  μην αισθάνεται… σαν την καλαμιά στον κάμπο.

‘Και μαζί με όλα αυτά ο Φορτούνης δείχνει να το έχει πάρει προσωπικά το ζήτημα «εγώ είμαι εγώ». Να αφυπνίστηκε ο εγωισμός του και καθώς τα χρόνια δεν σταματάνε για κανέναν να έβαλε… ξυπνητήρι της αξίας του το «Ή τώρα ή ποτέ»… Για τη μεγάλη διεθνή καριέρα…’

Δεν έκανε διακοπές, γυμναζόταν και ατομικά όλο το καλοκαίρι, φαίνεται πως το έβαλε αμέτι μοχαμέτι, τούτη δω να ‘ναι φέτος η χρονιά του!

·ΘΑ ΕΚΑΝΑ ΙΔΙΑΙΤΕΡΗ ΑΝΑΦΟΡΑ σε Γιαννιώτη, Βούκοβιτς, Τσιμίκα, Καμαρά, Ομάρ και Μπουχαλάκη, που για μένα ακολούθησαν τον Κώστα σε απόδοση και αποτελεσματικότητα στην προσφορά τους στο 3-1 επί της Μπέρνλι, αλλά δεν θέλω να σας κουράσω. Άλλωστε έχει αρχίσει το πρωτάθλημα και θα έχουμε πολλές ευκαιρίες να τα λέμε.

 Άντε και καλή ποδοσφαιρική, ανταγωνιστική, «υγιή» χρονιά!

Κώστας Φορτούνης Superleague Ολυμπιακός