Στον Παναθηναϊκό τα τελευταία χρόνια, ανθεί ιδιαίτερα ένας τύπος ανθρώπων που η μοναδική τους ασχολία και με.. εξειδίκευση μάλιστα, είναι να ανακαλύπτουν κάθε φορά σενάρια, καταστάσεις, αμπελοφιλοσοφίες κα πάσης φύσεως μούφες, προκειμένου να γλυκάνουν το χάπι, να «προστατέψουν» τον ρόλο και την παρουσία τους στην Παναθηναϊκή καθημερινότητα και να πουλήσουν ελπίδα και υποσχέσεις στον κόσμο.

Το κακό βέβαια δεν είναι αυτό.

Τέτοιου είδους «επιτήδειοι» υπάρχουν και ευδοκιμούν παντού.

Σε κάθε ομάδα, σε κάθε οργανισμό, σε κάθε τομέα αν θέλετε της κοινωνίας και της ζωής μας.

Το κακό είναι, ότι ειδικά στον Παναθηναϊκό, όλους αυτούς τους τύπους όχι απλά έχει συνηθίσει η πλειοψηφία του κόσμου να τους αποδέχεται, αλλά τους… πιστεύει κιόλας.

Έτσι περαστικοί και ανύπαρκτοι έχουν αναγορευθεί κατά καιρούς σε «σωτήρες», σε εκτοξευτές και σε «επόμενες μέρες» για τον Παναθηναϊκό.

Το επίσης μεγαλύτερο κακό, είναι ότι δεν βάζει και κανείς μυαλό στον Παναθηναϊκό απ’ όλη αυτή την ιστορία.

Η οποία «ιστορία»… βολεμένη πια και... εκτός κινδύνου, συνεχίζει και θα συνεχίζει να αναπαράγεται στο διηνεκές, ενώ την ίδια ώρα η πραγματικότητα θα τραβάει τον δικό της δρόμο και μόνο όταν είναι να πέσει σε τοίχο ή σε αδιέξοδο, αρχίζει να «απασχολεί» τον κόσμο, την ομάδα και συνολικά τον οργανισμό «Παναθηναϊκός».

Σ’ αυτές τις συνθήκες και με αυτά τα δεδομένα, είναι τουλάχιστον κατόρθωμα το ότι σε καθαρά ποδοσφαιρικό επίπεδο, υπάρχει μια ομάδα, ένα ποδοσφαιρικό τμήμα, που ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις και στην ποδοσφαιρική λογική, πετυχαίνοντας όσα έχει πετύχει μέχρι σήμερα.

Μόνο που κι εδώ, το… σαράκι δεν λέει να την αφήσει ήσυχη.

Λες και τους βάζει ο… διάολος όλους και σπεύδουν να την… ανακατέψουν, μην τυχόν δηλαδή και συνεχίσει απρόσκοπτη τη λειτουργία και την παρουσία της.

Με τα ίδια και τα ίδια κάθε φορά.

Μέχρι χθες όλοι πανηγύριζαν για την ομαδάρα που παρουσιάζουν ο Δώνης και οι παίκτες του και τώρα ξαφνικά τους έχει πιάσει όλους ο πόνος αν θα… ενισχυθεί και τι μεταγραφές θα κάνει τον Γενάρη.

Λες και για να φθάσει εδώ που έφτασε μέχρι τώρα και για να παρουσιάσει ότι παρουσίασε, το κατάφερε επειδή… ενισχύθηκε ή επειδή έκανε μεταγραφάρες.

Ακούς και διαβάζεις δηλαδή καθημερινά μια σειρά «ειδήσεις» για τους… μεταγραφικούς στόχους του Παναθηναϊκού και είναι να… σταυροκοπιέσαι.

Λες και ζουν σε άλλο πλανήτη όλοι αυτοί που αναμασάνε τα ίδια και τα ίδια ή λες και έχει αποκτήσει επετειακό χαρακτήρα το να το γυρνάμε στις… μεταγραφές με το που μπαίνει ο Δεκέμβρης ή έχει διακοπή λόγω Εθνικών ομάδων.

Τι κι αν αντικειμενικά όλα όσα ακούγονται ή γράφονται δεν μπορούν και δεν υπάρχει πιθανότητα να γίνουν;

Τι κι αν όλη αυτή η κουβέντα, «λογική» και… αγωνία, παίζει μπουνιές με την πραγματικότητα και το πώς στήθηκε και προχωράει αυτή η ομάδα που τόσο αποθεώνουν την ίδια στιγμή όλοι τους;

Αυτά είναι λεπτομέρειες.

Σημασία έχει να παραστήσουμε πως είμαστε κανονική ομάδα, να μην μείνουμε και εμείς έξω από τον συνηθισμένο χορό της εποχής σε σχέση με όσα ακούγεται ότι θα κάνουν ή κάνουν έστω οι άλλες ομάδες και στην τελική αν προκύψει και κάτι τις έστω και λιμό, να έχουμε να λέμε.

Κι όσο για την ομάδα;

Ε όσο πάει καλά, καλά νάμαστε και εμείς να το παίζουμε χαρούμενοι δίπλα της και αν στραβώσει κάποια στιγμή το πράγμα να έχουμε έτοιμη και «προπαρασκευασμένη» τη λογική του παραλόγου, ότι αυτό έγινε γιατί δεν… ενισχύθηκε που… εμείς το λέγαμε και μπλα-μπλα-μπλα.

Μεγαλύτερη απόδειξη του παραλογισμού της όλης κουβέντας, από το ότι μέχρι στιγμής κανείς δεν έχει… καταλήξει στο τι ακριβώς και σε ποιες θέσεις υποτίθεται ότι πρέπει να «ψάξει» να «κινηθεί» δεν υπάρχει.

Ότι του φανεί του… Λολοστεφανή πάει καθημερινά το πράγμα.

Κι έχει απ’ όλα ο μπαξές.

Από… στόπερ και… αναπληρωματικό τερματοφύλακα, μέχρι εξτρέμ και κυνηγούς και με ότι άλλο τραβάει η ψυχή σας έχει το μενού.

Έτσι, χωρίς λογική και ποδοσφαιρική εξήγηση και χωρίς να λαμβάνεται υπ’ όψιν η εικόνα της ομάδας, οι πραγματικές της ανάγκες και οι αντικειμενικές δυνατότητές της για οποιαδήποτε κίνηση στη συγκεκριμένη κατεύθυνση.

Κι επειδή σ’ όλο αυτό το σκηνικό, στον Παναθηναϊκό έχουμε συνηθίσει να επιλέγουμε πάντα ένα… στόχο για να έχουμε και μια… βάση συζήτησης ρε αδερφέ, έναν… Βύντρα ή κάτι παρεμφερές ρε παιδάκι μου που να «συμφωνεί κι όλος ο κόσμος και να το βλέπει και μάλιστα… ολοφάνερα κιόλας», βρήκαμε και πάλι το «πρόσωπο» της εποχής.

Και το όνομα αυτού… Δώνης.

Όχι ο προπονητής Δώνης φυσικά, αλλά ο… υιός Δώνης.

Μιλάμε έχει όλα τα… προσόντα ο νεαρός Δώνης για να αποτελεί… σημείο αναφοράς και αρχή της… αναζήτησης προβλήματος που πρέπει να του βρούμε την λύση, επειγόντως κιόλας το Γενάρη.

Παίζει σε… αντιτουριστική θέση, είναι γιός του προπονητή οπότε η… ίντριγκα είναι πιο εύκολη και πιάνει τόπο με ευκολία στα αυτιά του κόσμου, δεν αποτελεί και καμιά μεταγραφή που υπάρχει η κίνδυνος να ανακόψει την… μεταγραφολογία κα την «ανάγκη ενίσχυσης» σα λογική, οπότε τι το καλύτερο.

Το πετάει ένας «ειδήμων του ποδοσφαίρου» σε μια μέτρια ή και κακή εμφάνιση του νεαρού και μετά -όπως ακριβώς συνηθίσαμε στον Παναθηναϊκό τα τελευταία χρόνια- όλοι από πίσω… κοπάδι να ακολουθούν.

«Καλά πάει η ομάδα, αλλά να… ο Δώνης ρε συ δεν λέει τίποτε μπας και παίζει επειδή είναι γιος του προπονητή, μήπως να ψάχναμε ένα παίκτη για τη θέση του…», και πάει σκοινί κορδόνι μετά η… ψαλμωδία σε σάιτ, ραδιόφωνα, εκπομπές με τους ακροατές να παίρνουν τον λόγο, «εμπεριστατωμένες» και προπάντων έγκυρες ποδοσφαιρικές αναλύσεις και πάει λέγοντας.

Εν ολίγοις σε δουλειά να βρισκόμαστε.

Και εν κατακλείδι… κάντε υπομονή, μόλις που μπήκε ο Δεκέμβρης.

Έχετε να ακούσετε και να διαβάσετε πολλά ακόμα, οπότε πραγματικά θα σας χρειαστεί μπόλικη υπομονή και αρκετά αποθέματα κουράγιου και λογικής.

Ελπίζω μόνο, να μην μπλεχθεί και η ομάδα (στο σύνολό της) σ’ αυτή την αστεία ιστορία, γιατί μόνο ζημιά θα γίνει αν το κάνει.

Κι ελπίζω επίσης να μην έρθουν αποτελέσματα που θα κάνουν πρόσφορο το έδαφος για την καλλιέργεια περαιτέρω όλης αυτής της σαχλαμάρας, ή αν έρθουν η ομάδα τουλάχιστον και οι άνθρωποί της να μην υποκύψουν ή επηρεαστούν απ’ όλο αυτό το τουρλουμπούκι ποδοσφαιρικού και δήθεν «Παναθηναϊκού» παραλογισμού.

Παναθηναϊκός