Αποκάλυψη: Βρέθηκε η λύση! Θα παίξουν σε virtual το φετινό πρωτάθλημα

Ειλικρινά δεν μπορώ να μπω στη διαδικασία να σκεφτώ και πολύ περισσότερο να αποφασίσω κιόλας αν τελικά έχει σημασία το ποιος και με ποιο τρόπο θα πάρει φέτος το πρωτάθλημα.

Δεν μπορώ καν να μπω στη διαδικασία να σκεφτώ το αν θα γίνει τελικά φέτος το πρωτάθλημα.

Το μόνο που μπορώ να πω σίγουρα, ίσως επηρεασμένος και από τη γενικότερη ατμόσφαιρα που βιώνουμε και στην Ελλάδα και παγκοσμίως, είναι πως ειλικρινά σε τέτοιο φόντο το λιγότερο που έχει σημασία αυτή τη στιγμή είναι το ποιος θα είναι τελικά ο πρωταθλητής.

Προσωπικά θα έλεγα ότι το πιο σημαντικό είναι το αν μπορεί, κάτω από ποιους όρους και σε ποιες συνθήκες, να ξαναπαιχθεί σύντομα ποδόσφαιρο και στην Ελλάδα και σ' όλο τον κόσμο.

Κι αυτό προς το παρόν δεν νομίζω ότι υπάρχει κάποιος που να το ξέρει.

Το ότι υπάρχουν πολλοί που θάθελαν να γίνει το ένα ή το άλλο, ανάλογα και με τις προτιμήσεις και τα συμφέροντά τους, προφανώς υπάρχουν.

Αλλά άλλο το τι θάθελαν και άλλο το τι αντικειμενικά μπορεί να γίνει.

Απ' αυτή την άποψη, μπορώ να κατανοήσω μια σειρά πράγματα.

Και τα τεράστια ποσά που φεύγουν στο... χιόνι αυτή τη στιγμή παγκοσμίως σε ένα ποδόσφαιρο που πια δεν παίζεται και την ανάγκη όλων μας να ξαναδούμε μπάλα και να δει και την ομάδα που προτιμάει ο καθένας, αλλά και να δει στην τελική ο καθένας την ομάδα που θέλει να παίρνει τίτλους και όλα τα σχετικά.

Όμως με πιο... αντίτιμο θα γίνουν όλα αυτά;

Πόσα, τι, ποιους και για πόσο θα πρέπει να "θυσιάσουμε" προκειμένου κάτι απ' όλα αυτά να ξαναμπεί στη ζωή μας;

Είναι για παράδειγμα κάποιος -όχι μόνο εδώ στην Ελλάδα αλλά παγκόσμια- βέβαιος να μας πει ότι πλέον ή έστω από ένα σημείο και μετά, το οποιοδήποτε άθλημα και ειδικά το ποδόσφαιρο θα μπορεί να διεξαχθεί χωρίς να μπαίνει ούτε στο ελάχιστο σε κίνδυνο η υγεία ή και η ίδια η ζωή ακόμα, των ποδοσφαιριστών, των αθλητών γενικότερα ή ακόμα και του κόσμου συνολικά αν υποθέσουμε ότι μιλάμε για κανονικό ποδόσφαιρο, με κόσμο στις εξέδρες και όλα τα σχετικά;

Αν μπορεί κάποιος, ας εμφανισθεί, να το πει, να μας πείσει κιόλας και να κυλήσει ξανά το νερό στ' αυλάκι.

Όμως δεν νομίζω να υπάρχει κάποιος "τέτοιος" στον κόσμο ολόκληρο.

Καθώς αν υπήρχε θα μπορούσε να βγει και να εγγυηθεί για μια σειρά άλλα πράγματα πολύ σοβαρότερα από το ποδόσφαιρο.

Απ' αυτή την άποψη, η συζήτηση για το αν πρέπει τελικά να αναδειχθεί κάποιος πρωταθλητής στο πρωτάθλημα, ή αντίστοιχα να του απονεμηθεί το Τσάμπιονς Λιγκ ή το Γιουρόπα ή η Ευρωλίγκα, νομίζω ότι είναι μια συζήτηση χωρίς νόημα και κυρίως μια συζήτηση πολύ-πολύ ξένη και μακρινή από την πραγματικότητα που βιώνει αυτή τη στιγμή όλος ο πλανήτης και την όποια προοπτική και διέξοδο διαγράφεται μέχρι στιγμής σ' αυτή.

Δυστυχώς, όσο κι αν θέλουμε, όσο κι αν αναζητούμε "φόρμες" και "επιχειρήματα" και "εναλλακτικές καταστάσεις", η πραγματικότητα είναι σκληρή και δεν αλλάζει.

Αυτή τη στιγμή και πιθανότατα και στο κοντινό -τουλάχιστον- διάστημα, δεν υπάρχει περίπτωση να μπορεί να ξαναρχίσει το πρωτάθλημα σε οποιοδήποτε ομαδικό άθλημα και ειδικά σ΄αυτά που εμπεριέχουν, χαρακτηρίζονται και εξαρτιούνται από την σωματική επαφή των αθλητών.

Δεν είμαι ειδικός, δεν έχω τις αντίστοιχες γνώσεις και τη συνολική εικόνα του πράγματος, για να μπορώ να πω τι θα γίνει ή ακόμα και τι πρέπει να γίνει.

Το σίγουρο είναι όμως, πως ανεξάρτητα από συλλογικές ή ακόμα και... ιδεολογικές προτιμήσεις, η πρόσφατη ανακοίνωση του Ερασιτέχνη Παναθηναϊκού να μην ξαναρχίσει κανένα πρωτάθλημα και σε κανένα άθλημα, μέχρι να καθαρίσει εντελώς το τοπίο και να ξέρουμε με σιγουριά ότι όλα μπορούν να γίνουν χωρίς τον κίνδυνο και κυρίως το ρίσκο να κοστίσει κάτι τέτοιο σε ανθρώπινες ζωές, είναι ότι λογικότερο έχει ακουστεί αυτή τη στιγμή σχετικά.

Τα υπόλοιπα μπορούμε να τα συζητήσουμε.

Αφού περάσει η μπόρα, αφού διαμορφώσουμε μια στάνταρ άποψη της κατάστασης και των συνθηκών που θα επικρατήσουν και μετά.

Προς το παρόν πάντως, αν είναι όχι απλά να λύσουμε όλο το θέμα, αλλά να αποφασίσουμε κιόλας να απονείμουμε τίτλους με... τηλεδιάσκεψη, ας αρχίσουμε σιγά-σιγά να σκεφτόμαστε, μήπως τελικά το γυρίσουμε όλοι ομαδικώς στο... βίρτσουαλ και βάλουμε τις ομάδες μας να παίζουν εικονικά και με... τηλεδιάσκεψη, να μας φύγει ο καημός και η κάψα και να σηκώσουμε και πάλι όποια κούπα γουστάρει ο καθένας μας.

Κι όσο για τους πανηγυρισμούς και τις... φιέστες για την κατάκτηση των τίτλων;

Σιγά το πρόβλημα, εκεί θα κολώσουμε.

Ας γίνει διαδικτυακά μια συνεννόηση, ποια μέρα, τι ώρα και ποιας ομάδας οι οπαδοί θα βγαίνουν στα μπαλκόνια, είτε για να πανηγυρίσουν την κούπα που κατέκτησαν, είτε για να... διαμαρτυρηθούν αν τελικά έγινε κάποια... σφαγή από τη διαιτησία και την έχασαν.

Με λίγα λόγια.

Λίγη λογική, ψυχραιμία και υπομονή παιδιά και τα άλλα θα τα βρούμε με την ησυχία μας και στην ώρα τους.