Τίποτα δεν θα είναι ίδιο στον κόσμο όταν τελειώσει με το καλό αυτή η ιστορία με τον κορωνοϊό.

Και φυσικά τίποτα δεν θα είναι ίδιο και στο ποδόσφαιρο.

Θα μου πεις τέτοιες ώρες τέτοια λόγια...

Όμως αν θέλουμε να λέμε ότι προσπαθούμε να συνεχίσουμε τη ζωή μας μέσα από την προσπάθεια και τον αγώνα να τη σώσουμε πριν, θα πρέπει να σκεφτόμαστε και να μιλάμε για όλες τις πλευρές της.

Ο παγκόσμιος ποδοσφαιρικός χάρτης λοιπόν θα είναι απίστευτα διαφορετικός.

Και δεν μιλάω μόνο από πλευράς οικονομικής.

Καθώς εκεί κι αν θα γίνουν πράγματα και θάματα με τα όσα γίνονται αυτή τη στιγμή στην Μπαρτσελόνα να είναι ένας προπομπός της όλης ιστορίας.

Για όσους τυχόν δεν το πήραν πρέφα μέσα στον ορυμαγδό της θλιβερής καθημερινότητας, στην Μπαρτσελόνα παίκτες και διοίκηση είναι ήδη στα μαχαίρια με αφορμή τις σκέψεις -απλά- της διοίκησης να μειώσει τα συμβόλαια λόγω της γενικότερης κρίσης λόγω κορωνοϊού.

Αν λοιπόν αυτός ο "χορός" ξεκίνησε ήδη σε ένα σύλλογο όπως η Μπαρτσελόνα, σκεφθείτε λίγο τι έχει να γίνει με όλες σχεδόν τις ομάδες στον κόσμο.

Θα τελειώσει κάποτε αυτή η ιστορία και καμιά ομάδα δεν θα μοιάζει με αυτή που ήταν πριν το ξεκίνημα της πανδημίας.



Ελάχιστες θα είναι αυτές που θα καταφέρουν να εμφανιστούν και πάλι "όπως ήταν" και ακόμα λιγότερες αυτές που θα μπορούν να κινηθούν, να επενδύσουν και κυρίως να ΒΡΟΥΝ ποδοσφαιριστές απ' όλο τον κόσμο για να ξαναγίνουν όπως ήταν.

Σκεφθείτε το λίγο αλήθεια.

Πόσοι για παράδειγμα ποδοσφαιριστές από τη Λατινική Αμερική θα πήγαιναν με ελαφρά τη καρδία αυτή τη στιγμή σε μια ομάδα της Ισπανίας, της Αγγλίας ή της Ιταλίας για να συνεχίσουν την καριέρα τους;

Και γιατί να το κάνουν, γιατί να ρισκάρουν την ζωή τους εδώ που τα λέμε, πολύ περισσότερο όσοι απ' αυτούς έχουν ήδη λύσει το οικονομικό τους πρόβλημα με αυτά που έχουν πάρει μέχρι τώρα;

Ταυτόχρονα υπάρχει και μια άλλη διάσταση.

Το ότι σε ένα πλανήτη και ειδικά σε μια Ευρώπη που το κλείσιμο των συνόρων και το περιχαράκωμα κάθε χώρας στο καβούκι της έχει γίνει πια... νόμος, αυθόρμητα και από ένστικτο όλες οι ομάδες και οι άνθρωποί τους θα αποκτήσουν την τάση για "εσωτερικές" κινήσεις, μετακινήσεις και γενικότερα τρόπο σκέψης και λειτουργίας στον σχεδιασμό τους.

Κι αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία για ομάδες και για το ποδόσφαιρο χωρών όπως η Ελλάδα.

Που θέλει δεν θέλει, θα στραφεί αναγκαστικά στην εγχώρια παραγωγή ποδοσφαιριστών για τη στελέχωση του ποδοσφαίρου της.

Πόσο μάλλον που μετά απ' όλη αυτή την ιστορία, δεν θα μπορεί και αντικειμενικά να προσφέρει δελεαστικά ποσά για την απόκτηση σοβαρών ξένων ποδοσφαιριστών, που αν θα το σκεφτούν μια φορά για να πάνε σε χώρες με ππροηγμέναα πρωταθλήματα, θα το σκεφτούν δέκα φορές περισσότερο να πάρουν το όποιο ρίσκο να απομακρυνθούν από τον τόπο και τις οικογένειές τους για να πάνε να "εργαστούν" σε ένα πρωτάθλημα και σε άν ποδόσφαιρο σαν κι αυτό της Ελλάδας.

Βέβαια αυτό θα έχει και τη θετική πλευρά του.

Καθώς έστω και... αναγκαστικά, το ελληνικό ποδόσφαιρο θα αρχίσει να αποκτά όλο και περισσότερο "ελληνικό χρώμα", με τις διαφορές ανάμεσα στις ομάδες να μην είναι πια χαώδεις και την ανταγωνιστικότητά του να είναι πολύ πιο μεγάλη, έστω και να αυτή πια θα γίνεται σε ένα δυο επίπεδα παρακά;τω απ' αυτό που υπήρχε μέχρι τώρα.

Κι αυτό θα επικρατήσει σαν "αυτοάμυνα" αργά ή γρήγορα σε όλες σχεδόν τις χώρες του κόσμου.

Εκεί που τα πρωταθλήματα θα αρχίσουν όλο και περισσότερο να αποκτούν "τοπικό και εθνικό χαρακτήρα" με αποτέλεσμα ο χάρτης της δυναμικότητας και της κατάταξης σε όλη την Ευρώπη να είναι πολύ-πολύ πιο διαφορετικός απ ότι τον είχαμε συνηθίσει μέχρι τώρα.



Όλο αυτό, όσο κι αν ακούγεται μακάβριο ή έστω είναι αντιδεοντολογικό με φόντο χιλιάδες νεκρούς ανά την οικουμένη να το αποκαλούμε "ευκαιρία" (αλλά εν πάσει περιπτώσει νομίζω πως κατανοούμε μεταξύ μας την ουσία και τη χρήση της λέξης "ευκαιρία" σε τέτοιες συνθήκες), θα λειτουργήσει θετικά για το ποδόσφαιρο και συνολικά και σε κάθε χώρα ξεχωριστά.

Με χώρες όπως η Ελλάδα και γενικότερα χώρες με μέσο και κατώτερο επίπεδο ποδοσφαίρου, να διεκδικούν με αξιώσεις την παρουσία και την ανταγωνιστικότητά τους σε επίπεδο διασυλλογικών κορυφαίων διοργανώσεων ή ακόμα και σε επίπεδο Εθνικών ομάδων.

Το θέμα είναι κατά πόσο αυτή η... αυθόρμητη και ενστικτώδης τάση που θα κυριαρχήσει παγκόσμια στο ποδόσφαιρο θα "υποταχθεί" στην παρέμβαση των μεγάλων εταιρειών που ζουν από το ποδόσφαιρο σε παγκόσμιο επίπεδο, ή από την ύπαρξη παρασιτικών μηχανισμών και φαινομένων σαν αυτά που κυριαρχούν στο ελληνικό ποδόσφαιρο.

Αλλά αυτό θα είναι και το μεγάλο στοίχημα της επόμενης μέρας μετά τον κορωνοϊό στο ποδόσφαιρο κι εκεί θα παίξουν τεράστιο ρόλο οι αντοχές και η ποδοσφαιρική κουλτούρα της κάθε χώρας ξεχωριστά και όλων μαζί συνολικά.

Να πάνε λοιπόν όλα καλά ή αν προτιμάτε για να είμαστε και πιο ρεαλιστές όσο λιγότερο χειρότερα γίνεται και μετά θα δούμε και αυτή την ιδιόμορφη και παράξενη επόμενη μέρα στο ποδόσφαιρο...

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ: "Δώρο" Δημήτρη στον νέο προπονητή - Δεν... καταλαβαίνει από κορωνοϊό - Ρίχνει το ΟΑΚΑ με παικταρά!
 

Κορωνοιός Άρης Ποδόσφαιρο ΑΕΚ Παναθηναϊκός Superleague ΠΑΟΚ Ολυμπιακός