Η αλήθεια είναι πως στον Παναθηναϊκό γίνεται από το καλοκαίρι μια προσπάθεια να κινηθεί το ποδοσφαιρικό τμήμα τουλάχιστον, με μια καθαρά ποδοσφαιρική λογική και με γνώση των αντικειμενικών συνθηκών και δυσκολιών που υπάρχουν για κάτι τέτοιο.

Τα εμπόδια όμως σ' αυτή την προσπάθεια ήταν και εξακολουθούν να είναι πάρα πολλά.

Και δεν γίνεται ο λόγος για τα οικονομικά και τα γενικότερα διοικητικά και λειτουργικά.

Αυτά λίγο πολύ όλοι τα ήξεραν, κάποιοι προτιμούσαν να τα προσπερνάνε σαν να μην υπήρχαν και να καμώνονται πως αναφέρονται σε... κανονική ομάδα, κάποιοι τα αγνοούσαν και κάποιοι τα έπαιρναν σοβαρά υπ' όψιν τους στην κριτική και τις προσδοκίες τους απ' αυτή την ομάδα.

Αυτά σε γενικές γραμμές όλοι τα ήξεραν και ανάλογα με το ποσοστό... ευθύνης που εκτιμούσε ο καθένας για τον εαυτό του, τα σχολίαζε ή τα παραδεχόταν.

Εκείνο όμως που σχεδόν κανείς ή έστω ελάχιστοι έβλεπαν και σχολίαζαν ήταν ένα άλλο εμπόδιο στην δουλειά που ξεκινούσε ο Δώνης με την ομάδα, πολύ σημαντικό και άκρως ποδοσφαιρικό.

Κι αυτό έχει να κάνει με το έμψυχο υλικό που παρέλαβε σαν... προίκα ο Δώνης, από τους παίκτες που ήταν ήδη στην ομάδα ή αποτελούσαν τον βασικό κορμό της στις προηγούμενες σεζόν.

Ούτε κι ο ίδιος -που γενικότερα είχε μια γνώση και εμπειρία της όλης κατάστασης- δεν θα περίμενε την κατάσταση που βρήκε.

Καθώς μιλάμε για ποδοσφαιριστές, αμφιβόλου αξίας οι περισσότεροι παρά το αρκετά τσουχτερό για τα δεδομένα τίμημα με το οποίο αποκτήθηκαν και το οποίο εξακολουθεί να βαραίνει και θα βαραίνει και στη συνέχεια, τα οικονομικά του συλλόγου.

Το χειρότερο;

Κι όσοι απ' αυτούς είχαν μια στοιχειώδη ποιότητα σαν ποδοσφαιριστές, ή ήρθαν με προβλήματα χρόνιων τραυματισμών, ή που είναι και το πιο σοβαρό, τους βρήκε ο Δώνης κυριολεκτικά... στραπατσαρισμένους ποδοσφαιρικά, από την απίστευτα αντιποδοσφαιρική μεταχείριση που είχαν την τριετία Στραματσόνι-Ουζουνίδη.

Ποδοσφαιριστές κυριολεκτικά "ειδικών συνθηκών" που αν τους έβαζες να δουλέψουν σε κανονικούς ρυθμούς προπονήσεων, τους ζητούσες να ανταποκριθούν στοιχειωδώς σε συνεχόμενες αγωνιστικές υποχρεώσεις, κλάταραν και έμεναν στα... πιτς, με αποτέλεσμα να μην μπορεί ποτέ ο Δώνης να υπολογίζει σε ένα στάνταρ κορμό και σε ένα δεδομένο στιλ και σύστημα στα παιχνίδια που είχε μπροστά του.

Από που να αρχίσουμε και που να τελειώσουμε;

Από τον θεωρητικά πιο ποιοτικό ποδοσφαιριστή του Παναθηναικού, τον Κουρμπέλη, που από πέρυσι σχεδόν παίζει με μόνιμο πρόβλημα στο πόδι του και ή μένει εκτός κάθε δυο αγωνιστικές ή αναγκάζεται να παίζει με μια προπόνηση ή με ένεση σε κάθε παιχνίδι;

Από την απίστευτη περίπτωση του Μουνιέ που μπορεί να είναι η πιο ενδεικτική, αλλά αποτελεί απλά την κορυφή του παγόβουνου πάνω στο οποίο είναι αναγκασμένος να... πέφτει κυριολεκτικά κάθε εβδομάδα ο Δώνης;

Μιλάμε για ποδοσφαιριστή που αποκτήθηκε την τελευταία μέρα των μεταγραφών, χωρίς να έχει ομάδα και στον οποίο κάναμε... τριετές κλειστό συμβόλαιο που κόστιζε μικτά μισό εκατομμύριο τον χρόνο και από τότε που ήρθε παίζει ένα παιχνίδι ή μερικές φορές και μόλις... είκοσι λεπτά όπως την περασμένη αγωνιστική στην Νέα Σμύρνη και παθαίνει... θλάση.

Τι πλάνα και τι... αεροπλάνα να στηρίξεις πάνω σε ένα τέτοιο ποδοσφαιριστή;

Να μιλήσουμε για τον Κουλιμπαλί, που επίσης παίζει δυο παιχνίδια και αν αυτά είναι... σερί ή χρειάζονται λίγο τρέξιμο παραπάνω μένει εκτός για κανά μήνα;

Μιλάμε κυριολεκτικά για τραγική κατάσταση. 

Για κατάσταση που έχει να κάνει με όλους σχεδόν τους παίκτες που παρέλαβε σαν... βασικούς ο Δώνης.

Για τον Τζανδάρη, για τον Κάτσε, για τον Κολοβέτσιο, για τον Ινσούα, ακόμα και για τον... Διούδη;

Δεν υπάρχει κυριολεκτικά ποδοσφαιριστής που να ήταν στο βασικό σχήμα τα τρία προηγούμενα χρόνια στον Παναθηναϊκό ή να συμμετείχε έστω στο βασικό γκρουπ της ομάδας, που να μην είναι σε τραγική εντελώς κατάσταση από πλευράς αντοχών και συνέχειας στην συμμετοχή τους στην ομάδα.

Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα;

Οι παίκτες που ουσιαστικά φέτος προωθήθηκαν στην ενδεκάδα ή στο βασικό γκρουπ της ομάδας από τους "μικρούς" και που λογικά θα έπρεπε να είναι αυτοί που θα αντιμετώπιζαν και τις περισσότερες δυσκολίες προσαρμογής και αντοχών σε σαφέστατα ψηλότερους ρυθμούς προπονήσεων και αγώνων, όπως ο Μπουζούκης, ο Χατζηγιοβάνης, ο Μαυρομάτης και λοιπά, είναι οι μοναδικοί που δεν αντιμετώπισαν μέχρι τώρα προβλήματα τραυματισμών και μπορεί σταθερά να υπολογίζει ο Δώνης σ' αυτούς.

Ακόμα πιο χαρακτηριστικό της όλης κατάστασης;

Ο μοναδικός από τους "μικρούς" που συμμετείχε από πέρυσι σταθερά στο γκρουπ των βασικών και στην ενδεκάδα, δηλαδή ο Δώνης, είναι ο μοναδικός από τη "σειρά" του, που αντιμετωπίζει κάθε τρεις και λίγο προβλήματα τραυματισμών.

Ο λόγος λοιπόν, για πραγματικά "βαρίδια" που παρέλαβε σαν κληρονομιά ο Δώνης στην προσπάθεια που ξεκίνησε το καλοκαίρι να φτιάξει μια ποδοσφαιρική ομάδα που στοιχειωδώς να μπορεί να λειτουργήσει και ανταποκριθεί σε ένα σταθερό σερί αγώνων, προπονήσεων και γενικότερα υποχρεώσεων του Παναθηναϊκού.

Ένα έμψυχο υλικό, για την πλειοψηφία του οποίου δεν μπορεί ποτέ να είναι σίγουρος στο ξεκίνημα της εβδομάδας, ποιους τελικά θα μπορεί να υπολογίζει στο παιχνίδι που έρχεται και πολύ περισσότερο να κάνει ένα συνολικότερο προγραμματισμό και κατανομή ποδοσφαιριστών και "δυνάμεων" σε βάθος περισσότερου χρονικού διαστήματος, όπως κάθε προπονητής έχει στην διάθεσή του.

Τα παραπάνω, χωρίς φυσικά να είναι τα μοναδικά, εξηγούν σε πολύ μεγάλο ποσοστό, τόσο το εντυπωσιακό και "φρέσκο" ξεκίνημα του Παναθηναϊκού στο ξεκίνημα της σεζόν, όσο και την "κοιλιά" που εμφανίζει στην απόδοσή και τις δυνάμεις της η ομάδα, τον τελευταίο καιρό.

Καθώς στο ποδόσφαιρο, τίποτε δεν είναι τυχαίο.

Όλα σ' αυτό, έχουν και λογική και "κανόνες".

Γιώργος Δώνης Παναθηναϊκός Superleague