Σοκαρίστηκα για Μαρινάκη - Πού φτάνει η σκατοψυχιά; - Συγχαρητήρια στα ΜΜΕ

Μια γενική παρατήρηση πρώτα.

Το τι σημαίνει για ολόκληρη την κοινωνία το φαινόμενο ποδόσφαιρο, τι επιπτώσεις έχει, πόσο μακριά φτάνουν τα... πλοκάμια του, πόσους ανθρώπους "απασχολεί" άμεσα ή έμμεσα και πόσο επηρεάζει καταστάσεις, πρόσωπα και γεγονότα, φαντάζομαι με αυτά που ζούμε τις τελευταίες μέρες παγκοσμίως το καταλαβαίνει εύκολα ο καθένας μας.

Είναι τεράστια ιστορία το ποδόσφαιρο και τώρα που το "χάνουμε" ή έστω υπάρχει άμεσα ορατή η πιθανότητα να το "χάσουμε" απ' τη ζωή και την καθημερινότητά μας, φαίνεται πόσο πολύτιμο είναι σαν άθλημα αλλά και γενικότερα σαν κοινωνικό γεγονός.

Αυτό έχει και μια ακόμα ανάγνωση, ειδικά για το ελληνικό ποδόσφαιρο.

Το πόσο δηλαδή, ένα τόσο πολύτιμο και όμορφο από κάθε άποψη πράγμα, εδώ σ' αυτή την χώρα, το περιφρονούμε βαθύτατα, το κατακρεουργούμε κυριολεκτικά και στην τελική του συμπεριφερόμαστε σαν κάτι εντελώς ανάξιο λόγου και προσοχής, που τις περισσότερες φορές απλά το χρησιμοποιούμε για μια σειρά άλλους σκοπούς.

Μια ακόμα υποσημείωση, αλλά ενδεικτική του πόσο στρεβλά επηρεάζει το συγκεκριμένο ποδόσφαιρο που υπάρχει στη χώρα μας, τον κόσμο που ασχολείται με αυτό και σε ποιο έσχατο σημείο κατάντιας μπορεί να φτάσει τον μέσο φίλαθλο ή έστω ένα κομμάτι του, αλλά ορισμένες φορές και επώνυμους ή ακόμα χειρότερα "λειτουργούς της ενημέρωσης" στο συγκεκριμένο χώρο.

Ειλικρινά λοιπόν, όχι πως δεν το περίμενα, αλλά ακόμα και εγώ ψιλοσοκαρίστηκα όταν τα είδα.

Μιλάω για "μηνύματα" σε σάιτ κάτω από την είδηση ότι ο Βαγγέλης Μαρινάκης προσβλήθηκε από τον κορωνοϊό, σε στιλ "καλά να πάθει", "τώρα έσκασα εγώ δεν θα κοιμηθώ το βράδυ" και πάσης φύσεως πλακίτσες πάνω στο πρόβλημα υγείας που αντιμετωπίζει ένας συνάνθρωπός μας όποιος κι αν είναι αυτός.

Πόσο μάλλον που.... αφετηρία για όλα αυτές τις "ευχές" είναι υποτίθεται η αντιπαλότητα οπαδικών προτιμήσεων.

Ειλικρινά δεν ξέρω ως πού μπορεί να φτάσει η σκατοψυχιά και η πλήρης απο-ανθρωποποίηση κάποιων μέσω του... ποδοσφαίρου, αλλά συνειδητοποιώ για μια ακόμα φορά και με πιάνει ανατριχίλα, ότι ένα μεγάλο κομμάτι αυτών που νομιμοποίησαν συνθήματα, καρκίνους, ψόφο και κατάρες για την υγεία όσων έχουν "αντιπάλους" στο ποδόσφαιρο και για τις οικογένειές τους, δυστυχώς δεν τα λέει επειδή απλά τα λέει η... εξέδρα του.

Δυστυχώς ΤΑ ΕΝΝΟΕΙ κιόλας.

Και φυσικά μην το ξεχάσω, θερμά συγχαρητήρια και στα ΜΜΕ που άφησαν να περάσουν αυτά τα εμετικά σχόλια.

Πιθανότατα βέβαια, αυτά μου τα λόγια, όπως και η αντίστοιχη ανάρτησή μου στα προσωπικά μου μέσα κοινωνικής δικτύωσης, να προκαλέσει την... ιερή αγανάκτηση των "αγνών και γνήσιων φρουρών της Παναθηναϊκφροσύνης", γιατί εκεί δυστυχώς έχουμε καταντήσει και αυτά είναι τα "μέτρα και σταθμά" με την οποία μετράμε πια -και ειδικά στον... απελευθερωμένο και εκτοξευμένο Παναθηναϊκό- το πόσο... Παναθηναϊκός είναι κάποιος.

Βέβαια επειδή σ' αυτή την ομάδα... το κρύο το συνήθισα θ' αντέξω και στα χιόνια, δεν μετανιώνω για ότι είπα και έγραψα και ας αποφασίσουν οι... φύλακες της Παναθηναϊκοφροσύνης να με καταδικάσουν για μια ακόμα φορά στην... πυρά της ιερής εξέτασης οπαδικών φρονημάτων.

Το θέμα δυστυχώς δεν έχει να κάνει με ένα πρόσωπο, μια ομάδα ή μια χούφτα ανθρώπων, αλλά είναι γενικότερο και έχει να κάνει με τον φυσιολογικό απόηχο και επίδραση σε ένα αρκετά σημαντικό κομμάτι των οπαδών όλων των ομάδων, ενός ποδοσφαίρου στρεβλού, ανέντιμου, άρρωστου και εντελώς αντιποδοσφαιρικού και μη ανταγωνιστικού.

Να πούμε ή ακόμα περισσότερο να... ελπίσουμε, ότι η επίθεση που δέχεται το ποδόσφαιρο παγκόσμια κι επομένως και στη χώρα μας από τον κορωνοϊό, μπορεί να γίνει μια... αφορμή ή έστω μια αφετηρία να το δούμε επιτέλους διαφορετικά και σε υγιή βάση και στη χώρα μας;

Δύσκολο έως απίθανο.

Γιατί αυτή η αρρώστια είναι τόσο βαθιά ριζωμένη στο ελληνικό ποδόσφαιρο που ούτε ο πλήρης "αφανισμός του από τον κορωνοϊό" δεν μπορεί να το σώσει, ή έστω να δημιουργήσει τις προυποθέσεις και τις βάσεις να στηθεί σε ένα άλλο πλαίσιο και με μια άλλη ποδοσφαιρική κουλτούρα.

Κι επειδή ακριβώς είναι τόσο βαθιά ριζωμένη, υπάρχουν χιλιάδες άνθρωποι που έμαθαν να ζουν έτσι σ' αυτό και μόνο σ' αυτό, οπότε ακόμα και αφού περάσει η μπόρα του κορωνοϊού, πολύ δύσκολα όλοι αυτοί θα συνειδητοποιήσουν τη ζημιά που κάνουν και το αδιέξοδο του τρόπου με τον οποίο ασχολούνται και "επενδύουν" την λειτουργία, τις δουλειές και την ζωή του στο ποδόσφαιρο.

Οπότε, κοιτάξτε προς το παρόν να αποφύγετε όσο γίνεται και όσο είναι στο χέρι σας την επίθεση του κορωνοϊού στην προσωπική σας ζωή και υγεία και το ποδοσφαιράκι αφήστε το, κάποια άλλη στιγμή, σε κάποιο άλλο μακρινό ή έστω και κοντινό μέλλον, αλλά πάντως σίγουρα "μέλλον", μπορεί και να μας απασχολήσει σαν κάτι που μπορεί να διορθωθεί, να αλλάξει και να φτιαχτεί.