Θα χρειασθεί μπόλικη υπομονή και άλλο τόσο καθαρό και ποδοσφαιρικό μυαλό ο Παναθηναϊκός, για να μπορέσει να συνεχίσει όπως άρχισε και να μην γκρεμίσει μέσα σε μια νύχτα ότι έχτισαν ο Δώνης και οι παίκτες του.

Και μια πρώτη και βασική προυπόθεση γι’ αυτό, είναι το να συνεχίσει όλο το κύκλωμα να μένει… μακριά κι αγαπημένο από το ποδοσφαιρικό τμήμα.

Μη γελιέστε και ας μην έχει και καμιά αυταπάτη ο οποιοσδήποτε.

Αυτό που βλέπετε μέχρι τώρα, είναι σε μεγάλο βαθμό το αποτέλεσμα της αοριστίας και της σύγχυσης που υπάρχει στα διοικητικά του Παναθηναϊκού και της γενικότερης… αφραγκίας που επικρατεί.

Οφείλεται στο γεγονός ότι δεν… πέφτει χρήμα από πουθενά ή έστω στο ότι κανείς ουσιαστικά ακόμα δεν ξέρει, το… από πού θα πέσει αν τελικά πέσει.

Έτσι προς το παρόν κρατάνε όλοι τις… αποστάσεις τους, ώστε να είναι «ελεύθεροι» όταν ξεκαθαρίσει το τοπίο, είτε να προστρέξουν και να προσφερθούν για… στήριξη με το αζημίωτο, είτε για να… προσκολληθούν ώστε να αρπάξουν ότι αρχίσει να… πέφτει, είτε για να το παίξουν… εχθροί αν το… διανομή δεν γίνει προς την… σωστή κατεύθυνση.

Όσο λοιπόν δεν υπάρχει… ζεστό χρήμα στον ορίζοντα, όλοι αυτοί μένουν μακριά και έχουν αφήσει κυριολεκτικά στην ησυχία της την ομάδα, τον προπονητή δηλαδή, του παίκτες και τους ανθρώπους του ποδοσφαιρικού τμήματος.

Γι’ αυτό και ότι βλέπουμε μέχρι τώρα, είναι καθαρά αποτέλεσμα ποδοσφαιρικής ενασχόλησης και λειτουργίας της ομάδας και γι’ αυτό άλλωστε έχει και τα αποτελέσματα που έχει.

Τα οποία αποτελέσματα όμως, ακριβώς επειδή μιλάμε πάντα για ποδόσφαιρο, δεν θα είναι… διαχρονικά και ούτε σταθερά καλά και εντυπωσιακά.

Πολύ περισσότερο που εκτός από τη… μοναξιά της (που προς το παρόν της βγαίνει σε καλό) η ομάδα έχει να αντιμετωπίσει και τα υπαρκτά προβλήματα που γεννάει αντικειμενικά το περιβάλλον στο οποίο βρίσκεται.

Είναι σίγουρο ότι θα έρθουν και δύσκολες μέρες, όπως επίσης είναι σίγουρο ότι κάποια στιγμή ο Δώνης και οι συνεργάτες του θα αντιμετωπίσουν μέχρι και πρόβλημα συγκρότησης της ομάδας.

Ειδικά όταν θα φτάσει η στιγμή, που οι «μικροί» δεν θα έχουν πια δυνάμεις να υπερκαλύψουν την έλλειψη φρεσκάδας και «υγείας» που έχουν κάποιοι από τους παλιότερους παίκτες της ομάδας.

Ήδη έχουν σκάσει τα πρώτα μηνυματάκια, τόσο από την εμφάνιση στο δεύτερο ημίχρονο στο παιχνίδι με τον Λεβαδειακό, όσο και κάποια διαστήματα ττην προηγούμενη αγωνιστική, ειδικά μέχρι να μπει το πρώτο γκολ που από την μια έδωσε νέα φτερά και ορμή στον Παναθηναϊκό, ενώ από την άλλη… απογοήτευσε και «κούρασε» τον αντίπαλό του.

Κι αυτό το είδε πρώτος και καλύτερος ο Γιώργος Δώνης, που ήταν αρκετά αποκαλυπτικός και σωστός, όταν στις δηλώσεις του στάθηκε στην εικόνα της ομάδας στο δεύτερο ημίχρονο που τον προβλημάτισε, εν μέσω μάλιστα ενός γενικότερου κλίματος ευφορίας και πανηγυρισμών που επικρατούσε γύρω του.

Καθώς ο προπονητής ξέρει καλύτερα από τον καθένα μας και τα καλά και τα προτερήματα ης ομάδας του, αλλά και τα μόνιμα προβλήματα που αντιμετωπίζει.

Ξέρει ο Δώνης πως μια σειρά παίκτες του από την προηγούμενη φουρνιά, δεν είναι σε θέση να παίξουν συνεχή ενενηντάλεπτα και να του δίνουν έτσι άνεση στα επιλογές και εναλλακτικές λύσεις του.

Ξέρει επίσης, πως κάποια στιγμή και ειδικά μετά από δύσκολα παιχνίδια ή άσχημα αποτελέσματα είναι υπαρκτός ο κίνδυνος να «αδειάσουν» τα πιτσιρίκια που τώρα σηκώνουν όλο το βάρος και πνευματικά και σωματικά και από πλευράς απόδοσης και ρυθμού της ομάδας.

Κι εκεί ξέρει καλύτερα από τον καθένα, ότι τα πράγματα θα γίνουν πιο δύσκολα.

Αλλά εκεί θα είναι που θα χρειασθεί και ποδοσφαιρικό μυαλό κα διαχείριση από πλευράς του και ανάλογη στήριξη και βοήθεια απ’ όλους και κυρίως από τον κόσμο στην ομάδα.

Το μεγάλο πρόβλημα πάνω σ’ αυτό εντοπίζεται κυρίως στη μεσαία γραμμή, που αποκλειστικά σχεδόν μέχρι τώρα στελεχώνεται από την περυσινή φουρνιά ποδοσφαιριστών του Παναθηναϊκού.

Εκεί που είναι και το πιο νευραλγικό και καθοριστικό κομμάτι της ενδεκάδας και εκεί που έχει αναγκαστεί μέχρι τώρα ο Δώνης να κάνει τις περισσότερες «αναγκαστικές» αλλαγές λόγω προβλημάτων που προκύπτουν το ένα μετά το άλλο.

Ο Κουρμπέλης για παράδειγμα όχι απλά έχει αντιμετωπίσει αρκετά προβλήματα από την αρχή της χρονιάς, αλλά κι όταν αγωνίζεται, παίζει συνεχώς με μπανταρισμένο το πόδι του και τον διαρκή φόβο για πιθανή υποτροπή.

Κατά τα άλλα;

Ο Τσανδάρης είναι μία μέσα μία ή και δύο έξω, ο Δώνης μόλις επανήλθε προχθές από 15ήμερη αποχή λόγω τραυματισμού και πάλι έγινε αλλαγή καθώς δεν άντεχε παραπάνω, ενώ ο Κάτσε στον οποίο πόνταρε αρκετά ο Δώνης και για αρκετές θέσεις και ρόλους (στη Λάρισα κάποια στιγμή τον… ανέβασε μπροστά από τα αμυντικά χαφ και κοντά στην μεσοεπιθετική του γραμμή), μόλις έκανε δυο παιχνίδια έμεινε έξω, προχθές επανήλθε και έπαιξε λίγα λεπτά και χθες μαθαίνουμε ότι αντιμετωπίζει ξανά πρόβλημα και θα μείνει για μια εβδομάδα τουλάχιστον εκτός δράσης.

Όταν, λοιπόν, τα τέσσερα βασικά σου στελέχη στον χώρο του κέντρου (Κουρμπέλης, Κάτσε, Τζανδάρης και Δώνης) δεν μπορούν να σου εγγυηθούν σταθερή και χωρίς προβλήματα προσφορά και παρουσία, είναι θέμα χρόνου να αντιμετωπίσεις συνολικά πρόβλημα, καθώς κάποια στιγμή οι Χατζηγιοβάννης, Μπουζούκης (ειδικά αυτός που με τον Λεβαδειακό έμοιαζε μόνος στο κέντρο και αναγκαζόταν να ξεκινήσει από πολύ πίσω τις προσπάθειές του), Καμπετσής και οι υπόλοιποι, δεν θα μπορούν να παίζουν και πίσω και στη… μέση και μπροστά.

Αλλά αυτά είναι καθαρά ποδοσφαιρικά προβλήματα, μόνο σαν τέτοια και με τέτοιο τρόπο μπορούν να αντιμετωπιστούν προς τα παρόν καθώς δεν υπάρχει η δυνατότητα για προσθήκες και δεν θα υπάρξει έτσι κι αλλιώς και τον Δεκέμβρη, οπότε αντικειμενικά ο Γιώργος Δώνης δεν μπορεί να κάνει και πολλά πράγματα και δεν έχει και πολλά εργαλεία στα χέρια του για να αντιμετωπίσει αυτή την κατάσταση.

Αυτό βέβαια είναι ένα πρόβλημα που προς το παρόν δεν μοιάζει τόσο άμεσο και που εν πάση περιπτώσει ο προπονητής έδειξε ότι το ξέρει και αναζητάει τρόπους να το λύσει.

Οπότε ας κρατήσουν ακόμα οι χοροί.

Γι’ αυτήν την ομάδα που αναπάντεχα και κόντρα σε όλες τις προβλέψεις εξακολουθεί να σκορπίζει χαρά, να γεννάει ελπίδες, να αφήνει υποσχέσεις για τα καλύτερα και να επισκιάζει το θολό τοπί των εξελίξεων στα διοικητικά και ιδιοκτησιακά.