Αρκετές ώρες ή ακόμα και μέρες μετά τη λήξη του ντέρμπι των αιωνίων στο Καραϊσκάκη, μπορείς με όλο και πιο ξεκάθαρη ματιά να αποτιμήσεις κέρδη και ζημίες από το συγκεκριμένο παιχνίδι.

Κι αυτό ισχύει και για τις δύο ομάδες.

Σε ό,τι έχει να κάνει με τον Παναθηναϊκό στην περίπτωσή μας, υπάρχουν τα επιφανειακά κέρδη και ζημίες, αυτά δηλαδή που είναι ορατά δια γυμνού οφθαλμού και προκύπτουν εύκολα από το αποτέλεσμα και την εν γένει συμπεριφορά της ομάδας μέχρι τώρα.

Το ότι δηλαδή και στο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό ο Παναθηναϊκός δεν έχασε, όπως συνέβη και με την ΑΕΚ.

Ή για παράδειγμα, το ότι ο Παναθηναϊκός βούτηξε και βγήκε σχεδόν… αλώβητος, στην περιβόητη δοκιμασία των τριών συνεχόμενων ντέρμπι, που θα έδειχνε αν ότι είχε δείξει μέχρι τώρα, ήταν φωτοβολίδα ή δουλειά σε βάθος και με αντοχές στον χρόνο και στις αναποδιές.

Αυτά ισχύουν αλλά είναι τα «εύκολα συμπεράσματα» αυτά δηλαδή που προκύπτουν από μια προσέγγιση του στιλ «ένα και ένα κάνουν δύο».

Υπάρχει όμως ένα τεράστιο κέρδος που πολλοί το προσπέρασαν με μια σύντομη ματιά ή με μια πρόχειρη και βιαστική αντιμετώπιση ή στην καλύτερη με ένα-δυο καλά σχόλια για το γεγονός.

Κι αυτό ήταν οι δηλώσεις του Δώνη μετά το παιχνίδι.

Σε ένα κοινό που έχει μάθει δέκα χρόνια τώρα να βγάζει από την μύγα ξύγκι και να λειτουργεί μόνο επιφανειακά και επικοινωνιακά, σε μια δημοσιογραφική πιάτσα που έχει πάρει… ντοκτορά το ίδιο διάστημα, στο να δημιουργεί άλλοθι και δικαιολογίες για κάθε στραπάτσο ή να ανεβάζει στα ύψη και να αποθεώνει το προφανές, το μίνιμουμ ή ακόμα χειρότερα και την μετριότητα, ο Γιώργος Δώνης στάθηκε εντελώς απέναντι.

Και δεν ξέρω αν το έκανε από άγνοια κινδύνου ή αν έχοντας την γνώση του… κινδύνου, τον αγνήσε επιδεικτικά και προτίμησε να κάνει φανερή και με τα δηλώσεις του, την εντελώς διαφορετική νοοτροπία που θέλει και προσπαθεί να περάσει στον φετινό Παναθηναϊκό και ως ένα βαθμό το έχει καταφέρει.

Σκεφτείτε λίγο την… απόσταση που διένυσε ο Παναθηναϊκός σε σχέση με τηννοοτροπία και το πώς «διαβάζει» τα όποια αποτελέσματά του μέσα σε λίγους μόνο μήνες.

Από το «έφταιγε το… χιόνι για την τεσσάρα από τη Λαμία», από το «και πάλι καλά που… κατεβαίνει στο γήπεδο η ομάδα» της πρόσφατης σεζόν, ή του «όλε-όλε» και τις φιέστες ενώ τερμάτιζε τριάντα βαθμούς πίσω ο Παναθηναϊκός, έτρωγε σφαλιάρες από τις Καμπάλες και αποθέωνε με τραγικές αναφορές του στιλ «έβγαλε αντίδραση…» κάτι καλά «εικοσάλεπτα» σε ήττες απόν κάθε πικραμένο στο ελληνικό πρωτάθλημα, δέστε λίγο που έφτασε την Κυριακή το βράδυ.

Στο «κάναμε το χειρότερο παιχνίδι μας» μετά από ένα 1-1 μέσα στο Καραϊσκάκη, μετά από ένα παιχνίδι που το έπαιζε με εννιά παίκτες γα είκοσι σχεδόν λεπτά και μετά από ένα παιχνίδι που δέχτηκε την ισοφάριση μόλις στο… 95’ και ενώ λίγο λεπτά νωρίτερα ήταν αυτός που έχασε την τεράστια ευκαιρία με τον Ινσούα να κάνει το 0-2 και να πάρει τη νίκη.

Κι ενώ όλοι είχαν ήδη ξεκινήσει τις αναφορές, τις αναλύσεις και τα πανηγυρικά του στιλ «έκαναν κατάθεση ψυχής, στην ουσία ήταν ο νικητής, ο ανεκδιήγητος Ελβετός που κράτησε εννιά λεπτά καθυστέρηση έκλεψε την νίκη από τα… μωρά του Δώνη» και όλα τα σχετικά, έρχεται ο ίδιος ο Γιώργος Δώνης και λέει… ΣΤΟΠ.

Λέει στοπ, βάζει φρένο και σπεύδει ο ίδιος να μιλήσει θαρρετά και πάνω απ’ όλα ποδοσφαιρικά για την ομάδα, τους παίκτες και τον εαυτό του.

Λέγοντας και επισημαίνοντας σαν κυρίαρχο, αυτό που όλοι είδαν με τα μάτια τους, αλλά που θα μπορούσε και να μην το πει καν, μένοντας στα παραπάνω κλασσικά και επικολυρικά και αραδιάζοντας αμπελοφιλοσοφίες για το… πόσα έχει πετύχει αυτή η ομάδα παρά τις συνθήκες, τις απαγορεύσεις μεταγραφών, τα μείον έξι και όλα τα σχετικά.

Λέγοντας δηλαδή  το απλό αλλά τόσο αληθινό, ποδοσφαιρικό και αντάξιο του Παναθηναϊκού σαν μέγεθος και ιστορία «απόψε κάναμε το χειρότερο παιχνίδι μας από πλευράς δημιουργίας».

Τεράστια… νίκη αυτές οι δηλώσεις και η νοοτροπία που αποπνέουν.

Τεράστια και πολύ περισσότερο χρήσιμη και… απαραίτητη ταυτόχρονα για τον Παναθηναϊκό που χτίζεται από το καλοκαίρι.

Και πάνω απ’ όλα η επιβεβαίωση, πως η καλύτερη… υπόσχεση για την συνέχεια, είναι ότι ο προπονητής της ομάδας για μια ακόμα φορά επιβεβαίωσε το ότι έχει επιλέξει σταθερά να λειτουργεί ποδοσφαιρικά και με απαιτήσεις από το ίδιο και την ομάδα του και όχι επικοινωνιακά, με… δημοσιογραφικές, οπαδικές και… διαδικτυακές αβάντες και κυρίως με την επίκληση κάθε φορά αστείων δικαιολογιών και άλλοθι.

Όσο θα αντέχει και ο ίδιος και το ποδοσφαιρικό τμήμα να λειτουργούν έτσι και κυρίως ΚΟΝΤΡΑ σε ότι είχε συνηθίσει -και «την είχαν συνηθίσει»- αυτή η ομάδα και ο κόσμος της τα τελευταία χρόνια, όχι απλά δεν έχει να φοβηθεί τίποτε, αλλά το αντίθετο, θα χτίζει, θα δημιουργεί και αργά ή γρήγορα θα «εισπράξει» και τα αποτελέσματα αυτής της ιστορίας.

 

Γιώργος Δώνης Παναθηναϊκός