Εθνική Ελλάδας: Το δια ταύτα (μετά τη νίκη της Ελλάδας κόντρα στην Ιταλία 83-63) είναι ένα και είναι απλό: Κρύψτε τα παιδιά!
Ε ναι ρε φίλε, αλήθειες να λέμε. Όταν είναι στα ωραία της η εθνική Ελλάδος του μπάσκετ, τον μακελεύει τον αντίπαλο. Τα σκώτια του βγάζει, την πέτσα του τσουρουφλίζει, το μαλλί του ξυρίζει. Δεν είναι θεάματα αυτά για πιτσιρίκια, κρύψτε τα παιδιά σας λέω, θα πάθουν ψυχικό τραλαλά!
Τρόμο σκορπίζει η πεντάδα Καλάθης-Παπανικολάου-Παπαπέτρου-Αντετοκούνμπο-Μπουρούση. Κι ας μην έχει μέσα κλασικό σουτέρ (αν και μια φορά και έναν καιρό ο Παπανικολάου είχε το καλύτερο ποσοστό της ευρωλίγκας στα τρίποντα…), κι ας μοιάζει βραδυκίνητη με τέτοια ύψη, κι ας είναι ένα και μοναδικό το πλέη μέηκερ.
Η άμυνα που παίζουν οι Έλληνες παίκτες θυμίζει Μπόστον Σέλτικς στα καλύτερά τους (ή στα χειρότερά τους, όπως το πάρει κανείς), τους όλντ σκουλ Μπόστον Σέλτικς με Πάρις μέσα, Μπερντ και Μακχέηλ. Να μην τολμάει κανείς να πλησιάσει το καλάθι, γιατί είτε ξύλο θα φάει είτε τάπα θα εισπράξει. Και θα του έρθει κατόπιν ένας αιφνιδιασμό από τον καλύτερο παίκτη του κόσμου, να του βρίσκεται!
Ο καλύτερος παίκτης του κόσμου, που φοράει τα γαλανόλευκα. Σαν όνειρο μοιάζει κι όμως είναι πραγματικότητα. Ένας παίκτης πολυεργαλείο που μπορεί να μαρκάρει όλες τις θέσεις της πεντάδας και να επιτεθεί από παντού. Εντάξει, δεν σουτάρει, αλλά αν σούταρε κιόλας θα είχε αφήσει από τώρα πίσω του το μύθο του Μάικλ Τζόρνταν. Ποτέ δεν ξέρεις όμως…
Από εκεί και πέρα, συγκινητική ήταν για μια ακόμη φορά η προσπάθεια του Παναγιώτη Βασιλόπουλου, που ξέχασα να τον αναφέρω στο προηγούμενο άρθρο και θέλω μούντζες. Το παιδί αξίζει να πάει στην Κίνα μόνο και μόνο για τη μαγκιά του. Καλύτερος από άλλες φορές και ο Αθηναίου, ορεξάτος ο Θανασάρας, καλός αμυντικά ο Παπαγιάννης. Και μιας και οι Ιταλοί έπαιζαν χωρίς τον καλύτερό τους παίκτης (δίχως τον Γκαλινάρι είναι μισή ομάδα) και χωρίς τον θετικό πυλώνα Ντατόμε, βρήκε την ευκαιρία ο Σκουρτόπουλος να κάνει τα πειραματάκια του. Άλλα απ’ αυτά (ο Γιάννης σέντερ για παράδειγμα) του βγήκαν και άλλα (ο Παπαπέτρου δυάρι) απέτυχαν παταγωδώς. Δεν πειράζει γι’ αυτό είναι τα φιλικά τουρνουά, για να βγαίνουν συμπεράσματα.
Μόνο ανησυχητικό σημείο της εθνικής, η διαρκής υστέρηση στα ρημπάουντ. Σε αγχώνει κάπως, αλλά έχω την ελπίδα ότι θα διορθωθεί με ομαδική δουλειά.
Υ.Γ. 1: Περαστικά στον Κώστα Σλούκα, μακάρι να είναι επιπόλαιος ο τραυματισμός του.
Υ.Γ. 2: Δεν θα κουραστώ να το ξαναγράφω:
Πόσο μεγάλη ευτυχία είναι να βγαίνει ο Αντετοκούνμπο και ο αναπληρωματικός του να είναι ο θεός Γιώργος Πρίντεζης!