Δεν είναι το θέμα ότι έχασε ο Παναθηναϊκός στο Ηράκλειο από τον ΟΦΗ, ούτε καν το ότι έχασε μετά από μια πολύ κακή εμφάνιση.

Αυτά γίνονται και θα ξαναγίνουν.

Άλλωστε «κανονική ομάδα» αυτό σημαίνει.

Όταν δεν είσαι καλός θα χάνεις, εκτός κι αν η τύχη σου τη χαρίσει.

Τα θέμα για τον Παναθηναϊκό είναι το πώς έφτασε σ’ αυτή την εμφάνιση. Καθώς το… επιδίωξε κοματάκι ο «οργανισμός Παναθηναϊκός» να φτάσει στο σημείο που έδειξε στο παιχνίδι με τον ΟΦΗ.

Κι αυτό έγινε για δύο λόγους.

Ο πρώτος και σημαντικότερος, είναι ότι ο Παναθηναϊκός συνολικά σαν ομάδα και περίγυρος, έχασε την ταπεινότητά του, τη συγκέντρωσή του και τον σαφέστατο μέχρι τώρα προσανατολισμό του ποδοσφαιρικού τμήματος στο ποδόσφαιρο και μόνο.

Και για μια ομάδα σαν τον Παναθηναϊκό, με τις ιδιαιτερότητες και ιδιομορφίες που φτιάχτηκε και δουλεύει, τα παραπάνω είναι πολύ σημαντικά πράγματα.
Είχε φανεί αμέσως μετά τον Άρη το πρόβλημα. 

Εκεί που ξαφνικά μετά από μια μέτρια εμφάνιση, είχαμε φαινόμενα «εκ των προηγουμένων» σ’ αυτή την ομάδα.

Εκεί που ξαφνικά πλάκωσαν οι «αγαπητικοί της βοσκοπούλας» κι άρχισαν να κάνουν το μόνο που ξέρουν.

Να βγάζουν και να λανσάρουν ποδοσφαιρικές σαχλαμάρες, με ολίγη από «ηρωϊκή Παναθηναϊκοφροσύνη», σαν εξήγηση των όσων βλέπουμε μέσα στο γήπεδο.

Ο Παναθηναϊκός της μέτριας στα όρια της κακής μέρας του, επειδή πήρε ένα πέναλτι στο 90’ και δεν έχασε, την επόμενη παρουσιάστηκε και αντιμετωπίστηκε σαν «ήρωας».

Σαν μια ομάδα φαινόμενο, μια ομάδα για… πολλά, που μάλιστα άρχισαν να την «τρέμουν» όλοι και έστειλαν τον διαιτητή να την σταματήσει.
Κι από κοντά μπόλικη δόση από… Πανένκα και καπάκι σαν κερασάκι στη τούρτα, οι… αναμενόμενες προτάσεις από όλες τις μεγάλες ομάδες της Ευρώπης για τον Χατζηγιοβάννη και φυσικά… οι απαραίτητες φωνές στα ερτζιανά και στα καυτά άρθρα της Παναθηναϊκοφροσύνης «μην τυχόν και πουληθεί ο Χατζηγιοβάννης και… χαλάσει αυτή η ομάδα».

Πιάστ’ το αυτό και κούρεφτο με λίγα λόγια.

Μια ομάδα που από καλή συγκυρία και από σωστή διαχείριση από τους ανθρώπους της, είχε αρχίσει να λειτουργεί κανονικά και να το βγάζει κιόλας αυτό μέσα στο γήπεδο, την έκαναν σαν «τα μούτρα τους».

Της είπαν ότι δεν χρειάζεται πλέον να κάνει τίποτε.

Δεν χρειάζεται καν να παίζει καλά και να κερδίζει ή να μην χάνει, καθώς αυτό δεν έχει καμιά σημασία και από την στιγμή που την «πήραμε υπό την προστασία μας», μόνο καλά λόγια θα ακούει ότι και να γίνεται.

Είπαμε σε νέα παιδιά που ακόμα δεν βγήκαν από το αυγό τους ποδοσφαιρικά, ότι δεν χρειάζεται ούτε συνέχεια ούτε συνέπεια στην δουλειά και την προσπάθειά τους.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ: Πρόβλημα στον ΠΑΟ μετά την ήττα - Σε αναμμένα κάρβουνα ο Δώνης - Αυτό να προσέξουν οι Πράσινοι

Με… δύο μήνες μπάλα, έτσι κι αλλιώς τους είπαμε ότι κατέκτησαν τα πάντα στην καριέρα τους. Μέχρι και στο στόχαστρο των μεγαθήριων της ποδοσφαιρικής Ευρώπης μπήκαν ήδη, άσε που μια ολόκληρη «στρατιά» από πίσω τους σε εξέδρα και ΜΜΕ, θα είναι εκεί… άγρυπνοι φρουροί και εγγυητές της… καριέρας και της απαίτησης να μην πουληθούν ή να… αυξηθούν οι αποδοχές τους βρέξει χιονίσει.

Με λίγα λόγια και για να το κλείνουμε εδώ το «πρώτον» της ιστορίας, μια ομάδα που ότι είχε κάνει μέχρι τώρα, οφειλόταν σε ένα τεράστιο ποσοστό στο ότι δούλευε μόνη της, μακριά απ’ όλους και απ’ όλα, ξαφνικά αποφασίσαμε να την αντιμετωπίσουμε όχι σαν τέτοια, αλλά σαν αντικείμενο… επικοινωνιακής και «Παναθηναϊκής» εκμετάλλευσης, την οποία φυσικά πολλοί έσπευσαν να επικαλεστούν.

Το δεύτερο της ιστορίας έχει να κάνε καθαρά με το αγωνιστικό.

Ειλικρινά δεν ξέρω τι ακριβώς γίνεται στις προπονήσεις, τι ακριβώς βλέπει και ξέρει ο Δώνης για να επιμένει σε μια επιλογή τακτικής που δεν του βγαίνει με τίποτε, αλλά αυτό με τους τρεις πίσω δεν κολλάει με τίποτε σ’ αυτή την ομάδα.

Και δεν κολλάει πρώτα και κύρια γιατί ο Παναθηναϊκός δεν έχει τα χαφ να το υποστηρίξει.

Πολύ περισσότερο που ποτέ από το ξεκίνημα της σεζόν μέχρι τώρα, δεν είχε την βασική του τριάδα εκεί (Κουρμπέλης, Κάτσε, Δώνης) ταυτόχρονα σε καλή κατάσταση και φόρμα.

Και οι τρεις ταλαιπωρήθηκαν αρκετά από τραυματισμούς, ενώ ο Κουρμπέλης πλέον δείχνει ολοφάνερα ότι σφίγγει τα δόντια για να παίξει και ακόμα και αν θέλει, δεν μπορεί να υποστηρίξει με ταχύτητα και δύναμη τα ποιοτικά στοιχεία που έχει σαν ποδοσφαιριστής.

Η φάση του γκολ του Πλατέλα είναι ενδεικτική πάνω σ’ αυτό.

Εκεί που ο παίκτης του ΟΦΗ σουτάρει ανενόχλητος, δεν είναι δουλειά των στόπερ να τον καλύψουν. Εκεί, στο ημικύκλιο της περιοχής δηλαδή και λίγο πιο μπροστά, είναι ο κατ΄ εξοχήν χώρος δράσης και παρουσίας των αμυντικών σου χαφ, ειδικά όταν βρίσκεσαι σε φάση άμυνας. 

Φυσικά δεν ήταν κανένα χαφ εκεί στη συγκεκριμένη φάση, όπως δεν ήταν γενικά τα χαφ σου στο παιχνίδι, με εξαίρεση κάποιες μεμονωμένες προσπάθειες του Κάτσε.

Κι όταν συμβαίνει αυτό και αναγκάζονται να γυρίζουν κάπου εκεί στο κέντρο και με πλάτη στην αντίπαλη περιοχή οι Μπουζούκης και Χατζηγιοβάννης, τότε χάνεις και ότι περίμενες απ’ αυτούς από πλευράς προσωπικών ενεργειών και δημιουργίας συνολικά μπροστά.

Αυτό είναι κάτι που πρέπει να το δει πλέον ο Γιώργος Δώνης. Και ή να αλλάξει διάταξη, ή να αλλάξει παίκτες και ρόλους που θα έχει ο κάθε παίκτης στο όποια διάταξη και τακτική επιλέξει.

Πάντως αυτό με τους τρεις πίσω και με δεδομένες τις «ιδιομορφίες» που έχουν τα χαφ σου, δεν ταιριάζει. Κι όσες φορές το επιχείρησε (Τρίπολη, Άρης, ΟΦΗ) είτε έσπευσε να το αλλάξει με το που περνούσε λίγη ώρα παιχνιδιού, ή θα κόστιζε ανεπανόρθωτα όπως έγινε στο Ηράκλειο την Κυριακή.

Συμπερασματικά.

Επί της ουσίας δεν έγινε και τίποτε από την ήττα στο Ηράκλειο, συμβαίνουν αυτά στο ποδόσφαιρο και σε όλες τις ομάδες.

 Το θέμα όμως είναι να βγάλει και κάτι ο Παναθηναϊκός απ’ όλη αυτή την ιστορία και να φροντίσουν οι άνθρωποι του ποδοσφαιρικού τμήματος να επιστρέψει σε ποδοσφαιρικούς ρυθμούς και κανονικότητα η ομάδα.

Αλλιώτικα κι αν αφεθούν ή παρασυρθούν από την γοητεία της «στήριξης» και της «άνευ όρων αποθέωσης» από όλο το καρακατσουλιό που λειτουργεί στα… πέριξ της ομάδας και εντός του οργανισμού «Παναθηναϊκός», τότε είναι θέμα χρόνου να χαθούν όλα όσα έχτισαν και έφτιαξαν μέχρι τώρα στην ομάδα.

 

ΟΦΗ Παναθηναϊκός