Παραμυθιάστηκαν με Κρστίτσιτς - Ταυρί ο Λιβάγια - Αναστέναξαν τα μωράκια

Όπως λέει και η παροιμία, όλα τα θαύματα τρεις μέρες κρατάνε. Τα θαύματα στην πολιτική, τα θαύματα στην οικονομία, τα θαύματα με τα κομενάκια.
Το θαύμα του Κρίστιτσιτς επίσης.

Έκανε ένα καλό παιχνίδι επί Καρέρα, έκανε δεύτερο καλό παιχνίδι επί Καρέρα, χάψανε το παραμύθι οι οπαδοί της ΑΕΚ, έκαναν το σταυρό τους, αναθάρρησαν, πίστεψαν ότι βρήκε ο Ιταλός το κουμπί του Σέρβου και θα πήγαινε ο Νέναντ στη Λαμία να πάρει κάλτσες και σώβρακα. Φρούδες ελπίδες…
Στο 0-0 με τη Λαμία, αν εξαιρέσει κανείς κάνα δυο περιπτώσεις που ο Κρίστιτσιτς προσπάθησε (αλλά δεν τα κατάφερε…) να περάσει κάθετες μπαλιές σε όλο το υπόλοιπο ματς φύρα ήταν. Άσε που από το εξηκοστό λεπτό και ύστερα κορόιδευε και κρυβόταν μην τυχόν και του ερχόταν καμιά μπαλιά στα πόδια κι έπρεπε ν’ αναλάβει πρωτοβουλία. Τον έδειξε κάποια στιγμή η κάμερα φάτσα κάρτα στο εξηνταπέντε κι ήτανε τόσο ξέπνοος λες και φόρτωνε κασάκια στην καρότσα όλη μέρα!

Οπότε πήγε στράφι ο οίστρος του Μάνταλου που όργωσε το γήπεδο, πήγε στράφι και η φιλοτιμία του Ολιβέιρα που τσαμπουκαλεύτηκε χοντρά ως τη στιγμή του τραυματισμού του, πήγε στράφι και η λύσσα του Λιβάγια που το πήρε προσωπικά στο δεύτερο ημίχρονο και χωνόταν σε όλες τις φάσεις με το κεφάλι μπροστά σαν ταυρί. Αν τον πήγαινε η μπάλα σε καναδυό περιπτώσεις θα μπορούσε να είχε χριστεί ήρωας. Δεν τον πήγε και η σεμνή τελετή έλαβε τέλος άνευ γκολ…

Την είχε στήσει και ωραία τη Λαμία ο Μάντζιος να τα λέμε κι αυτά και τακτικά μια χαρά κόντρα τον πήγε τον Καρέρα της μεγάλης ιταλικής σχολής. Άσε που τον άφησε χιλιόμετρα πίσω στο στυλάτο ντύσιμο, όπου ο Ιταλός εμφανίσθηκε με μπουφανιά χειμερινή λες και πήγαινε στα χιόνια για σκι ενώ ο γάτος ο Έλληνας έσκασε μύτη με γαμάτο κολ ρουλέ και σακάκι σουρ μεζούρ και έκανε όλα τα ψαγμένα μωράκια να αναστενάξουν για πάρτη του!

Μοναδικό κέρδος της ΑΕΚ από το παιχνίδι; Το γεγονός ότι ο Τσιντώτας τα πήγε κουκλίτσα για μια ακόμη φορά και έδειξε ότι στον τομέα των αντανακλαστικών δεν υστερεί διόλου σε σχέση με τον Μπάρκα. Δυστυχώς για τους κιτρινόμαυρους, οι δύο γκολκήπερ τους μοιάζουν και σε άλλα σημεία καθώς τόσο στις εξόδους όσο και στο παιχνίδι με τα πόδια είναι επιεικώς μέτριοι. Και αυτό είναι κάτι που δεν διορθώνεται πλέον, έπρεπε να το έχουν προσέξει από τα δεκαοκτώ τους και όχι τώρα. Τουλάχιστον, δεν θα μείνει τρύπα κάτω απ’ τα γκολπόστ, άμα αποφασίσει ο πρόεδρος να πουλήσει Μπάρκα και να προσφέρει κάνα έξτρα ταληράκι στον Ίβιτς μπας και βγει στην αγορά με γεμάτες τσέπες. Χλωμό, αλλά ως γνωστόν η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία…

Υ.Γ.: Να πούμε κι ένα «μπράβο» στον Λουκά Βύντρα που έκανε άψογο παιχνίδι, δίχως ούτε μία «βυντριά». Όσο επιπόλαιο και αφηρημένο ήταν αυτό το παιδί στα νιάτα του, τόσο έχει σοβαρέψει στα τριανταφεύγα του. Κι επειδή δεν πάσχει ούτε από κορμί ούτε από φυσική κατάσταση, άμα θέλει μπορεί να παίζει άλλα πέντε χρόνια σε μικρομεσαίες ομάδες της Σουπερλίγκας. Χαλαρά, άνετα και αβασάνιστα!