Το ότι είμαστε κλεισμένοι μέσα τόσες μέρες, το ότι πάμε να ψιλοσαλτάρουμε με όλη αυτή την κατάσταση, το ότι φυσιολογικά δεν έχουμε και πολλά πράγματα στο νου πέρα από την εξέλιξη της πανδημίας και το αν και πότε θα αρχίσει να λασκάρει λίγο το πράγμα, δεν σημαίνει, ούτε ότι χάσαμε εντελώς τα μυαλά και τη λογική μας, ούτε πάνω απ' όλα ότι πάψαμε να θυμόμαστε.
Απ' αυτή την άποψη, μάλλον σαν θρασύτατους, αμετανόητους και επιεικώς ανόητους, θα χαρακτήριζα κάποιους, που με αφορμή την "επέτειο" πριν λίγες μέρες του συλλαλητηρίου που... απελευθέρωσε τον Παναθηναϊκό, έσκασαν μύτη και προσπάθησαν να κάνουν το άσπρο μαύρο.
Και δεν αναφέρομαι εδώ στους ελάχιστους που ακόμα επιμένουν ότι καλά έκαναν και ότι τελικά βγήκε σε καλό για τον Παναθηναϊκό η όλη η ιστορία.
Μ' αυτούς πια, απλά γελάμε.
Δεν έχει νόημα ούτε καν να ασχολείται κάποιος μαζί τους.
Όσο και αν φαινομενικά εξακολουθούν ακόμα να υπάρχουν και να καμώνονται πως παίζουν ρόλο κιόλας στα του Παναθηναϊκού γενικότερα, η αλήθεια είναι ότι έχουν απομείνει μόνοι τους εκεί στον κόσμο τους και το μόνο που κάνουν πού και πού και όταν... σμίγουν, είναι... στον καθρέφτη τους να κοιτιούνται και από μόνοι τους να αγαπιούνται, που έλεγε κι ένα παλιό τραγουδάκι.
Εκείνοι όμως που πραγματικά ήταν προκλητικοί, ήταν κάτι τύποι που προσπάθησαν μετά από δέκα και βάλε χρόνια, να μας γυρίσουν την ιστορία ανάποδα και να μας πουν με ύφος... αυθεντίας και αυθεντικό, πως τελικά δεν έγινε και τίποτα σπουδαίο, καλώς έγιναν τότε όλα, είχε δίκιο ο κόσμος που έκανε συλλαλητήριο, απλά ρε γαμώτο δεν είχαν και καμιά... φλυτζανού εύκαιρη να τους διαβάσει το φλυτζάνι και να τους πει τι θα γίνει στο... μέλλον, που να τόξεραν και εν ολίγοις... τέλος καλό όλα καλά και οι ίδιοι ουδεμία ευθύνη έχουν πλέον και ειδικότερα μετά την -κυριολεκτικά- απομάκρυνση εκ του... ταμείου.
Τόσο καλά λοιπόν.
Είχαμε δίκιο, απλά δεν μπορούσαμε να προβλέψουμε το μέλλον.
Και στο κάτω-κάτω τι έγινε;
Κάποιοι άνθρωποι και με το... δίκιο τους, φώναξαν πέντε πράγματα και αυτό ήταν.
Και στην τελική, δεν φταίνε αυτοί, φταίνε εκείνοι που ήταν έτσι κι έτσι κι αλλιώς κι αλλιώτικα και τους... ανάγκασαν να αγανακτήσουν.
Καλούτσικη θα ήταν αυτή η ιστορία και η αντίστοιχη απόπειρα να την αφηγηθούν, αν απευθυνόντουσαν σε ένα κοινό ηλιθίων ή σε ένα κόσμο με μνήμη χρυσόψαρου, που δεν θυμάται πλέον τίποτε απ' όσα έγιναν τότε και ειδικά από τα έργα, τα λόγια, τα γραπτά και τις ημέρες όλων αυτών των τύπων.
Και κατ΄αρχήν για να έχουμε καλό ρώτημα, μόνο βγήκαν κάποιοι άνθρωποι μια ωραία μέρα του Απρίλη και απλά είπαν τα δίκια τους;
Αυτό έγινε τότε καλοί μου άνθρωποι;
Γιατί εγώ άλλα θυμάμαι.
Θυμάμαι ένα γήπεδο διαρκώς κόλαση για τον ίδιο τον Παναθηναϊκό.
Με ποδοσφαιριστές του να χλευάζονται και να αποδοκιμάζονται χυδαία από τους ίδιους τους "οπαδούς" τους.
Με προπονητές όχι απλά να γιουχάρονται ακόμα κι όταν κέρδιζαν, είτε γιατί κέρδιζαν... μόνο με 1-0, είτε γιατί έπαιζαν με... δύο ή και τρία... αμυντικά χαφ, αλλά να βλέπουν ακόμα και την ίδια τους την οικογένεια πίσω από τους πάγκους τους στην εξέδρα, να προπηλακίζεται και να βρίζεται χυδαία από... αγανακτισμένους "οπαδούς".
Θυμάμαι τραμπουκισμούς και άνανδρα καρτέρια και πεσίματα σε οποιοδήποτε στην εξέδρα ή οπουδήποτε άλλου τολμούσε να πει κάτι διαφορετικό.
Θυμάμαι πρωτοσέλιδα που καλούσαν ανοιχτά τον κόσμο να τα διαλύσει όλα γιατί πλέον... δεν πάει άλλο.
Θυμάμαι καυτά άρθρα και πύρινους λόγους που παρότρυναν ανοιχτά σε πράξεις χυδαίας βίας και ανείπωτων υβρεολογίων ακόμα και σε νεκρούς, τα οποία μάλιστα εκ των υστέρων, φιλοξενούσαν και σε περίοπτη θέση με τους τεράστιους τίτλους "ο κόσμος του Παναθηναϊκού εξέφρασε με χαρακτηριστικό τρόπο την οργή του και την απαίτησή του να φύγει η διοίκηση Τζίγκερ".
Αυτά όλα παιδιά, στα περισσότερα εκ των οποίων είτε πρωταγωνιστούσατε είτε τα προκαλούσατε και τα αποθεώνατε μετά, δεν τα θυμάστε;
Αλλά κι αν αυτά τα ξεχάσατε, αυτό τουλάχιστον το συλλαλητήριο που μνημονεύετε, μήπως θυμάστε τι... ζητούσε;
Είδατε κάπου να ζητάει να προστατεύσει η διοίκηση την ομάδα από το παρασκήνιο, είδατε κάποιο πανό να απαιτεί γήπεδο, να διαμαρτύρεται γιατί δεν είχε η ΠΑΕ... ιδιόκτητο προπονητικό κέντρο και γραφεία, να αναφέρεται έστω και ξόφαλτσα σε κάτι απ' όλα αυτά που τώρα και δέκα χρόνια μετά μας λέτε πως ήταν οι αιτίες που εξοργίστηκε ο κόσμος, μπας και καλύψετε την ουσία που ήταν πως όλα αυτά κανένα δεν ενδιέφεραν απ' όλο αυτό το συνονθύλευμα, καθώς εδώ πλέον μιλούσαμε για ανοιχτό, βίαιο, καλοργανωμένο και χρηματοδοτούμενο πόλεμο;
Γιατί εγώ, πέρα από τα χυδαία συνθήματα σε νεκρούς, πέρα από τις βρισιές και τους τραμπουκισμούς, ένα μόνο σύνθημα έβλεπα τόσο στο... κεντρικό πανό της "διαδήλωσης", όσο και στα... ενδότερα.
"Πούλα και φύγε".
Αυτό ήταν και κανένα άλλο.
Τα υπόλοιπα τα βάλατε σαν "αιτήματα και αιτίες" όλοι σας μετά σαν γνήσιες κότες, για να την κάνετε γυριστή και να δικαιολογήσετε τα αδικαιολόγητα, όταν πια φάνηκε το... αποτέλεσμα των "αγώνων" σας και ο ρόλος σας στην όλη ιστορία.
Πούλα και φύγε, ζητούσαν τα... παιδιά, άσε που το πούλα και φύγε έγινε μετά "φύγε και... χάρισε τζάμπα" κι όταν έγινε κι αυτό μετεξελίχτηκε σε "φύγε, χάρισε και άσε μας και κανα ευρώ προίκα κάβα για τις δύσκολες μέρες που θα έχει κοπεί η μάσα και θάμαστε στην πείνα".
Μην κοροϊδευόμαστε λοιπόν πια "μεταξύ μας" και κυρίως μην έχετε και το θράσος να ζητάτε και τα ρέστα από πάνω και να μας λέτε... "ναι δεν πήγε καλά το πράγμα, αλλά... δεν φταίγαμε εμείς... που να το ξέραμε" και τα σχετικά.
Και φταίτε και ξέρατε τι γίνετε και κάνατε συνειδητά και ορισμένοι με το αζημίωτο ότι κάνατε και είστε μια από τις βασικές αιτίες αν όχι η βασικότερη για την διάλυση του Παναθηναϊκού και το κατάντημά του σ' αυτό που έχει μετεξελιχθεί σήμερα.
Α, κάτι ακόμα.
Γιατί θα το ξέχναγα, παρότι εδώ και χρόνια κάθε τρεις και λίγο το ρωτάω αλλά απάντηση φυσικά από κανένα δεν παίρνω και στρίβουν όλοι δια του αρραβώνος όταν το ακούν.
Καλά το 2008 πες πως ήταν δίκαιη η οργή και αγανάκτηση με τον Βαρδινογιάννη που είχε καταντήσει να μην μπορεί η ομάδα να πάει ούτε από τους... τέσσερις του Τσάμπιονς Λιγκ στον τελικό και όλα τα δακρύβρεχτα και εν πάση περιπτώσει είχε καταντήσει τον Παναθηναϊκό ντροπή της Ελλάδας, αιώνια δεύτερο, ξεφτίλα στην Ευρώπη και όχι αιώνιο πρώτο, καμάρι της Ελλάδας και άστρο λαμπρο Ευρωπαϊκό, όπως έγινε ο Παναθηναϊκός μετά την αποχώρησή του.
Το καλοκαίρι του 2010 όμως, θα μας πει ρε παιδιά κανείς τι έγινε, τι έκαναν οι ίδιοι "αγανακτισμένοι" και τι ρόλο παίξατε όλοι εσείς οι... αυθεντικοί και αμόλυντοι λειτουργοί της ενημέρωσης και της Παναθηναϊκοφροσύνης;
Το 2010 λοιπόν, που ο Βαρδινογιάννης αποφάσισε να πορευθεί πλέον μόνο ως χρηματοδότης και με πρόεδρο και ουσιαστικό κουμανταδόρο στην ομάδα τον Παύλο ή τον Θανάση Γιανακόπουλο, γιατί ξανακάνατε... επανάσταση για να αποτραπεί αυτό το... ζοφερό σενάριο (ζοφερό για ποιους αλήθεια, γιατί για τον Παναθηναϊκό μόνο ζοφερό δεν ήταν), γιατί την πέσατε άγρια και ορισμένες φορές και με χυδαίο τρόπο στους Γιαννακόπουλους, γιατί κάνατε συλλαλητήριο κάτω από την ΠΑΕ με πανό "η συμμαχία με τον διάβολο είναι προδοσία" και ζητούσατε από τον Θανάση να σας... αποδείξει αν φοράει παντελόνια και να μην πάει με τον... τρισκατάρατο Τζίγκερ και αναλάβει πρόεδρος και δεν επιστρέψει έτσι σαν πρόεδρος ο ήδη παραιτημένος Νικόλας Πατέρας;
Θα μας δώσει ποτέ κάποιος, μια εξήγηση για όλα αυτά;
Θα μας ενημερώσει ο... αυθεντικός αφηγητής των όσων έγιναν στον Παναθηναϊκό, γιατί αυτός και όλοι οι αντίστοιχοι αυθεντικοί και γνήσιοι Παναθηναϊκάρες, αντί να πουν στον κόσμο στηρίξτε αυτή την μοναδική για το παρόν και το μέλλον του Παναθηναϊκού ευκαιρία, τον καλούσαν σε εκδηλώσεις οργής, έγραφαν για "αίμα και άμμο" από τον κόσμο του Παναθηναϊκού μπροστά στα ύπουλα σχέδια εναντίον του Νικόλα Πατέρα και του Ανδρέα Βγενόπουλου;
Αλλά τι ζητάω κι εγώ τώρα;
Τι να μας και τι να μας μολογήσουν οι έρημοι;
Οι τύποι έκαναν τη δουλειά τους, μετά έκαναν το παγόνι και τώρα νομίζουν πως όλοι ξεχάσαμε και επιχειρούν να ξανασκάσουν μύτη και να ζητήσουν και τα ρέστα.
Ε όχι.
Η ιστορία και έγραψε και... τους έγραψε.
Σαν μερικούς από τους βασικούς υπαίτιους της διάλυσης του Παναθηναϊκού και του διασυρμού σε βαθμό ξεφτιλίσματος της πιο ιστορικής και μεγάλης ομάδας στην Ελλάδα.
Τα υπόλοιπα είναι άλλα λόγια.