Κανονικά θα έπρεπε και εγώ από δω να προσθέσω μια ακόμα "φωνή διαμαρτυρίας" και να μπω με τη σειρά στο χορό των οπλαρχηγών της "Παναθηναϊκοφροσύνης", που εδώ και μερικές μέρες ανακράζουν στεντόρεια "μην τυχόν και πουλήσετε κάποιο παίκτη στον Παναθηναϊκό και ειδικά τα νέα παιδιά".

Δεν το κάναμε αυτό όμως ούτε στις καλές εποχές, τότε δηλαδή που ο Παναθηναϊκός δεν είχε ανάγκη να πουλήσει παίκτες του για να βρει έσοδα, θα το κάνουμε τώρα, που ο Παναθηναϊκός κρέμεται κυριολεκτικά κάθε βδομάδα από το... 100άρικο μπας και τη βγάλει καθαρή, πάρει αδειοδότηση και δεν πάει αύτανδρος ακόμα πιο βαθιά στα τάρταρα;

Ειλικρινά δεν ξέρω ποιος και αν έχει καν το δικαίωμα να πει αυτή τη στιγμή στον Παναθηναϊκό "μην πουλήσεις".

Και δεν λέω εδώ για τον οπαδό, τον δημοσιογράφο ή ακόμα και τον Νταμπιζα ή τον Δώνη.

Δεν ξέρω αν και ο ίδιος ο Αλαφούζος ακόμα, έχει το δικαίωμα να πει "δεν πουλάω", αν πρόκειται με κάποιες πωλήσεις να έρθει πιο σύντομα η μέρα που ο Παναθηναϊκός θα ξαναγίνει κανονικό σωματείο και θα μπει σε μια άλλη πορεία απ' αυτή τη μίζερη, στάσιμη και αυτοκαταστροφική που βρίσκεται τώρα.

Κατανοώ και δεν λέω ότι έχουν άδικο όσοι λένε "μην πουλάτε" και ειδικά όταν αυτοί το κάνουν όχι για να πουλήσουν τζάμπα Παναθηναϊλίκι, αλλά γιατί πραγματικά νοιάζονται και αγωνιούν και για το αγωνιστικό κομμάτι της ιστορίας ή έστω και μόνο για το αγωνιστικό κομμάτι.

Όμως θα πρέπει κάποια στιγμή να δουν ειλικρινά και με καθαρό μάτι το πως έχει η κατάσταση, ανεξάρτητα από τα θέλω και τις επιθυμίες του καθενός.

Και η κατάσταση είναι τόσο απλή και δύσκολη, όσο την έχουν περιγράψει κατά καιρούς με τις ειλικρινέστατες δηλώσεις τους, τόσο ο Νταμπίζας όσο και ο Δώνης.

Όταν λοιπόν οι δύο άνθρωποι που έχουν αποκλειστικά στις πλάτες τους το αγωνιστικό κομμάτι του συλλόγου, λένε και ξαναλένε πως το βασικό καθήκον για τα επόμενα δυο-τρία χρόνια δεν είναι ούτε οι τίτλοι, ούτε οι διακρίσεις, ούτε καν αυτά καθ' αυτά τα καλά αποτελέσματα, αλλά όλα υποτάσσονται στο πώς θα γίνει όσο πιο γρήγορα γίνεται ο Παναθηναϊκός κανονικό σωματείο ξανά, τότε ποιος είναι αυτός που διεκδικεί το δικαίωμα να "πονάει και να νοιάζεται" περισσότερο απ' αυτούς για το αν θα ενισχυθεί ή θα αποδυναμωθεί το ρόστερ της ομάδας;

Φυσικά κανείς.

Και αφήνω εδώ το γεγονός, πως όχι ο Παναθηναϊκός και γενικότερα οι ομάδες που αντιμετωπίζουν οξύ οικονομικό πρόβλημα, αλλά ούτε καν οι μεγάλοι και υγιείς σύλλογοι της Ευρώπης δεν λένε "δεν πουλάμε παίκτες μας".

Δεν υπάρχει αυτό πουθενά στο σύγχρονο ποδόσφαιρο.

Οι ομάδες σε όλο τον κόσμο έχουν ανάγκη όσο τίποτε άλλο το "οξυγόνο" των πωλήσεων ποδοσφαιριστών τους και εμείς εδώ θα στήσουμε κουβέντα για το αν ο Παναθηναϊκός και ειδικά ο σημερινός Παναθηναϊκός θα πρέπει να πουλήσει ή όχι παίκτες του;

Το αντίθετο μάλιστα ισχύει.

Ότι είναι υποχρεωμένος ο Παναθηναϊκός αν θέλει να ξαναγίνει κανονικός ποδοσφαιρικός σύλλογος να πουλάει παίκτες, να ανακαλύπτει ή να προωθεί στην συνέχεια άλλους από τα φυτώρια ή το σκάουτινγκ που θα κάνει, να δημιουργήσει μέσα από τη δουλειά του νέους εμπορεύσιμους ποδοσφαιριστές, να ξανακάνει μετά το ίδιο και πάει λέγοντας.

Είναι όχι απλά αναγκαίο, αλλά κυριολεκτικά μονόδρομος αυτό για τον Παναθηναϊκό.

Και ξέρω ότι δεν ακούγεται και τόσο καλά στα αυτιά της πλειοψηφίας των οπαδών του Παναθηναϊκού, αλλά απ' την άλλη πόσα αλήθεια πράγματα μπορείς να βρεις να πεις για το Παναθηναϊκός έτσι όπως τον έχουν καταντήσει, που να ελπίζεις ότι θα ακούγονται... ευχάριστα στα αυτιά μας;

Ανέκαθεν και πόσο μάλλον στην κατάσταση που βρίσκεται σήμερα ο Παναθηναϊκός, εκείνο που είχε και κυρίως έχει σήμερα ανάγκη, είναι η φωνή της λογικής και η αντικειμενική ιεράρχηση των προτεραιοτήτων και καθηκόντων που έχουν οι άνθρωποί του σε κάθε πόστο και όχι τις τζάμπα μαγκιές και τις κραυγές των οπλαρχηγών της δήθεν Παναθηναϊκοφροσύνης, που ναι μεν ακούγονται... ηρωϊκές και "αγνά Παναθηναϊκές", επί της ουσίας όμως αν... εισακουσθούν, το μόνο που θα έχουν καταφέρει είναι να φέρουν ακόμα πιο σύντομα και με ακόμα πιο σίγουρα βήματα το οριστικό βούλιαγμα και την ολοκληρωτική καταστροφή του συλλόγου.

Νίκος Νταμπίζας Γιώργος Δώνης Παναθηναϊκός Superleague